مبارزه با تروریزم در افغانستان؛ دروغ بزرگ آمریکا

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی

خبرگزاری دید: جو بایدن که همواره از خروج اسف بار و بدون حس مسئولیت آمریکا از افغانستان در سال دو هزار و بیست ویک میلادی حمایت کرده انگار فراموش کرده که راندن طا-لبان از قدرت در سال دو هزار و یک به مدد همکاری نزدیک جبهه شمال با نیروهای امریکایی حاصل شد. آمریکا اما در ادامه مبارزه با تروریزم را تنها یک بهانه قرار داد و در عمل همسو با منافع ملی خود عمل کرد.

جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده امریکا، گفت با اشغال افغانستان به طور کلی مخالف بوده و تلاش کرده افغانستان را متحد کند.
جو بایدن در یک کنفرانس مطبوعاتی در نشست سالانه “سازمان پیمان آتلانتیک شمالی(ناتو) افزود پس از کشته شدن اسامه بن لادن نیروهای امریکایی می بایست افغانستان را ترک می کردند.
اظهارات اخیر جو بایدن در حالی بیان شده است که به نظر بیشتر کارشناسان امر، ایالات متحده امریکا پس از حادثه تروریستی یازده سپتامبر سال دو هزار و یک میلادی تحت فشار افکار عمومی شهروندان خود و برای حفظ آبرویش در سطح بین المللی به افغانستان یورش برد و قرار بود تروریزم که از افغانستان تمام جهان را تهدید می‌کرد ریشه کن کند.
به فرض اینکه گفته‌های اخیر بایدن در مورد افغانستان را باور کنیم، آنگاه آمریکا در توجیه ناکامی‌اش در مبارزه با تروریزم در افغانستان و خسارات جانی و مالی کلانی که طی بیست ویک سال به مردم افغانستان تحمیل کرد چه دلایل محکمه پسندی می تواند ارائه کند.
جو بایدن که همواره از خروج اسف بار و بدون حس مسئولیت امریکا از افغانستان در سال دو هزار و بیست ویک میلادی حمایت کرده انگار فراموش کرده که راندن طا-لبان از قدرت در سال دو هزار و یک به مدد همکاری نزدیک جبهه شمال با نیروهای امریکایی حاصل شد. آمریکا اما در ادامه مبارزه با تروریزم را تنها یک بهانه قرار داد و در عمل همسو با منافع ملی خود عمل کرد.
براساس برخی مستندات امریکا در طی بیست سال حضورش در افغانستان منابع‌طبیعی از جمله معادن اورانیم و لیتیم افغانستان را تاراج کرد.
جو بایدن انگار فراموش کرده افغانستان و افغانستانی‌ها هرگز انتظار ملت‌سازی از سوی امریکایی‌ها را نداشته و ندارند. امریکا اگر و تنها اگر به آنچه که هنگام یورش به افغانستان وعده داده بود عمل می‌کرد و دست از شیطنت‌هایش بر می‌داشت، افغانستان امروز به این وضعیت دچار نمی شد.
ایالات متحده امریکا اگر بازی‌های رقابتی با رقبای کلانش را در افغانستان انجام نمی‌داد و افغانستان را به عنوان زمین بازی مهار قدرت رقبایش قرار نمی‌داد و به صورت صادقانه با تروریزم مبارزه می‌کرد، امروز به صورت خودکار افغانستان متحد داشتیم.
حتی امروز و در بی میلی گروه حاکم در تشکیل حکومت همه شمول نیز بوی بد دخالت‌های امریکا به مشام می رسد.