محرومیت دختران از تحصیل ناامنی بیشتر را به دنبال دارد

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی

خبرگزاری دید: جامعه‌ای که نیمی از جمعیت خود را از تحصیل محروم می‌کند، قادر به دستیابی به توسعه پایدار نخواهد بود. همچنین، این اقدام می‌تواند باعث افزایش نارضایتی اجتماعی و بی‌ثباتی شود.

با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، شهروندان کشور که خاطرات تلخ دوره اول امارت اسلامی را در  ذهن داشتند به یک باره در شوکی بزرگ فرو رفتند و نگرانی های کشنده از نابود شدن تمامی دستاوردهای بزرگی که افغانستان و مردمش طی بیست سال حاکمیت جمهوریت و به مدد کمک های مالی هنگفت جامعه بین المللی به دست آمده بود بر ملت مظلوم افغانستان مستولی شد.
این نگرانی و ترس به حدی بود که در روزها و هفته ها و حتی ماه های اول پس از تسلط دوباره طالبان شهروندان افغانستان در کل و زنان به طور خاص جرات حتی خروج از منزل و خرید مواد غذایی مورد نیاز فامیل را هم نداشتند.
با گذشت مدتی، اما این سخن در محافل و حلقات اجتماعی و سیاسی داخلی چرخید که طالبان امروز نسبت به طالبان دیروز تغییر کرده و ملت نباید نگران روش های افراطی و سخت گیرانه گذشته طالبان باشند.
اعلام کابینه یک جانبه از سوی امارت اسلامی که به اذعان بسیاری از کارشناسان تشکیل یک دولت همه شمول در افغانستان را زیر سوال می برد و در ادامه اعمال برخی محدودیت ها از جمله عدم اجازه سفر به زنان بدون همراهی محارم اما ناامید کننده بود.
در این میان اما ممنوعیت تحصیل برای دختران بالای صنف ششم و ممنوعیت کار برای زنان از همه ناامید کننده تر بود.
در این راستا و در هفته جاری، نتیجه‌ی امتحان ورودی دانشگاه‌ها در افغانستان از طرف وزارت تحصیلات عالی و کمیته کانکور در شرایط اعلام شد که متأسفانه دختران از شرکت در این امتحان محروم شده بودند.
محرومیت دختران از شرکت در آزمون مهمی چون کانکور که می تواند سرنوشت یک انسان را رقم بزند از نگاه حقوق بشری و حقوق شهروندی می تواند اعتراض برانگیز باشد و نوعی بی عدالتی محسوب گردد، بی عدالتی که پیامدهای نگران کننده ای در آینده به دنبال خواهد داشت.

تحصیل و آموزش یکی از حقوق اساسی هر انسان است، و هیچ کسی نباید بر اساس جنسیت از این حق محروم شود. جلوگیری از شرکت دختران در امتحان ورودی دانشگاه نه تنها به معنای نقض حقوق آنها است، بلکه به آینده‌ی جامعه نیز ضربه می‌زند. آموزش دختران نه تنها به پیشرفت فردی آنها کمک می‌کند، بلکه به توسعه و پیشرفت کل جامعه نیز مؤثر است.

پیامدهای این اقدام ناعادلانه به شدت نگران‌کننده است. در کوتاه‌مدت، هزاران دختر از دستیابی به تحصیلات عالی و فرصت‌های شغلی مناسب محروم می‌شوند. این امر می‌تواند به افزایش فقر و عدم تساوی جنسیتی در جامعه منجر شود. 
در درازمدت، جامعه‌ای که نیمی از جمعیت خود را از تحصیل محروم می‌کند، قادر به دستیابی به توسعه پایدار نخواهد بود. همچنین، این اقدام می‌تواند باعث افزایش نارضایتی اجتماعی و بی‌ثباتی شود.

بنابراین، گروه حاکم که داعیه حاکمیت بر افغانستان را در سر می پروراند نباید به ممنوعیت تحصیل و کار برای زنان و دختران افغان ادامه دهد. براساس نظر کارشناسان امر، تحصیل زنان نه تنها تهدیدی برای قوام و دوام طالبان نیست بلکه در آینده می تواند به گسترش رضایت عمومی و در نهایت کسب مشروعیت ملی منجر شود. 
ایجاد فرصت های تحصیلی و کاری برابر می تواند به گسترش عدالت اجتماعی کمک کند و مشاهده این روند از سوی شهروندان بدون شک رضایت عمومی بیشتر را برای امارت اسلامی به دنبال خواهد داشت.