طرح امنیتی حکمتیار؛ روستاها مسلح شوند!

گلبدین حکمتیار، رهبر حزب اسلامی به تازه‌گی از طرح امنیتی حزب اسلامی برای تامین امنیت مناطق مختلف افغانستان خبر داده است.
براساس این طرح امنیت مناطق مختلف کشور باید توسط باشندگان و بزرگان قومی آن مناطق تامین شود و بزرگان قومی اجازه ندهند که مخالفان مسلح دولت در روستاهای کشور نفوذ کنند.
گلبدین حکمتیار به گونه مثال از قوم شینوار در ننگرهار نام برده است. آقای حکمتیار، اما چیز زیادی از جزئیات این طرح مبنی بر چگونگی تامین امنیت از سوی باشندگان و اقوام ساکن در مناطق مختلف کشور ارایه نکرده است.
اگر به گذشته نزدیک افغانستان نگاه شود، تمام مشکلات امنیتی امروز این کشور ناشی از مسلح شدن روستاها و از میان رفتن نیروهای امنیتی آن است، چون در تمام مناطق دنیا ستیز میان سنت و مدرنیته یا شهر و روستا جریان داشته و در افغانستان این ستیز چند بار منجر به هجوم روستا به شهر شده است.
با آن‌که طرح حکمتیار سابقه‌ای به درازای به وجود آمدن کشوری به نام افغانستان دارد و چیزی نیست که از سوی بورد امنیتی حزب اسلامی ریخته شده باشد، ولی این طرح بیش‌تر به همان مثل معروف “کلوخ ماندن و از آب گذشتن” می‌ماند تا یک طرح جامع سنجیده شده امنیتی برای رسیدن به امنیت و ثبات.
تجربه حکومت‌های گذشته افغانستان در راستای تامین امنیت از راهی که حکمتیار پیشنهاد کرده نشان می‌دهد که همواره سپردن اختیار به نیروهای سنتی و روستایی مانع شکل‌گیری ساختارها امنیتی مقتدر و ملی بوده و از این ناحیه تاهنوز این کشور رنج می‌برد.
آنچه حکمتیار پیشنهاد کرده در واقع خلاف فلسفه وجودی قوای مسلح ملی کشور است، چون تامنیت امنیت و سرکوب مخالفان مسلح دولت وظیفه اصلی قوای امنیتی ملی است، نه هیچ نهاد و یا ساختار دیگر.
آنچه تجربه نشان می‌دهد این است که مسلح شدن روستاها نه تامین‌کننده امنیت که عامل اصلی ناامنی‌های سه دهه اخیر در کشور بوده است؛ چه با توجه به خشکسالی‌ها و از بین رفتن نظام کشاورزی سنتی در کشور، روستا نشینان را مجبور به طغیان علیه وضعیت می‌کند و آنگاه است که ناامنی تولید می‌شود.
حالا پرسش این است که حکمتیار و حزبش با پیش کشیدن این طرح در پی چیستند و چرا به جای تاکید روی حمایت از نیروهای ملی امنیتی کشور به روشی رو آورده است که در گذشته و اکنون جز ویرانی چیز به بار نیاورده است.
به نظر می‌رسد حکمتیار و حزب اسلامی توانایی ارایه طرحی نو برای تامین امنیت در کشور و رسیدن به ثبات امنیتی را نداشته و از همین‌رو به روش سنتی متوسل شده است. متوسل شدن به روش‌های سنتی همان بلایی است که در زمان حامد کرزی تکرار شد و امروز مردم افغانستان با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کنند. تاکید روی روش‌های سنتی تامین امنیت باعث تضعیف نیروهای امنیتی ملی می‌شود و همچنان بی‌باوری مردم را نسبت به ساختارهای مدون دامن می‌زند.
حالا اگر واقعاً شخص حکمتیار و حزب اسلامی او نگران ناامنی‌ها در مناطق مختلف کشور هستند باید برای تقویت نیروهای امنیتی ملی کشور بکوشند و با ارایه طرح‌های این چنینی گامی به قهقرا نگذاشته، همکار خوب تامین امنیت در سراسر کشور باشند.
ظاهر شکوهمند – خبرگزاری دید