مکاتب دخترانه و تقابل منافع!
خبرگزاری دید: اکنون به نظر می‌رسد که هردو جانب در حال زور آزمایی هستند تا آن یکی از نفس افتد و ریسمان را شل کند، ولی آنچه در این کشمکش سیاسی صدمه می‌بیند، دختران این سرزمین و معارف افغانستان است که همواره از بودن در سایه سیاست رنج برده است
آغاز سال جدید تعلیمی در مناطق گرمسیر کشور بار دیگر بهانه‌ای شد تا به موضوع بسیار حساس و مهم بسته ماندن مکاتب دخترانه فراتر از صنف ششم پرداخته شود؛ زیرا این مسئله فارغ از سایه سیاست در قرن بیست و یکم جزو اولویت‌های ساختارهای اجتماعی و فرهنگی جامعه انسانی بوده و سنگ‌بنای پویش جوامع به سوی ترقی و رفاه است.
مکاتب در مناطق گرمسیری کشور در حالی سال جدید تعلیمی را آغاز کردند که دوباره دختران فراتر از صنف ششم غیر حاضر بودند. هرچند اخیراً تلاش‌هایی برای بازگشایی مکاتب دخترانه دوره متوسطه و لیسه انجام شده، اما بد بختانه باز هم دختران از مکتب باز ماندند.
در چند روز پسین گزارش‌هایی از پکتیا مخابره شد مبنی بر این که مکاتب دخترانه فراتر از صنف ششم در این ولایت بازگشایی شده، اما ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طا-لبان اعلام کرد که اطلاع ندارد چه کسی دستور داده در این ولایت مکاتب دخترانه دوره متوسطه و لیسه بازگشایی شود. از سویی هم، از تخار برخی گزارش‌ها حاکی است که در ولسوالی نمک‌آب این ولایت مقام‌های محلی طالبان مانع رفتن دختران دوره ابتدایی به مکتب شده‌اند.
اما پرسش این است که چرا به رغم تاکید تمام مقامات طا-لبان مبنی بر فرضیت طلب علم بر مرد و زن مسلمان و اهمیت فوق العاده کسب علم و دانش در دین اسلام، مکاتب دخترانه باز نمی‌شود. آیا این معضل ناشی از اختلافات فقهی است چنانچه باری ذبیح‌الله مجاهد در پاسخ به کرزی عنوان کرد یا مشکلات تخنیکی که از سوی وزارت معارف طا-لبان عنوان می‌شود وا اساساً مشکل در جای دیگری نهفته است و باید پرونده مشکلات تخنیکی و اختلافات فهی را بست.
به نظر می‌رسد عدم بازگشایی مکاتب دخترانه در کشور ناشی از سیاسی شدن روند آموزش و پرورش است؛ زیرا اگر این مشکل نبود، هیچ مبنای فقهی برا ممانعت وجود ندارد و مقام‌های طالبان نیز نمی‌توانستند خیلی زیاد زیر فشار افکار عامه مقاومت کنند.
اینجا باید موضوع شروط جامعه جهانی و به رسمیت شناسی دولت موقت طا-لبان را دخیل در سرنوشت مکاتب دخترانه دانست؛ زیرا همان طور که غربی‌ها بازگشایی مکاتب را جزو اولویت‌های خود می‌دانند، مقام‌ها و رهبران طا-لبان نیز حساب کلانی روی آن باز کرده‌اند و به کمتر از به رسمیت شناخته شدن از قِبل بازگشایی مکاتب راضی نمی‌شوند.
اینجاست که کورگره کلاف مکاتب دخترانه باز می‌شود و در می‌یابیم که موضوع مکاتب و معارف در سایه سنگین سیاست قرار گرفته و برای گذشتن از این خسوف و کسوف سیاسی، باید تلاش صورت بگیرد. احتمالاً طا-لبان به صورت غیر مستقیم به دیپلمات‌های غربی تفهیم کرده‌اند که اگر می‌خواهند مکاتب دخترانه باز شود، باید دولت طا-لبان را به عنوان دولت مشروع افغانستان به رسمیت بشناسد، اما از آن جانب پاسخ غرب چنانچه در اظهارات چند روز قبل آرنوت پاولز رییس هیئت نمایندگی اتحادیه اروپا در کابل دیده شد، این است که نخست باید طا-لبان سهم خود را بپردازند، بعداً غرب پا پیش می‌گذارد.
اکنون به نظر می‌رسد که هردو جانب در حال زور آزمایی هستند تا آن یکی از نفس افتد و ریسمان را شل کند، ولی آنچه در این کشمکش سیاسی صدمه می‌بیند، دختران این سرزمین و معارف افغانستان است که همواره از بودن در سایه سیاست رنج برده است.
