نشست مخالفان طا-لبان در مسکو و چند نکته
احمد مسعود هیچ میکانیزم عملی و اجرایی برای تحقق این اهداف ارائه نکرد. در فقدان یک میکانیزم اجرایی، اهداف فوق در سطح شعار باقی میماند و همانگونه که محمد محقق در مصاحبه‌ای بعد از این نشست گفت: صحبت‌ها و نشست‌های بدون اثر میدانی، باد هوا بیش نیست
نشست مخالفان طا-لبان در مسکو به میزبانی حزب «روسیه عادل» شاید یکی از مهم ترین نشست‌های ضد طا-لبان بعد از دوسال و سه ماه حکومت این گروه در افغانستان باشد. این نشست معطوف به برگزار کنندگان و اشتراک کنندگان، دارای معنی و پیام متفاوت است.
در میان اشتراک کنندگان این جلسه، به ندرت کسی را می‌توان یافت که به تغییرات معنی دار و فوری در سیاست کشورهای حامی رژیم طا-لبان بعد از این نشست باور و یا به حمایت‌های موثر کشورهای مثل روسیه از جنگجویان ضد طا-لبان امیدی داشته باشند. اما میزبانان این نشست یک روزه، پیام روشن به آدرس حاکمان فعلی کابل زیگنال کردند. همانگونه که خبر گزاری اسپوتنیک روسیه نوشت: این نشست بیش از این که به دلیل دلبستگی روسیه به جبهه مخالفان طا-لبان برگزارشده باشد، در جواب لجاجت و عدم انعطاف طا-لبان در برابرخواست های کشورهای همسایه و به ویژه روسیه، ابتکار شده است.
نشست مسکو اعلام نارضایتی روسیه از رفتار طا-لبان است و به آنها این پیام را می‌فرستد که در صورت ادامه لجاجت، کشورهای همسایه و به ویژه فدراتیو روسیه توان بسیج و تسلیح نیروهای مخالف طا-لبان را دارد.
از موضع گیری طا-لبان پیدا است که آنها نیز به خوبی معنی ومفهوم این پیام را گرفته‌اند. ذبیح الله مجاهد سخنگوی رژیم طا-لبان در واکنش به بر گزاری این نشست، با لحن تند وغیر دیپلماتیک روسیه را متهم به نفاق‌افکنی میان افغانستانی ها کرده وبه این کشور هشدار داد.
لیست دعوت شدگان نشست نشان می‌دهد که به صورت عمدی از وزن این جلسه کاسته شده است. به جز چند نفر محدود، اکثر شرکت کنندگان این جلسه دیکوری و تزئینی بودند. شاید این کاهش اعتبار تعمدی برای پایین آوردن فشار خون طا-لبان تنظیم و بر نامه ریزی شده باشد؛ زیرا در صورت حضور چهره‌های اصلی ضد طا-لبان، نشست مسکو به بمب خبری تبدیل و زنگ خطر جدی را برای طا-لبان به صدا در می‌آورد.
چاشنی سخنرانی احمد مسعود و محمد محقق، صبغه ضد آمریکایی آن بود. هردو امریکا را متهم به توطئه سپردن حکومت به دست طا-لبان کردند ( جدا از درست بودن و یا نبودن آن ) روسیه از این تریبون علیه رقیب جهانی خود «ایلات متحده امریکا» بهره برد و نشان داد که اگر امریکا در افغانستان با کارت طا-لبان بازی می‌کند، روسیه و کشورهای دیگر ضد امریکایی در منطقه نیز پوتانسیل‌های در اختیار دارند تا از آنها علیه امریکا استفاده کنند. از این منظر نشست مسکو به منظور بازی دو وجهی؛ پیام به ایالات متحده امریکا و هشدار به طا-لبان برنامه ریزی شده بود.
راهکارهای پیشنهادی احمد مسعود برای بیرون رفت از وضعیت کنونی افغانستان :
۱ – ایجاد میکانیزمی برای ایجاد یک چتر کلان ملی که تمام طیف‌های سیاسی، اجتماعی، قومی، زبانی و مذهبی را در بر گیرد .
۲ – قبول وجود مشکل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی در افغانستان زیرا بدون پذیرش مشکل، رفتن به دنبال راه حل امری بیهوده است .
۳ – بر گزاری رفراندوم برای تعیین نوع حکومت .
۴ – برگزاری انتخابات و روی کار آمدن حکومتی با رای مردم تا در برابر مشکلات آنها احساس مسئولیت کند.
۵ – کمک جهان و کشورهای منطقه برای رسیدن افغانستان به اهداف فوق، زیرا مشکل افغانستان تنها ریشه داخلی نه بل ریشه های منطقه‌ای و جهانی نیز دارد .
۶ – عدم وابستگی افغانستان به هیچ یک از بلوک های سیاسی و نظامی جهان با شعار ( دوستی با همه و دشمنی با هیچ کس).
اما احمد مسعود هیچ میکانیزم عملی و اجرایی برای تحقق این اهداف ارائه نکرد. در فقدان یک میکانیزم اجرایی، اهداف فوق در سطح شعار باقی میماند و همانگونه که محمد محقق در مصاحبه‌ای بعد از این نشست گفت: صحبت‌ها و نشست‌های بدون اثر میدانی، باد هوا بیش نیست.
در پایان باید اذعان کرد که برغم بازی‌های قدرت های بزرگ جهان با این نوع نشست‌ها، کشورهای مختلف جهان به شمول ایالات متحده امریکا، روسیه و کشورهای دیگر منطقه از رفتار طا-لبان در این دوسال گذشته به شدت ناراضی و خسته‌اند. برگزاری نشست مسکو واعلام موجودیت ( جبهه متحد افغانستان ) در ویرجینیای امریکا از روی تصادف صورت نگرفته اند بل به منظور رسانیدن ناخرسندی این کشورها به طا-لبان، برنامه ریزی شده‌اند. سران طا-لبان باید مفهوم روی کرد مخالف آهسته اما پیوسته جهان درقبال حکومت خود را درک کنند.
