عجله امریکا در مذاکرات، آغاز شکست صلح است

آقای ترامپ این آزادی را دارد تا به دنبال یک صلح پایدار باشد، تا یک فاصله خوب بین خروج امریکا و سقوط افغانستان به یک جنگ داخلی وسیعتر. نتیجه نهایی تنها به القاعده، داعش و دیگر گروه‌های افراطی منفعت می‌بخشد.

بر بنیاد گزارش‌ها، دولت ترامپ در صورت توقف جنگ و آغاز مذاکرات با دولت افغانستان از سوی طالبان، پیشنهاد خروج نیروهایش را داده است. اگر طالبان موافق باشند، نتیجه یک توافقنامه صلح نخواهد بود، بلکه فقط یک توافق برای ورود به مذاکرات صلح است. با این حال، با توجه به این که ایالات متحده امریکا از سال ۲۰۱۰ تاکنون به دنبال چنین مذاکراتی بود، حتی این گام محدود نمی‌تواند یک دستاورد معنادار باشد.
این که آیا این امر به یک صلح پایدار منجر خواهد شد، بستگی به عوامل بسیاری، از جمله استقامت امریکا دارد. اگر ایالات متحده نیروهایش را زمانی که مذاکرات شروع شود، خارج سازد، این گفت‌وگوها ناکام و جنگ دوباره آغاز خواهد یافت. به همین منوال، اگر امریکا بعد از رسیدن به یک توافق و قبل از اجرایی شدن آن، افغانستان را ترک کند. تنها اگر امریکا، متحدانش و بقیه جامعه جهانی در اجرایی کردن هرگونه توافق حضور عملی داشته باشند، آن وقت حتی بهتر از یک چانس برای صلح پایدار خواهد بود.
این پیش بینی‌ها بر اساس تاریخ حل و فصل اختلافات پسا جنگ سرد است. از سال ۱۹۸۹ میلادی به این طرف، ده‌ها مذاکره صلح به ده‌ها توافقنامه صلح منتج شده، اما فقط تعداد بسیار کم آن منجر به صلح پایدار شده است.
به عنوان مثال، می توان به مذاکرات برای جنگ ویتنام که در سال ۱۹۶۸ آغاز و در سال ۱۹۷۳ خاتمه یافت، اشاره کرد. واشنگتن و هانوی نخستین سال را طی یک چهارچوب بزرگ که شامل ویتنام جنوبی و ویت کونگ بود، مذاکره کردند و چهار سال دیگر را روی یک توافقنامه صلح نهایی کار کردند. ایالات متحده بخشی از این موافقت نامه را انجام داد، تمام نیروهایش را خارج ساخت. هیچ یک از طرف‌های ویتنامی این کار را نکردند. جنگ در سال ۱۹۷۵ از سر گرفته شد و ویتنام جنوبی به تصرف درآمد.
اگر طالبان به آتش‌بس و مذاکرات گسترده‌تر موافقت کنند، این یک دستاورد برای جشن گرفتن است، اما این تنها اولین گام در مسیر طولانی و دشوار صلح خواهد بود. تا سال ۱۹۷۳، رییس جمهور نیکسون تحت فشار شدید داخلی برای پایان دادن به دخالت امریکا در ویتنام بود. امروز، رییس جمهور ترامپ تحت همچون فشاری نیست. اکثر امریکایی ها می‌خواهند که جنگ افغانستان پایان یابد، اما در حدی نیست که در اولویت لیست کارهای دولت قرار داشته باشد.
بنابراین، آقای ترامپ این آزادی را دارد تا به دنبال یک صلح پایدار باشد، تا یک فاصله خوب بین خروج امریکا و سقوط افغانستان به یک جنگ داخلی وسیعتر. نتیجه نهایی تنها به القاعده، داعش و دیگر گروه‌های افراطی منفعت می‌بخشد.