ملل متحد: اقتصاد افغانستان سقوط کرده است/ محدودیت زنان از عوامل اصلی میباشد
خبرگزاری دید: مدیر منطقهای برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) اقتصاد با اشاره به اینکه فرمانهای صادرشده طا-لبان علیه زنان و دختران از عوامل سقوط اقتصاد در افغانستان است گفت: اقتصاد در افغانستان “اساسا سقوط کرده است”. به گفته او، از زمان حاکمیت این گروه بر این کشور بیکاری دو برابر شده و هیچ منبع عمدهای برای فعالیتهای اقتصادی ازجمله صادرات وجود ندارد و وضعیت اقتصادی کشاورزان متزلزل شده است.
به نقل از ایندپندنت؛ کانی ویگناراجان، مدیر منطقهای برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد (UNDP)، روز گذشته ۱۷ حوت (۷ مارس)، گفته است: فرمانهای صادرشده طا-لبان علیه زنان و دختران را از عوامل سقوط اقتصاد افغانستان دانست و افزود که پس از صدوراین فرمانها زنان نمیتوانند در بخشهای مختلف کار کنند. سازمان ملل متحد پیش از این بارها هشدار داده بود که اقدام گروه حاکم علیه زنان به تضعیف اقتصاد و ورشکستگی هزاران خانواده که روزگارشان وابسته به درآمد زنان است منجر خواهد شد. برای نمونه، در مرداد ماه امسال، ممنوع شدن فعالیت آرایشگاههای زنانه به بیکار شدن بیش از ۶۰هزار زن کارآفرین منجر شد
ویگناراجان درمورد محدودیتهای وضعشده علیه زنان و بهویژه منع و محدودیت تحصیل زنان و دختران گفت: «سال گذشته، هیچ دختری از کلاس دوازدهم فارغالتحصیل نشد. چگونه میخواهند از کلاس ششم به دانشکدههای فنی یا دانشگاههای پزشکی که به دانشجو نیاز دارند راه یابند؟»
اجان میگوید وضعیت اقتصاد و زنان افغانستان ناگوار و نگرانکننده است و خواستار ادامه امدادرسانی جهانی برای بهبود وضعیت این کشور است. در حالی که گزارش نهادهای ناظر بر اوضاع افغانستان، مانند گزارش اداره بازرس ویژه ایالات متحده در امور بازسازی افغانستان (سیگار)، گویای این است که طالبان به کمکهای بشردوستانه دسترسی دارند، مدیر منطقهای برنامه پیشرفت و توسعه سازمان ملل متحد از امدادرسانان میخواهد که منابع مالی را به نیازمندان افغانستان اختصاص دهند.
ویگناراجان افزود؛ تنها ۴۰درصد از جمعیت افغانستان به برق دسترسی دارند و فقر در حال افزایش است. براساس گزارش او، ۶۹ درصد شهروندان افغانستان “معیشت ناامن دارند” و از منابع اولیه کافی محروماند.
این در حالی است که طی روزهای گذشته به ادامه ی گزارشات متواتر نهادهای حقوق بشری بین المللی وضعیت زنان در کشور رو به وخامت است. فقر افزایش یافته است و بیکاری و محدودیت های ادامه دار گروه حاکم هر روز بیشتر می شود.