رییس‌جمهور غنی که امروز دوشنبه در مراسم بزرگ‌داشت از روز ملی نیروهای امنیتی و دفاعی کشور در قوماندانی عمومی نیروهای هوایی در کابل صحبت می‌کرد گفت که افغانستان دیگر برای هیچ‌کسی خطر نیست؛ اما کسانی که فکر کنند مملکت ما را به میدان جنگ خود بدل کنند، این آرزوی شوم را به گور خواهند برد.
رییس‌جمهور، خطاب به نیروهای امنیتی گفت: هرکدام شما امروز نشانه اراده ملی هستید و ممثل اراده مملکتی هستید که مردم آن می‌خواهند به ثبات برسند.
به گفته وی، مافیایی که می‌خواهد به نام‌های مختلف، افغانستان را ناآرام کند، از موجودیت نیروهای امنیتی در هراس است.
آقای غنی افزود که دو سال پیش، پیش‌بینی می‌شد که نظام افغانستان سر پا نخواهد بود؛ اما امروز به برکت قربانی‌های نیروهای امنیتی، افغانستان مستقل است و هزاران سال دیگر مستقل خواهد بود؛ زیرا مردم افغانستان به صورت عموم و قوای مسلح کشور، از هر وجب این خاک دفاع می‌کنند.
آگاهان نیز می‌گویند که نیروهای امنیتی در هر کشوری، نخستین و مهم‌ترین نشانه اقتدار ملی و ضامن و پاسدار اصل استقلال سیاسی و حاکمیت ملی آن به حساب می‌آیند.
در دنیای امروز نیز علیرغم آنکه شاخص‌های اقتدار و امنیت ملی، بشدت سیال و متفاوت است، نیروهای مسلح کشورها همچنان اصلی‌ترین شاخص اقتدار و امنیت ملت‌ها به حساب می‌آیند.
در افغانستان هم پس از فروپاشی رژيم طالبان و ایجاد اداره سیاسی کنونی، نیروهای مسلح همواره به عنوان یک عامل بازدارنده در برابر توطیه‌ها و نقشه‌های شوم دشمنان این آب و خاک عمل کرده و برنامه‌های آنان را که مستقیماً استقلال، حاکمیت ملی و تمامیت ارضی کشور را آماج قرار می‌دهد، با قدرت و اراده راسخ و راستین، خنثی کرده‌اند.
با این حال، حفظ و صیانت از اصل استقلال و دفاع از کیان امنیت و حاکمیت ملی کشور، مستلزم قدرت دفاعی و بازدارندگی قابل اعتنای نیروهای مسلح کشور نیز هست؛ چیزی که تصور می‌شود بنا به هر دلیلی، تاکنون کمتر به آن توجه شده است.
در این شکی نیست که نیروهای امنیتی کشور در طول سال‌های دشوار جنگ و خشونت و مبارزه با مافیا و تروریزم و توطیه‌های پی‌درپی دشمنان خارجی افغانستان، مقتدر و مصمم و پرصلابت ایستاده، مقاومت و جانفشانی کرده‌اند، تا به تعبیر رییس‌جمهور، پیش‌بینی‌های بدبینانه مبنی بر فروپاشی و سقوط نظام، اشتباه ثابت شود و افغانستان همچنان از میانه آتش و جنگ و خشونت و خون، پیروز و سرافراز به در آید و نظام سیاسی کشور، به حیات خود ادامه دهد.
با این وصف، هرگز نباید تصور کرد که این فرجام کار است و مسوولیت ملی و تعهد میهنی مردم، دولت و نیروهای امنیتی در قبال آینده این آب و خاک، به پایان رسیده است.
نیروهای مسلح کشور، نیاز مبرم به حمایت‌های همه‌جانبه و مستمر دارند؛ زیرا این اقتدار این نیروهاست که ضامن استقلال افغانستان است و تا زمانی که این مهم، محقق نشود، نباید انتظار داشت که استقلال کشور به طور کامل، تامین شده و در برابر تهدید و تجاوز و توطیه، برای همیشه، بیمه گشته است.
از سوی هم، در این باره که افغانستان، هیچگاه برای هیچ کشوری، خطر محسوب نمی‌شود، حق با رییس‌جمهور است؛ زیرا کشور ما همواره قربانی تجاوز و توطیه خارجی بوده که هدف آن، سلب استقلال و تضعیف اقتدار ملی افغانستان بوده است؛ اما در ادامه این مهم، باید تاکید کرد که در شرایطی که افغانستان در میان کشورهای مقتدر اتمی و نیمه‌اتمی منطقه قرار دارد و از سوی دیگر، همواره هدفی برای سلطه‌جویی، سیطره‌طلبی و تهدید و تجاوز قدرت‌های خارجی و سازمان‌های تروریستی بین‌المللی محسوب بوده، تقویت قدرت دفاعی و توان بازدارندگی نیروهای مسلح، می‌بایست به مثابه یک مسوولیت ملی، جزو مهم‌ترین اولویت‌های دولت به حساب بیاید و دولتمردان در این زمینه، از هیچ تلاشی برای تقویت و تامین نیازهای فوری و حیاتی نیروهای امنیتی، فروگذار نکنند.
در این میان، احیا، توسعه و تقویت نیروی هوایی افغانستان با توجه به نقش این مهم در منظومه امنیت ملی و مقابله با تهدیدهای بالفعل و بالقوه داخلی و خارجی، از اهمیت راهبردی و سرنوشت‌سازی برخوردار است.
در طول ۱۶ سال گذشته نیز این مهم بارها تجربه شده که با در نظرداشت کوهستانی‌بودن جغرافیای افغانستان از یک‌سو و داشتن مرزهای طولانی و غیرقابل کنترل با کشورهای همسایه از سوی دیگر، یک نیروی هوایی فعال، قوی و مدرن، پیش نیاز اصلی پیروزی نیروهای امنیتی در مبارزه با تروریزم، تامین امنیت و پاسداری دقیق و همه‌جانبه از مرزها به حساب می‌آید. علیرغم این اهمیت استراتژيک و راهبردی نیروی هوایی اما توجهی که به این عرصه شده، هرگز قابل قیاس با شدت نیاز کشور به آن نیست.
علی راحل
