هفته‌ها شده که کار پیدا نکردیم/ وکلای گذر در توزیع کمک‌ها خیانت می‌کنند

تمام کسانی که برای کار در پلسرخ تجمع کردند می‌گویند که در توزیع کمک‌های بشردوستانه در کابل توازن در نظر گرفته نمی‌شود و وکلای گذر بزرگترین خیانت را در حق مردم فقیر می‌کنن

رسول شهزاد_ خبرگزاری

دیدکارگران روزمزد در شهر کابل می‌گویند که پس از تحولات اخیر سیاسی، هفته‌ها بیکار می‌مانند، صبح از خانه برای یافتن کار راهی سر چوک می‌شوند و شام دوباره به خانه بر می‌گردند، بی آنکه کاری کرده باشند. این کارگران می‌گویند که مردم از بیکاری به گدایی رو آورده‌اند.
به گزارش خبرگزاری دید: کارگران روزمزد در کابل می‌گویند که همه روزه برای یافتن کار به سر چوک می‌روند، اما هفته‌ها می‌شود که کاری پیدا نکرده و شام به خانه خود بر می‌گردند.
تحولات اخیر سیاسی که منجر به سقوط دولت اشرف غنی و حاکمیت دوباره طا-لبان شد، موجی از بیکاری بی سابقه را در کشور رقم زد. صدها هزار تن از کارمندان دولت، قوای مسلح پیشین، نهادهای خارجی و سفارت‌خانه‌های مختلف در کابل و ولایات کشور بیکار شده و اکنون به لشکر بیکاران افزوده‌ شده‌اند.
این همه در حالی است که سازمان‌های بین‌المللی از فاجعه انسانی در افغانستان هشدار داده و می‌گویند که اگر هرچه زودتر برای مردم افغانستان کمک نرسد، زمستان پیش رو فاجعه آفرین خواهد بود.
پل سرخ در غرب شهر کابل یکی از نقاطی است که روزانه با سرزدن آفتاب، ده‌ها نفر برای یافتن کار بر سر آن تجمع می‌کنند. رنگ مال، استادکار، کارگر، گچ‌کار، کاشی‌کار و نجار از اقشار مختلف کارگری هستند که در پل سرخ جمع شده و به دنبال کار هستند.
شیر سعید یکی از شهروندان کابل که هر صبح ساعت ۶ به پلسرخ می‌آید به امید این که بتوانند کاری پیدا کند و حداقل یک روز بتواند ۲۰۰ افغانی در آمد داشته باشد. او که در بخش ساختمانی کار می‌کند می‌گوید که از سه ماه بدین سو حتا یک هفته هم سر کار نرفته و هیچ درآمدی در این مدت نداشته است. او می‌گوید که یک بوری آرد گندم در بازارهای کابل ۲۳۰۰ افغانی است که نمی‌تواند حتا در یک ماه اینقدر کار کند تا آرد بخرد.

خانواده شیرسعید هفت نفره است. او می‌گوید که قبل سقوط کابل به دست طا-لبان روزانه بین ۸۰۰ تا ۱۰۰۰افغانی کار می‌کرد، اما اکنون هفته‌ها بیکار می‌ماند.
شیر سعید همچنان گفت که برای تامین مصارف زندگی به پسر هشت ساله‌اش یک کراچی از مواد خوراکی خریده بود که آن را طا-لبان جمع کردند و اجازه فعالیت به پسر هشت ساله وی را ندادند.
محمد ظریف یکی دیگر از باشندگان شهر که کابل که در بخش رنگمالی ساختمان کار می‌کند در صحبت به خبرگزاری دید می‌گوید: طا-لبان از طریق وکلای گذر مردم هر محل را جمع کردند و برای یک ماه برای سرسبزی شهر کابل در بدل ۱۰ کیلو گندم آنها را به کار گرفتند که با گذشت بیش از یک ماه تاکنون هیچ خبری از این دستمزد کارگران نیست.

ظریف همچنان گفت که مسئولان در وزارت زراعت در فارم‌ها مردم را به کار گرفتند ولی هر روز که برای معاش‎مان مراجعه می‌کنیم می‌گویند که بروید در آینده نزدیک به شما خبر خواهیم داد.
ظریف افزود که طا-لبان اگر می‌خواهند که بر مردم در کشور حکومت کنند باید زمینه زندگی کردن و زمینه کار را در کشور برای شهروندان فراهم کنند.
بعد از روی کار آمدن طا-لبان در کابل مسئولان وزارت زراعت و شهرداری امارت اسلامی در یک اقدام بی‌سابقه شهروندان را نام نویسی و برای کار در فارم‌ها و جاده‌های کابل استخدام کردند که روزانه تعداد زیادی از شهروندان در بدل ۱۰ کیلو گندم کار می‌کردند.
اجمل یکی دیگر از کارگران بیکار در پلسرخ روایت متفاوت از دیگران دارد، او می‌گوید که چند تن از دوستان نزدیک او به دلیل فقر و بیکاری به مواد مخدر معتاد شدند.

اجمل می‌گوید که ما با وزارت زراعت به طور قراردادی کار می‌کردیم که هنوز یک ماه معاش مان را پرداخت نکرده است ما در کمربند سبز شهر کابل از طریق وزارت زراعت کار می‌کردیم که به تازگی مسئولان گفته‌اند که دستمزد این کار تان را به ثواب جهاد تان حساب می‌کنیم.
او با اظهار تاسف از وضعیت پیش آمده می‌گوید که مردم مجبور است که از بیکاری پودری ( کسانی که به مواد مخدر اعتیاد پیدا می‌کنند) شوند زیرا فقر و بیکاری یکی از عوامل رو آوردن مردم به مواد مخدر است.
تمام کسانی که برای کار در پلسرخ تجمع کردند می‌گویند که در توزیع کمک‌های بشردوستانه در کابل توازن در نظر گرفته نمی‌شود و وکلای گذر بزرگترین خیانت را در حق مردم فقیر می‌کنند. آنها از امارت اسلامی می‌خواهند که دیگر هیچ کمکی را به وکلای گذر واگذار نکنند و مستقیم به خود مردم توزیع کنند.
سید ذبیح الله هاشمی که به امید پیدا کردن کار به اینجا آمده است با حالت تاسف بار می‌گوید که سه ماه است که وی هیچ درآمدی نداشته و هیچ کمکی از سوی هیچ نهادی دریافت نکرده است.
او با انتقاد از «امارت اسلامی» می‌گوید که به دلیل نبود کار تعداد زیادی از مردم به تکدی‌گری روی آورده است و این واقعاً برای مردم دردآور است.

خواستیم در این مورد نظر مسئولان وزارت کار و امور اجتماعی امارت اسلامی را نیز داشته باشیم، ولی با تماس‌های مکرر موفق به این کار نشدیم.