فاجعه‌‌ای که امروز بر سر زنان افغانستان نازل شده و بانی و باعث آن نیز سیاست‌های ایالات متحده امریکا یعنی کشور متبوع بانوی کاردار است، با این چنین بازی‌های احساساتی زدوده نخواهد شد
کرن دیکر کاردار سفارت امریکا برای افغانستان، به تازگی و به مناسبت کارزاری در پیوند به آگاهی دهی از خشونت جنسی(DenimDay کمپانی برای آگاهی دهی از خشونت جنسی) به زنان افغانستان برای احیای حقوق ابتدایی شان قول داده است.
او در پیامی روز چهارشنبه (۵ ثور) به این مناسبت در برگه ایکس خود نگاشت: زنان در همه جا مستحق جوامع مصئون هستند. خشونت جنسی همیشه یک عمل زشت است.
او افزود: قول می‌دهم تا تمام تلاشم را برای ارتقای آموزش و آگاهی جهت ریشه‌کن کردن سایر اشکال خشونت جنسی در افغانستان و بازگرداندن حقوق اولیه انسانی زنان افغان انجام دهم.
این ابراز همدردی و قول و قرار خانم کاردار ملهم از دو منبع می‌تواند باشد: تعهد واشنگتن به این مر و احساسات زنانه بانو دیکر.
پرداختن به منبع نخست به نظر می‌رسد تکرار مکررات و توضیح واضحات است، چه سیاست‌های واشنگتن در قبال تعهداتی که متقبل می‌شود، اظهر من‌الشمس است. نمونه این گونه تعهدات را در امضای پیمان امنیتی و استراتژیک، حمایت از نظام جمهوری و خروج آنچنانی دولت امریکا به عینه دیدیم؛ زیرا هنوز زمان درازی از این گونه تعهدات امریکا نگذشته و هر کس در افغانستان سنی بالاتر از هفت سال داشته باشد، به یاد می‌آورد. افزون بر این، عملکرد واشنگتن در قبال مسئله افغانستان در بیش از دو سال گذشته، پارادوکسی تمام عیار در عرصه دیپلماسی و حقوق بشر بوده است. واشنگتن در تریبون‌های جهانی با یک دست حقوق بشر و حقوق زنان را علم می‌کند و با دست دیگر بسته‌های میلیون دالری روانه کابل می‌سازد. پس روشن است که واشنگتن تنها برای ظواهر امر گاهی اعلامیه‌ای در حمایت از زنان افغانستان روانه رسانه‌ها می‌سازد.
بنا بر این، قول و قرارهای خانم کادار به صورت قطع برخاسته از احساسات خود ایشان است که نه ارزش دیپلماتیک دارد، نه حقوقی، نه اجرایی و نه کاربردی. هرچند ابراز احساسات او در قبال زنان افغانستان قابل قدر است، اما فاجعه‌‌ای که امروز بر سر زنان افغانستان نازل شده و بانی و باعث آن نیز سیاست‌های ایالات متحده امریکا یعنی کشور متبوع بانوی کاردار است، با این چنین بازی‌های احساساتی زدوده نخواهد شد.
