غفار قطبیار کی بود؟

یکی از دیالوگ‌های معروفی که قطبیار در فلم برباد رفته گفت،«قصه مفت خوشم نمیایه»‌ است که ورد زبان کودکان و نوجوانان در کوچه پس کوچه‌های کابل و ولایات شده بود

غفار قطبیار ستاره سینما و یکی از چهره‌های مطرح هنری در افغانستان به‌خاطر بیماری که داشت، سه روز قبل در یکی از شفاخانه‌های شهر کابل درگذشت.
قطبیار در سال ۱۳۳۸ در ولایت پنجشیر چشم به جهان گشود و فارغ صنف دوازدهم از لیسه عالی نادریه شهر کابل است. وی بنابر مشکلات اقتصادی خانوادگی خود نتوانست وارد دانشگاه شود و همین وضع نامطلوب اقتصادی، قطبیار را نخست به ایران و سپس به پاکستان کشاند.
غفار قطبیار در پاکستان مشغول کار در یک رادیو بود، اما در سال ۱۳۸۳ به افغانستان بازگشت. وی که در تمام فیلم‌ها نقش منفی بازی کرده است، دارای ۲ پسر و ۲ دختر بوده و خانواده ۶ نفری دارد.
نخستین کار هنری وی در نقش منفی بنام «فتح خان» در یک «نمایش‌نامه رادیویی» در پاکستان است و از آن زمان تا آخرین لحظات عمر خود در عرصه هنر و سینما مشغول فعالیت بود. وی در بیش از ۵۰ فلم و سریال نقش بازی کرده است. یکی از فلم‌هایی که قطبیار را به اوج شهرت رساند، فلم «برباد رفته» بود که مورد حمایت مردم افغانستان قرار گرفت و جوایزی را نیز کسب کرد.
یکی از دیالوگ‌های معروفی که قطبیار در فلم برباد رفته گفت،«قصه مفت خوشم نمیایه» می‌ است که ورد زبان کودکان و نوجوانان در کوچه پس کوچه‌های کابل و ولایات شده بود. در کنار آن برخی واژه‌های دیگر نیز از سوی وی گفته می‌شد و زمانی که در مورد آن پرسیده شد، جواب داد: «دیوار‌ها موش داره، موش‌ها گوش»، «قربان گوشت شوم»، «قصه مفت خوشم نمیایه» و سایر واژه‌های کاربردی در فلم‌های من، برگرفته از واژه‌های معمولی و فرهنگی جامعه بوده و منظورم از آن نکات منفی نبوده است.
مرحوم قطبیار همچنان در مورد یکی از جمله‌های معروفش گفته بود: تمام این سناریو‌ها را خودم نوشته و همینطور برخی واژه‌های چون «کله بی‌مغز، طبله شیطان است» را در فلم‌هایم جابجا کرده‌ام که مطابقت زیاد با رهبران دولت وحدت ملی دارد، زیرا کله این ۲ رهبر بی‌مغز بوده و طبله شیطان که مردم را به روز سیاه نشانده‌اند.
وی در مورد سینماها اظهار داشته بود واقعیت این است که سینما و هنر در افغانستان وجود ندارد، زیرا در چند سینمای محدودی که وجود دارد، فلم‌های خارجی به نمایش گذاشته می‌شود.
آخرین آرزوی قطبیار برقراری صلح در افغانستان و بهبود سینما در این کشور بود و گفته بود که مردم افغانستان مظلوم‌ترین ملت جهان است، هر روز به انواع گوناگون قربانی می‌شوند و از خداوند می‌خواهم به مردم عزتمند و مظلوم افغانستان رحم کند.
این هنرمند پرآوازه کشور با پیمودن فراز و فرودهای زندگی و مشکلات، پس از عمری تلاش در جهت رشد و توسعه سینما در افغانستان در سن ۵۰ سالگی دار فانی را وداع گفت و به ابدیت پیوست.