خبرگزاری دید: هرچه به نشست دوحه نزدیک می شویم، بی اعتمادی به برآیند آن بیشتر می شود، گروه حاکم تا کنون موضع خود را برای شرکت در این نشست مشخص نکرده اند، کشورهای منطقه به نسخه پیچی خارج منطقه ای برای همسایه خود خوشبین نیستند و گروه‌ها و چهره‌های مطرح سیاسی از دور نگه داشته شدن خود در این نشست ناراضی اند.
طی هفته‌ی آینده، نشست سازمان ملل برای افغانستان در دوحه- قطر تشکیل خواهد شد. گرچه تا کنون نشست‌های دوحه – قطر برای مردم افغانستان سرانجام خوبی را به دنبال نداشته است اما گمان می رفت وخامت اوضاع درکشور، تصامیم جامعه جهانی را برای حمایت از مردم افغانستان به دنبال داشته باشد.
گروه حاکم در طول قریب به سه سال از حاکمیت خود، محدودیت‌های فراوانی را برای شهروندان کشور خصوصا زنان و دختران وضع کرده اند. حق تحصیل از آنان سلب شده است و اجازه فعالیت اقتصادی و اجتماعی به زنان داده نمی شود.
علاوه بر این مشارکت در ساختار حکومتی نیز محدود گردیده است. بسیاری از کارمندان و کارکنان دولتی و موسسات داخلی و خارجی از وظایف خود منفک شده اند.
فقر، بیکاری و فرار تحصیلکردگان کشور از وطن؛ ناامیدی و یأس را بیش از هر زمان دیگر افزون ساخته است.
نظام صحی و دسترسی عمومی خصوصا زنان به موارد درمانی با چالش مواجه گریده است.
این ها برخی از مواردی است که نهاد های بین المللی به آن به خوبی واقف اند و به تکرار در گزارشات حقوق بشری خود آن را مستند کرده اند.
گرچه گمان براین می‌رفت که طا-لبان این‌بار پس از کسب قدرت برای بار دوم؛ بر نوع عملکرد خود تعدیل آورده باشند و نظام سیاسی خود را بر اساس خواست مشروع مردم و معیارهای بین المللی حاکمیت،عیار سازند اما آنچه که تا کنون نشان داده است گروه حاکم با همان ماهیّت سابق، نگاه به حکومت داری دارند.
بنابراین؛ حکومت و یا نظام سیاسی که آرا و حمایت شهروندان خود را نداشته باشد به طور حتم در معادلات ملی و بین المللی با چالش‌های بی‌شماری روبه رو خواهد شد.
از طرفی؛ اظهارات اخیر مقامات سازمان ملل و دیدگاه آنها در نشست پیش رو، مبنی بر حفظ وضعیت موجود درافغانستان، نگرانی‌های فزاینده ای را برای مردم افغانستان به دنبال داشته است.
این سازمان به عنوان معتبرترین نهاد رسمی بین المللی، در نقش آفرینی وضعیت جهانی یک شاخص مهم است اما اینکه در تصامیم و جهت گیرهای خود دو گانه رفتار می کند استقلالیت و حیثیت این سازمان را همیشه زیر سوال برده است.
تجربه، باعث شده است که مردم کشور نسبت به نشست‌های این‌چنینی خوشبین نباشند، نشست قبلی صلح در دوحه( طا-لبان، امریکا) سبب گردید که نظام سیاسی جمهوری با وجود تمامی چالش‌های موجود خود سقوط کند، مردم یک‌بار دیگر فروپاشی را تجربه و طعم تلخ آوارگی را بچشند.
با این‌حال؛ هرچه به نشست دوحه نزدیک می شویم، بی اعتمادی به برآیند آن بیشتر می شود، گروه حاکم تا کنون موضع خود را برای شرکت در این نشست مشخص نکرده اند، کشورهای منطقه به نسخه پیچی خارج منطقه ای برای همسایه خود خوشبین نیستند و گروه‌ها و چهره‌های مطرح سیاسی از دور نگه داشته شدن خود در این نشست ناراضی اند.
پس اینگونه می توان نتیجه گرفت که نشست آتی دوحه، روندی معیوب برای افغانستان خواهد بود زیرا رویکرد مشارکت تمامی کشورها و جناح‌های دخیل در اوضاع افغانستان در این نشست لحاظ نشده است.
