سومین سالگرد فاجعه خونین دهمزنگ؛ جنبش روشنایی به خواسته‌هایش تأکید کرد
همزمان با فرا رسیدن سومین سالگرد فاجعه دهمزنگ، شورای مردمی جنبش روشنایی اعلام کرد مبارزه در جامعه‌ای که حرکت‌های عدالتخواهانه را به سادگی انگ وابستگی به خارجی می‌زنند و چشم و گوش همه نهادهای بین‌المللی را با یک جمله می‌بندند، بسیار دشوار است، اما جنبش روشنایی همچنان ایستاد.
همزمان با فرا رسیدن سومین سالگرد فاجعه دهمزنگ، شورای مردمی جنبش روشنایی اعلام کرد مبارزه در جامعه‌ای که حرکت‌های عدالتخواهانه را به سادگی انگ وابستگی به خارجی می‌زنند و چشم و گوش همه نهادهای بین‌المللی را با یک جمله می‌بندند، بسیار دشوار است، اما جنبش روشنایی همچنان ایستاد.
به گزارش خبرگزاری دید، شورای مردمی جنبش روشنایی در اعلامیه‌ای گفته است: در آستانه سومین سالگرد شهادت ۸۶ تن از اعضای جنبش روشنایی قرار داریم، نخست به روح شهدای راه عدالت و مبارزه علیه تبعیض درود می فرستیم و یکبار دیگر بر تعهدمان برای تحقق آرمان بلند شهدا تاکید می‌کنیم.
اعلامیه می‌افزاید: چنانچه همه می‌دانید در سه سال گذشته جنبش روشنایی راه‌های مختلفی را از راهپیمایی‌های خیابانی در افغانستان و سراسر جهان گرفته تا چند دور مذاکره با حکومت و دیدارهای مختلف با نهادهای بین‌المللی در افغانستان، نمایندگی بانک انکشاف آسیایی در امریکا و هیئت رهبری این بانک در فلیپین، دیدار با رهبران سیاسی و جناح‌های مختلف اپوزیسیون ادامه داد. تمامی این تلاش‌ها، متمرکز بریک هدف واحد بوده است و آن این که جنبش روشنایی صدای خود را هرچه رساتر به اقصا نقاط جهان برساند و اهداف و مواضع خود را برای همه نهادها، مراجع و طرف‌های درگیر در مسائل افغانستان توضیح دهد، اسناد و مدارک خود را ارائه کند و دلایل خود را بیان کند تا به داعیه خود دست یابد.
به نقل از اعلامیه: در تمامی این مراحل با تمام مشکلات و ناهنجاری‌هایی که وجود داشته است و فشارها و کارشکنی‌های پیدا و پنهانی که همواره بوده است، اما جنبش و شورای عالی مردمی بر تعهد خود مبنی بر ادامه راه شهدا و تحقق اهداف آن عزیزان متعهد مانده است و حرفش با حکومت، جامعه جهانی و اپوزیسیون سیاسی، همیشه روشن و صریح بوده است.
شورای مردمی جنبش روشنایی افزوده است: با گذشت سه سال از مبارزات جنبش روشنایی هر روز بیشتر از گذشته روشن می‌شود که داعیه جنبش روشنایی برحق بوده و تمامی چهره‌ها و جناح‌های سیاسی که سه سال قبل از موضع جنبش حمایت نکردند و خطر گسترده شدن و سیستماتیک شدن تبعیض را جدی نگرفتند هرکدام مرحله به مرحله و یکی پی دیگری از دم تیغ تبعیض و نابرابری گذشتند یا از بدنه حکومتی که آن را با رأی خود تشکیل داده بودند، رانده شدند و در درون حکومت منزوی و تحقیر شدند، از تصمیم گیری‌های جدی و سرنوشت ساز کنار گذاشته شدند حتی از جلسات رانده شده و به چهره‌های سمبولیک بی‌صلاحیت بدل شدند.
اعلامیه تصریح کرده است: در این مدت فساد گسترده‌تر شد حتی دستگاه قضایی بازیچه قوه اجرایی شد، بیگناه‌ها به زندان رفتند و مجرمان اصلی به مناصب مهم گماشته شدند، پروژه‌های عام‌المنفعه به مناطق خاصی اجرا شد و مناطق محروم، محرومتر و محرومتر شدند، قانون اساسی بارها نقض شد، انتخابات مهندسی شد، کانکور سهمیه بندی شد، زندان جغرافیایی دیوارهایش بلندتر شد، هموطنان سیک و هندو به صورت دسته جمعی وطن را ترک کردند، جنرالان زیادی به خاطر تعلق به تبار خاص از ارتش و پولیس تصفیه شدند و شماری از فرماندهان به صورت مشکوک ترور و یا قربانی توطئه شدند و امروز همه می‌دانند که جنبش روشنایی سه سال قبل از چه سخن می‌گفت، برای چه به میدان آمد و چرا با شدت تمام سرکوب شد.
اعلامیه جنبش روشنایی اظهار داشته که جنبش روشنایی تاکنون افتخار این را دارد که به عنوان پرچمدار عدالتخواهی و اعتراض علیه نابرابری به رغم تمامی فشارها و سرکوب‌های گسترده همچنان بر موضع خود استوار است. ثابت قدم ماندن بر موضع عدالتخواهی در برابر حکومتی که معتقد به گفت‌وگو نیست و به جای تن دادن به خواست شهروندانش به کانتینر و تانک متوسل می‌شود، دشوار است. مبارزه در جامعه‌ای که حرکت‌های عدالتخواهانه را به سادگی انگ وابستگی به خارجی می‌زنند و چشم و گوش همه نهادهای بین المللی را با یک جمله می‌بندند بسیار دشوار است، اما جنبش روشنایی و شورای عالی مردمی در مقابل تمامی این ناملایمات ایستاد و داعیه را زنده نگهداشت، مطالبات خود را در سطوح مختلف مطرح کرد، تبعیض را به عنوان عامل اصلی عقب ماندگی و منازعه افغانستان ثابت کرد؛ اگر لین ۵۰۰ کیلوولت به مسیر اصلی خود (بامیان میدان وردک) برنگشت، از مسیر انحرافی‌اش( سالنگ) هم نگذشت و الا مطابق وعده حکومت باید تاکنون تطبیق شده بود.
شورای مردمی جنبش روشنایی در اعلامیه افزوده است: مبارزه برای عدالت در تمامی کشورها، دشوار و زمانبر بوده است، همانگونه که مبارزه با آپارتاید و جنبش مدنی سیاهان در امریکا سال‌های سال طول کشید. شورای عالی مردمی همانگونه که در زنده نگهداشتن داعیه جنبش روشنایی سرافراز و موفق بوده، اما در موثرتر کردن و منسجم تر کردن این مبارزه توفیق چندانی نداشته است. اعتراف می‌کنیم که انتظار مردم از شورای عالی مردمی به مراتب فراتر از اکنون بوده و به جا و برحق بوده است.
اعلامیه افزوده: شکستن تبعیض سیستماتیک مبارزه سیستماتیک می‌خواهد، ساختار نظام مند می‌خواهد که بتواند دوام حرکت را ضمانت کند، اکثریت ظرفیت ممکن را به فعالیت و فعالیت درآورد، خلاق و پویا باشد. اما این مهم هنوز برآورده نشده ولی تلاش برای تحقق آن کماکان ادامه دارد.
اعلامیه می‌افزاید: انسجام امور در جامعه‌ای که پراکندگی و انشعاب از فعالیت‌های سیاسی گرفته تا فرهنگی و علمی‌اش یک اصل نانوشته حاکم است، کار ساده نیست و کمک در این راه وظیفه و مسئولیت تک تک کسانی است که به عدالت و مبارزه مستمر باور دارند. شورای عالی به اندازه توان خود، تلاش خواهد کرد تا این امر مهم را تحقق بخشد و دست تمامی کسانی که در این راه با شورا همکاری کند را می‌فشارد.
این شورا خطاب به مردم افغانستان گفته است: شرایط کنونی حساس‌تر از هر زمان دیگری است، فضای گنگ سیاسی و نا هماهنگی جامعه جهانی و حکومت در مورد روندهای مهمی چون صلح و انتخابات، هر شهروند افغانستان را نگران کرده به خصوص مردم و نسلی را که بیشترین آسیب را از جنگ و نا امنی دیده‌اند و به صلح و ثبات پایدار، جمهوریت، عدالت اجتماعی، مشارکت سیاسی و ارزش‌هایی چون دمکراسی و حقوق بشر اعتقاد دارد و همواره از آن حمایت کرده و برای تحقق آن قربانی داده است و جنبش روشنایی با صراحت از روند صلح کنونی حمایت می‌کند، اما تاکید دارد که روند صلح باید شفاف و روشن و همه شمول باشد و گفت‌وگوها و آجندای صلح از پشت پرده به روی میز بیاید.
شورای عالی مردمی، همچنین به صراحت اعلام کرده که هیچ کس از آدرس جنبش روشنایی در تیم‌های انتخاباتی نمایندگی نمی‌کند و اصل اساسی جنبش روشنایی ضمانت اجرایی خواسته‌های این جنبش است که به وضوح مطرح شده است: مشارکت عادلانه، موثر و نه سمبولیک مردم ما در قدرت سیاسی و تصمیم گیری‌های کلان و عبور لین ۵۰۰ کیلوولت ترکمنستان از مسیر بامیان میدان وردک.
جنبش روشنایی در اعتراض به تصمیم حکومت مبنی بر تغییر مسیر برق وارداتی ترکمنستان از بامیان به سالنگ، شکل گرفت و به راه افتاد که در نتیجه به روز دوم اسد سال ۱۳۹۵ در گردهمایی بزرگ معترضان در دهمزنگ شهر کابل چندین انفجار رخ داد که ده‌ها قربانی گرفت.
