معاون وزیر خارجه امریکا چه پیامی به ارگ تحویل داد

شکی در این نیست که پیام مهمی در این سفر معاون وزارت خارجه امریکا به سران حکومت منتقل شده است. حتا می‌توان گفت که او هشدارهایی به سران حکومتی تحویل داده است.

در چند روز گذشته، آمدن الیس ویلز معاون وزیر خارجه امریکا در امور آسیای جنوبی و مرکزی به کابل و دیدارهایش با سران حکومتی و غیر حکومتی، نامزدان انتخابات ریاست جمهوری و به ویژه رییس جمهور غنی بدون شک سفری از سر تفنن و تفریح نبوده است.
بانو ویلز دقیقاً پس از ختم دور ششم مذاکرات دوحه میان امریکا و طالبان و در آستانه اول جوزا که ختم دوره کاری قانونی حکومت کنونی محسوب می‌شود، به کابل آمده و با سران حکومت دیدارهایی داشت.
عکسی از دیدار او با رییس جمهور غنی از سوی مطبوعات ارگ نشر شد، عکس جدید نبود و از دوره گذشته دیدارش گرفته شده است.
پس از آن چند روزی رییس جمهور غنی از انظار عامه و رسانه‌ها پنهار بود و غیبت چند روزه او چند گمانه را ایجاد کرد. برخی شایعات در شبکه‌های فضای مجازی حاکی از عود بیماری آقای رییس جمهوری و بستری شدن او بود و برخی دیگر غیبت ایشان را به دیدارش با خانم معاون ربط می‌دهند.
با این همه، پرسش بنیادین این است که خانم ویلز چه پیامی به چهره‌های سیاسی بیرون از حکومت و دو رییس جمهور و رییس اجرایی داشت.
شکی در این نیست که پیام مهمی در این سفر معاون وزارت خارجه امریکا به سران حکومت منتقل شده است. حتا می‌توان گفت که او هشدارهایی به سران حکومتی تحویل داده است.
نگارنده به این باور است که سفر بانو ویلز در آستانه اول جوزا و ختم دوره ششم مذاکرات دوحه، در واقع هشداری بوده به رییس جمهور غنی که باید مسایلی را بپذیرد.
گفته می‌شود که رییس جمهور غنی حرف‌های زلمی خلیلزاد را جدی نمی‌گرفته و هنوز به « امریکایی» بودن ایشان شک داشته و او را « افغان » می‌پنداشته است. ولی بانو ویلز به آقای غنی گوشزد کرده که حرف خلیلزاد در واقع حرف کاخ سفید است و باید «جدی» گرفته شود.
پس نتیجه گیری این است که معاون وزارت خارجه امریکا در این مقطع حساس به کابل آمده و به حکومتی‌ها هشدار داده که به هر حال امریکا با طالبان به توافق نزدیک شده و کابل باید آماده پذیرفتن تبعات آن باشد. نشستی به خاطر بررسی کمک‌های ایالات متحده امریکا برای افغانستان و موثریت آن، با حضور بانو ویلز، کاستن از بودجه نظامی و ادامه کمک‌ها در بخش ملکی نیز پیامی است که به ارگ و حکومت منتقل می‌شود.
در این میان، اول جوزا و ختم کار قانونی حکومت نیز به اصطلاح « ناخن افگار» حکومت است که این بار از سوی بزرگترین کمک‌کننده فشار داده می‌شود.