صلح رویایی مردم، جرگه صلح و اشرف غنی

آقای غنی تاهنوز با شریکش در حکومت وحدت ملی صلح نکرده‌است. او با معاون نخست ریاست جمهوری جنگی‌ست و با چهره‌ها و شخصیت‌های سیاسی که خلاف نظر او نظر دارند به اجماع صلح نزدیک نشده‌است

همانگونه که می‌دانیم هیچ‌کس نمی‌تواند رویای خودش را بکشد. رویا خوراک روح‌ِ آدمی‌ست. صلح در کشور ما به رویایی جمعی تبدیل شده‌ است. رویای ملت را هیچ فرد و گروهی کشته نمی‌تواند. صلح رویای جمعی است. آقای غنی با این رویای مردم اما چه می‌کند؟ او رویای مردم افغانستان را به تمسخر گرفته‌است. صلح رویایی‌ست که به خاطر قدرت به بازی گرفته می‌شود/شده‌است. کشتن و خدشه‌دار کردن رویای جمعی صلح به معنی واقعی کلمه انتحار سیاسی و پرتگاه بردن نظام سیاسی است. آقای غنی پیش چشم ملت و جهان دارد با این این رویا بازی قدرت و سیاسی می‌کند. برآیند این بازی مضحک به نفع افغانستان نیست. به بازی گرفتن رویای مردم و بخشی از عنعنه بزرگ تاریخی یک ملت خطرناک است. لویه جرگه و صلح هر دو برای مردم افغانستان از اهمیت و جایگاهِ خاص برخوردار است. لویه جرکه به مسخره گرفته می‌شود و رویای صلح در کنار لویه جرگه با خواست‌ها و مطالبات سیاسی و انتخاباتی ترک بر می‌دارد.
مردم مگر نمی‌دانند که صلح‌ گفتن از زبان آقای غنی خنده‌آور است. سخن گفتن از صلح از زبان آقای غنی در کشور مبتنی بر جنگ، یک کمدی سیاه است. جنگ برای صلح تناقضی است که هیچ‌گاه حل نخواهد شد. چرا؟ چون آقای غنی تاهنوز با شریکش در حکومت وحدت ملی صلح نکرده‌است. او با معاون نخست ریاست جمهوری جنگی‌ست و با چهره‌ها و شخصیت‌های سیاسی که خلاف نظر او نظر دارند به اجماع صلح نزدیک نشده‌است. او آگاهانه ناخودآگاه ملت را در موقعیت تحقیر قرار می‌دهد. در سطح داخلی ترجیح روش عقل کل محسوب کردن خودش مناقشات را زیادتر دامن خواهد زد. برای صلح باید عریان بود ، تهی از هرگونه عقیده سلطه جویانه و کنترول دیگران. کسی در لویه جرگه برایش بگوید که صلح جویی فرایندی است که بخشندگی را با اگو تقسیم می‌کند. اگر با خودت از در آشتی وارد نشوی چگونه می‌توانی دیگران را به صلح ترغیب کنی؟
در شرایطی که افغانستان به آسایش نیازمند است و شاید بهتر آن باشد که هرگونه جنگی را پایان دهیم حتی جنگ برای صلح. درست‌ترین تعبیر را حافظ در مورد صلح به کار برده‌است که:« درخت دوستی بنشان که کام دل به بار آرد – نهال دشمنی برکن که رنج بی شمار آرد»، این نهال دیری‌ست تبدیل به درختی تنومند شده و آفتاب را از حیاط ما دریغ داشته و ریشه‌هایش بن خانه را سست کرده‌است. درختی که باید نهال آن را بر می‌کندیم. اگر واقعاً او غرض کمپاینی ندارد و در قصد بدنام کردن لویه جرگه این رسم فرهنگی بزرگ نیست؟ به راستی ۵ میلیون دالر هزینه انتخابات و سربازگیری نمی‌کند و رویای صلح را به مسخره نمی‌گیرد؟ از همین جرگه صلح با مخالفان و منتقدین سیاسی خودش آشتی کند تا ما باور کنیم که پس از این آشتی او با طالبان واقعاً می‌خواهد صلح کند.
به نظر می‌رسد که آقای غنی می‌خواهد با رویای مردم افغانستان که همانا صلح است چند سال دیگر بازی کند. در قدرت بماند و صلحی نخواهد آمد. لویه جرگه مشورتی صلح بیشتر از این‌که بحران عدم اجماع و نظر واحد بر سرِ صلح را پایان دهد، موجب تنش‌ها و مناقشات تازه می‌گردد. چون در آن نیت خیر و صلاح مملکت نهفته است. در ضمن تعهد شکنی‌های چندین مرتبه‌ آقای غنی در حکومت وحدت ملی با شرکای سیاسی‌اش نشان داده است که او وفادار و متعهد نیست. هیچ تضمینی وجود ندارد که نتیجه لویه جرگه مشورتی صلح را عملی کند.