فریاد الله اکبر؛ «نه» بزرگ مردم به خشونت و جنگ

بسیار بایسته است که این قیام، با رهبری و مدیریت مدبرانه و مسئولانه پیش برود تا هم با سرکوب خونین قیام‌کنندگان از سوی عناصر مزدور و مزور طالبان مواجه نشود و هم توسط مهره‌های فاسد و فرصت‌طلب محلی و مرکزی، مورد سوء استفاده قرار نگیرد

برخلاف تصور طالبان، هرات نه تنها سقوط نکرد بلکه با مقاومت مردانه در برابر تهاجم وحشیانه لشکر توحش و احیای اعتراض مقدس بر شدن بر بام‌ها و سر دادن شعار «الله اکبر» به الگوی مقاومت ملی برای تمام افغانستان تبدیل شد.
در پی این حرکت انقلابی یادآور قیام خونین ۲۴ حوت ۱۳۵۷ بود که شهروندان کابل، قندهار، بلخ، کنر، ننگرهار، جوزجان، فراه و فاریاب نیز یا بر فراز بام‌ها برآمدند و یا به کف خیابان‌ها ریختند تا با فریاد ملکوتی الله اکبر، طالبان و تروریزم و توحش جنون‌آمیز جریان افراط را با یک «نه» بزرگ و مقدس مواجه کنند.
اگرچه ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان در واکنش به این حرکت، صبح چهارشنبه ۱۳ اسد در توییتی نوشت که «الله اکبر» شعار طالبان است و «این شعار غلامان امریکایی و سیکولرها نیست»، اما حقیقت همان است که آقای غنی گفت قیام مردم افغانستان با شعار الله اکبر علیه طالبان و تروریزم، نشان داد که چه کسانی از این کلمه مقدس نمایندگی می‌کنند.
ضمن این‌که سخنگوی طالبان، با سکولار خواندن مردم مؤمن و موحد و نمازخوان و الله اکبرگوی افغانستان، هم خود و جریان تروریستی متبوع خود را در برابر خشم مؤمنانه مردم قرار داد و هم نشان داد که این گروه، نه تنها در قدرت‌طلبی سیاسی، بلکه در دینداری نیز انحصارگرا و دیگرستیز است. طالبان همچنان که در پی مالکیت سیاسی افغانستان است، در حوزه دینی نیز با مردم مالکانه رفتار می‌کند و دین خود را مِلک طِلق خود می‌انگارد و غیر از خود را با تنگ‌اندیشی دینی و جزم‌اندیشی فقهی، از دایره دین خارج می‌داند.
اما در حالی که طالبان خود را مالک شعار الله اکبر می‌داند و بر مبنای قرائت متحجرانه خود از این شعار ملکوتی، خون مسلمانان را می‌ریزد و خانه‌های شان را ویران می‌کند و زنان و دختران شان را به کنیزی می‌برد و زندگی را بر آنان حرام می‌سازد، از این حقیقت هم عمیقاً هراس دارد که این شعار وقتی از گلوی هزاران انسان مسلمان به مثابه مقدس‌ترین اعتراض اسلامی علیه مظالم این گروه در فضای شهرهای افغانستان طنین‌انداز می‌شود، به سلب مشروعیت دینی طالبان بینجامد و خوشبختانه برخلاف اراده این گروه سفاک و سیاه‌دل، انجامید. مردم با پناه بردن به فریاد الله اکبر راه خود را در دینداری از طالبان جدا کردند و با صدای رسا و راستین فریاد زدند که قرائت خشک و خشونت‌بار تروریست‌های طالبان از دین را به رسمیت نمی‌شناسند و اسلام شان اسلام رحمانی پیامبر و پیشوایان اصیل دینی است.
اکنون که این قیام، صبغه فراگیر ملی به خود گرفته و سراسر افغانستان را درنوردیده است تا صدای همدلی و همبستگی مردم باشد، از برخی نگرانی‌هایی که آن را تهدید می‌کند نیز نمی‌توان چشم پوشید.
یکی از نگرانی‌ها بهره‌برداری عناصر فاسد و فاشیست از خلوص انگیزش‌های مردم برای خلاصی از ستم طالبانی در جهت منافع و مطامع سیاسی خویش است.
بنابراین بسیار بایسته است که این قیام، با رهبری و مدیریت مدبرانه و مسئولانه پیش برود تا هم با سرکوب خونین قیام‌کنندگان از سوی عناصر مزدور و مزور طالبان مواجه نشود و هم توسط مهره‌های فاسد و فرصت‌طلب محلی و مرکزی، مورد سوء استفاده قرار نگیرد.