ما طرفدار فاشیسم، پرچم‌های قومی، فدرالیزم و تجزیه نیستیم
خبرگزاری دید: عطامحمد نور رهبر جمعیت اسلامی می‌گوید که طرفدار فاشیسم قومی، پرچم‌های قومی و سمتی، فدرالیزم و تجزیه نیست و نظام پارلمانی را برای تامین عدالت اجتماعی مناسب می‌داند.
متن کامل:
مواضع کلی ما در زمینه پرچم ملی، وحدت ملی، فاشیسم و ساختار آینده نظام سیاسی در افغانستان
در چند روز اخیر اتفاقاتی در برخی ولایات کشور رخ داد که جمع کثیری از مردم در زمینه خواهان واضح سازی موقف من و سازمان جمعیت اسلامی شدند.
از آن‌جایی که آن موضوعات مرتبط با وحدت سرزمینی کشور بودند، می‌خواهم مواضع خود را در زمینه وحدت ملی، انواع فاشیسم، پرچم ملی و مباحث مربوط به ساختار سیاسی کشور روشن سازم.
وحدت در کثرت
هر کشوری برای توسعه، تعالی، پیشرفت، صلح و ثبات خود نیاز به وحدت و همبستگی ملی دارد. ما نیز به وحدت ملی می‌اندیشیم و طرفدار تفرقه، تجزیه، تعصب و نفرت‌پراکنی قومی نیستیم. اقوام این سرزمین همانند گل‌های رنگارنگ یک‌باغ‌اند. زیبایی کشور در همین تعدد، تنوع و رنگارنگی اقوام، مذاهب و فرهنگ‌های آن است.
تعریف ما از «وحدت» یکسان‌سازی فرهنگی نیست، که اغلب به پاک‌سازی قومی، فرهنگ‌زدایی، کوچ و جابه‌جایی‌های اجباری و تحمیل فرهنگ و هویت یک قوم بر سایر اقوام می‌انجامد.
ما از «وحدت در کثرت» جانب‌داری می‌کنیم. چنین وحدتی با احترام‌گذاری به هویت، افتخارات تاریخی و با به‌رسمیت‌شناسی تکثر قومی و فرهنگی به‌دست می‌آید. لازمه چنین وحدتی، تمرکززدایی سیاسی و مشارکت عادلانه همه اقوام در ساختار قدرت است.
فاشیسم
اگرچه فاشیسم و تفکر برتری‌طلبانه و حذف‌گرایانه از گذشته‌های دور در این سرزمین وجود داشته است، اما این مصیبت در بیست سال پسین در میان همه اقوام کشور تسری و گسترش یافته است.
سازمان جمعیت اسلامی مخالف هر گونه فاشیسم است – چه فاشیسم پشتونی و تاجیکی باشد و چه از نوع پان‌ترکیسم.
ما طرفدار تامین عدالت اجتماعی، مساوات، برابری، پلورالیسم فرهنگی و مشارکت همه اقوام در ساختار قدرت در افغانستان هستیم و در راستای تحقق این آرمان مبارزه می‌کنیم، اما می‌کوشیم خود در دامن تفکرات فاشیستی سقوط نکنیم. برای ما به همان اندازه‌ای که هدف مقدس است، وسیله نیز مهم می‌باشد. هیچ هدفی نمی‌تواند وسیله را توجیه کند. وسیله نیز باید اخلاقی و مقدس باشد.
پرچم
پرچم سه رنگ جمهوری اسلامی افغانستان، پرچمی‌است مصوب لویه جرگه قانون اساسی کشور. افزون بر این، این پرچم نه تنها قومی نیست، بلکه هر رنگ آن نمادی از برهه تاریخ کشور ما است. رنگ سیاه پرچم یادگار درفش ابومسلم خراسانی است. رنگ سرخش یادگار خون شهدایی که در راه دفاع از آزادی و تمامیت ارضی این سرزمین جان شیرین خود را فدا کرده‌اند. رنگ سبزش اما نماد هویت اسلامی این سرزمین است.
ما ترجیح می‌دهیم که مردم افغانستان بر محور این پرچم متحد شوند.
برافراشتن پرچم‌های قومی را هرگز به سودی کشور نمی‌دانیم. در سرزمینی که مهم‌ترین شاخصه‌اش تعدد و تنوع قومی‌است، پرچم‌های قومی نمی‌تواند پاسخ‌گو باشد. بلکه کشور را به عرصه منازعات خونین قومی مبدل خواهد کرد. در ضمن، راه تغییر پرچم در قانون اساسی کشور مشخص گردیده و این درست نیست که هر جریانی خودسرانه و بدون توسل به ابزارهای قانونی، پرچمی را علم کند.
خدا ناخواسته اگر وضعیت به جایی برسد که نظام فروبپاشد و ملوک‌الطوایفی حاکم شود، آن‌گاه ما زیر چتر هیچ کدام از پرچم‌هایی که چندی قبل در کابل و فاریاب برافراشته شدند، زندگی و فعالیت نخواهیم کرد، بلکه پرچم خود را خواهیم برافراشت. پرچم جمعیت اسلامی را که قومی نیست و افغانستان شمول است.
امیدوار هستم که هیچ‌گاهی افغانستان فروپاشی نظام را تجربه نکند و این مسئولیت همگانی ما است که از دستاوردهای کنونی محافظت کنیم. فروپاشی نظام و بازگشت ملوک‌الطوایفی به سود هیچ جریان سیاسی و گروه‌های تباری نبوده و به صلاح ملک و مملکت نیست.
نه تجزیه، نه فدرالیسم؛ نظام صدارتی
گاهی از این گوشه و آن گوشه، صداهای فدرال‌خواهی و حتا تجزیه‌طلبی و تاسیس دولت‌های مستقل بلند می‌شود. موضع ما در این زمینه آن است که راه حل بحران افغانستان در صدارتی‌شدن نظام پارلمانی، انتخابی‌شدن والیان و تبدیل ولایت‌ها به واحد بودجوی مستقل است.
تجزیه خیلی خونین خواهد بود، و فدرالیسم نیز مطلوب نیست. زیرا جمعیتِ هیچ قومی در این سرزمین در جغرافیای واحد متمرکز نیست، بلکه در سراسر افغانستان پراکنده‌اند. فدرالیسم باعث محرومیت بیش‌تر اقوام و افزایش تنش‌های قومی در سطح ایالات خواهد شد. بدتر از امروز.
موضع ما روشن است. ما حس مالکیت بر تمام افغانستان را داریم و خود را با هیچ گوشه این سرزمین بیگانه قلمداد نمی‌کنیم.
