شهروندان: کشور نیاز به صلح دارد/ کارشناسان: امریکا قابل اعتماد نیست

آقای نقاوت آتش‌بس را یک امر دو جانبه می‌داند و می‌گوید، در صورتی که طالبان به آتش‌بس باور نداشته باشند، حالت دفاعی داشتن قوای مسلح کشور موقف حکومت را در مذاکرات تضعیف می‌کند.

به دنبال حملات تروریستی در شهر کابل و طالبان در نقاط مختلف کشور، در حالی که توافقنامه صلح میان امریکا و گروه طالبان امضا شده، شهروندان کشور می‌گویند که اکنون بیشتر از هر زمان دیگر نیاز به صلح دارند و حملات تروریستی و جنگ توجیه شدنی نیست.
به گزارش خبر گزاری دید، روز اول سال جدید خورشیدی در کشور ما با خون آغاز شد، طالبان در زابل ۲۵ سرباز را کشتند. حمله بر معبد اهل سیک در کابل ۲۵ کشته برجای گذاشت و حملات در نقاط مختلف کشور همچنان ادامه دارد.

شهروندان کشور با محکومیت این حملات و ادامه درگیری‌ها، می‌گویند که پس از این جنگ توجیه ندارد و کشور نیازمند صلح است.
متین هاشمی باشنده شهر کابل می‌گوید: در شرایط کنونی کشور ما صلح فقط یک شعار است. صلح یک واژه است فقط بر سر زبان‌ها ولی در عمل ما با ذره بین هم دیده نمی‌توانیم.
این باشنده کابل می‌گوید،«خواست ما به عنوان یک افغان از طالبان که آنها هم خود را افغان می‌پندارند، این است که از کشت و خون چیزی جور نمی‌شود، بیایند به پیشت میز مذاکره و خواست‌های خود را بگویند، آنها مردم را می‌کشند به نام الله اکبر در حالی که پروردگار هیچ زنده جانی را حق نداده تا او را به نام‌های مختلف به قتل برسانید.
محبوب راسخ دانشجو در کابل نیز می‌گوید: هر جامعه به صلح نیاز دارد، صلح در قدم اول قرار دارد، به خصوص مردم رنج دیده افغانستان که همیشه در شرایط وحشت و دهشت بوده‌اند، صلح می‌تواند که مردم را از این بی‌باوری‌ها بیرون کند و ما بیشتر از هر چیزی به به صلح نیاز داریم.
سید نوید شجاعی فعال رسانه‌ای به این باور است که عقیده‌پرستی و ایدئولوژی چه در گذشته و چه در امروز قربانیان خیلی زیادی داشته، جنگ‌های جهانی و کشتارهای دسته جمعی همه این‌ها نشان‌گر ایدئولوژی پرستی یا عقیده پرستی انسان‌ها بود.
آقای شجاعی اما هرچند گروه طالبان را به مذاکره دعوت می‌کند، ولی آن را قابل اعتماد ندانسته و تاکید می‌کند که این گروه فقط زبان زور و اسلحه را می‌فهمد.
با این همه، عباس نقاوت استاد دانشگاه و جامعه‌شناس صلح را یک اولویت مهم می‌پندارد، ولی نکاتی را برجسته می‌کند که رسیدن به صلح و قطع جنگ را دشوار می‌سازد.
آقای نقاوت در گام نخست بر ضرورت برقراری «آتش‌بس» میان دولت و طالبان تاکید می‌کند.
او می‌گوید: آتش‌بس عمومی میان دولت افغانستان و طالبان نسبت به هر زمان دیگر نیاز است. زیرا معمولاً در میدان جنگ زمانی پیروز می‎شویم که یک پارچه و یک دست باشیم، متاسفانه اختلافات سیاسی شکاف‌های اجتماعی را برجسته‌تر کرده و جبهه ضد، دولت افغانستان و احزاب سیاسی در حالت تنش سیاسی قرار دارند.
به باور این استاد دانشگاه، اکنون نه روحیه مردم توانایی حمایت از جنگ را دارد، نه دو طرف جنگ برنده خواهند شد، اکنون نیاز بیشتر در چنین شرایط به یک آتش‌بس عمومی است، طالبان نیز باید درک کنند که خطراتی چون کرونا مبارزه مشترک می‌طلبد، وگرنه درین آتش همه می‌سوزد.
با این حال، آقای نقاوت آتش‌بس را یک امر دو جانبه می‌داند و می‌گوید، در صورتی که طالبان به آتش‌بس باور نداشته باشند، حالت دفاعی داشتن قوای مسلح کشور موقف حکومت را در مذاکرات تضعیف می‌کند.

این استاد دانشگاه از جانب دیگر امریکا را غیر قابل اعتماد خوانده و تاکید کرد که چه اختلافات میان رییس جمهور غنی و داکتر عبدالله خاتمه یابد و چه ادامه داشته باشد، کمک‌ها امریکا کاهش خواهد یافت و دلیل آن نیز نزدیک بودن انتخابات ریاست جمهور آن کشور است.
آقای نقاوت به این باور است که وضعیت پیش آمده در مدیریت امریکایی‌هاست، چون «پیچیده» بازی می‌کنند و پس از انتخابات ریاست جمهوری امریکا وضعیت افغانستان نیز تغییر خواهد کرد.
گفتنی است که گروه طالبان در گذشته حملات شان را توجیه مذهبی می‌کردند، ولی به باور کارشناسان اکنون که با امریکا در توافق صلح به سر می‌برند، حملات آنان بر نیروهای داخلی هیچ توجیه مذهبی جز اراده برای جنگ ندارد.