پس از حمايت روسيه از طالبان در شمال كشور و ملاقات وزير دفاع روسيه با جنرال دوستم در تاشكند، جنگ افغانستان رنگ دیگری به خود گرفت. عطا محمد نور، والی بلخ به قنسول روسیه در شهر مزار شریف به‌خاطر حمایت‌شان از طالبان هشدار داد و در یک رویداد پیچیده‌ای دیگر دوستم در یک کمین گیر افتاد، اما زنده بدر شد و سرانجام در کمین ماتحت«ایشجی» به دام افتاد.
در پی این رویدادها، دید و بازدیدهای دیپلومات‌های غربی با عطا محمد نور افزایش یافت و وی مدتی را نیز در کشورهای عربی در یک سفر غیررسمی به سر برد که جزیبات زیادی در مورد آن دیدار در دست نیست.
آقای نور در یک محاسبه سرانگشتی به شماری از فرماندهان ارشد جبهه مقاومت گفته بود که همسويی با روس‌ها می‌تواند مقاومت‌گران را در برابر امريكایی‌ها قرار بدهد. محاسبه آقای نور این است که امريكایی‌ها به اين ساده‌گی افغانستان را رها نمی‌كنند و هركسی که خلاف منافع‌شان قرار بگيرد، نابود خواهد شد.
گزارش‌ها می‌رساند که امريكایی‌ها در دیدار با عطا محمد نور، خواستار همكاری وی در زمینه‌ی مبارزه با طالبان شده‌اند.
گفته‌هایی وجود دارد که در حدود بيست هزار نفر مسلح در شمال کشور تحت فرمان عطا محمد نور، فعالیت دارند. تسليمی دو فرمانده طالبان در منطقه«كوه البرز» که راه اكمالاتی طالبان به ولایت‌های فارياب، سرپل و جوزجان به حساب می‌آید، می‌تواند نمونه‌ا‌‌‌‌‌‌ی از قدرت والی بلخ و اجراآت در راستای توافق با امریکایی‌ها باشد؛ از طرف دیگر این می‌تواند هشدار جدی به روس‌ها و برگزارکنندگان کنفرانس مسکو نیز باشد.
گزارش‌هایی نيز وجود دارد که عبدالمنان نيازی، رهبر شاخه جدا شده از ملا هيبت‌الله، با عطا محمد نور، در شهر«دبی» کشور امارات، ديدار كرده و آماده همكاری با دولت افغانستان شده است.
پس با این حساب، طرف بازی عطا محمد نور، امريكايی‌ها است نه رییس‌جمهور غنی.
امریکایی‌ها از مدت‌ها بدین‌سو، خواستار حضور عطا محمد نور، به جای داکتر عبدالله«عبدالله» از بستر مقاومت بودند، اما او نپذیرفت.
چرخش ۱۸۰ درجه‌ا‌ی رییس‌جمهور غنی به جانب امپراتور بلخ پس از آن خنده‌ها و نیش و کنایه‌های دور و دراز سیاسی، نشانه‌ی دیگری از تمایل و فشار امریکایی‌ها برای کنار آمدن وی با عطا محمد نور است.
احمد پوینده- خبرگزاری دید
