نگرانی‌ها در مورد سیستم بایومتریک؛ آیا کمیسیون قادر به استفاده از آن است؟
رأی‌گیری برای مجلس نمایندگان که تاکنون بیش از سه سال به تعویق افتاده و قرار است در ۲۸ میزان برگزار شود، به عنوان یک آزمون برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده دیده می‌شود.
مبارزات انتخاباتی برای ماه آینده انتخابات پارلمانی افغانستان در چرخه نگرانی‌ها مبنی بر این که انتخابات تأخیری ممکن به دلیل عدم اطمینان از تکنالوژی جدید به تعویق بیفتد، آغاز شده است.
رأی‌گیری برای مجلس نمایندگان که تاکنون بیش از سه سال به تعویق افتاده و قرار است در ۲۸ میزان برگزار شود، به عنوان یک آزمون برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده دیده می‌شود.
دولت با اقدامات جدید امیدوار است مسایل قبلی را که با آن‌ها مواجه شده، کنار بگذارد. چنانچه تقلب انتخاباتی در حال حاضر یک جرم جنایی پنداشته می‌شود و مراکز رأی‌گیری در ساختمان‌های دولتی قرار گرفته و نظارت می‌شود.
علاوه براین، یک سیستم جدید رأی‌گیری نیز استفاده خواهد شد.
کمیسیون انتخابات اعلام کرده که بیش از ۲۰ هزار دستگاه بایومتریک برای تشخیص چهره و اثر انگشت جهت جلوگیری از تقلب رأی‌دهندگان به دست آورده، اما تاکنون فقط ۴ هزار دستگاه به کشور وارد شده است. کارمندان خدماتی نیز هنوز آموزش ندیده‌اند.
زبیر غفور که دانشجو است به الجزیره گفته است:« سیستم بایومتریک خوب است. به خاطر اینکه بسیاری تذکره‌ها جعلی است و تقلب هم وجود دارد. رأی خریداری می‌شود. این روی زندگی ما خیلی تاثیر دارد.»
پوسترهای تبلیغاتی رنگارنگ در کابل و دیگر شهرهای سراسر کشور اکنون به نمایش گذاشته شده و رای دهندگان می‌توانند در ۲۱ هزار و ۱۱ مرکز رای دهند.
چالش‌های امنیتی
در کنار شفافیت، امنیت نیز یکی از چاش‌های بزرگ فرا راه انتخابات است؛ به خصوص وقتی بسیاری مناطق روستایی تحت کنترول طالبان است و مردم آن مناطق نمی‌توانند در انتخابات سهم بگیرند.
حدود ۵۴ هزار نیروی امنیتی مسئول تأمین امنیت مراکز رای‌گیری در روز انتخابات است.
در ماه اگست، طالبان حملۀ گسترده‌ای را بر ولایت غزنی – منطقه‌ای تحت کنترول دولت – راه اندازی کردند که منجر به سقوط آن شد.
هارور میر یک تحلیل‌گر سیاسی به الجزیره گفته است:« ضعف حکومت افغانستان دلیل قدرت طالبان است و این چیزی‌ست که طی دو سال گذشته طالبان را تحریک کرده است. به همین دلیل، اکنون امریکا مایل است به طور مستقیم با طالبان مذاکره کند.»
بر اساس شاخص استقلال اقتصادی، افغانستان به شدت وابسته به کمک‌های نظامی و اقتصادی بین‌المللی است که تقریباً ۴ درصد تولید ناخالص داخلی را در سال ۲۰۱۶ میلادی تشکیل می‌دهد.
معیارهای زندگی کشور نیز در پایین‌ترین سطح جهان قرار دارد و اکثر جمعیت آن بی‌سواد‌ند. همچنان، کارگران زیادی در انتظار کار روزمره با معاش خیلی کم در کابل به سر می‌برند.
یک شهروند افغانستانی گفته است:« همین اکنون، اگر طالبان و داعش با موتری بیایند و پیشنهاد کار کنند، تمام ما با آن‌ها خواهیم رفت. به خاطر اینکه ما پول نداریم و نیاز به غذا داریم.»
منبع: شبکه تلویزیونی الجزیره
برگردان: طاهر مجاب
