ویروس کرونا ۲۰ هزار سال پیش در شرق آسیا شیوع یافته بود

محققان رایانش حاضر در گروه برای یافتن شواهدی مبنی بر این که اجداد مردم شرق آسیا در گذشته یک همه‌گیری ناشی از ویروس کرونا شبیه کووید-۱۹ را تجربه کرده‌اند، از تجزیه و تحلیل تکاملی مجموعه داده‌های جنگان‌شناسی انسان استفاده کردند.

مطالعه جنگان(رشته های متوالی جنیتیک) از چگونگی شیوع ویروس کرونا در شرق آسیا در بیش از ۲۰ هزار سال پیش پرده برداشت. محققان متوجه شدند که آثاری از این همه‌گیری هنوز در ساختار جنتیکی افراد ساکن در این منطقه وجود دارد.
کریل اَلکساندروف استاد ارشد مرکز فناوری جنگان‌شناسی و بهداشت شخصی دانشگاه کویینزلند می‌گوید: «جنگان انسان امروز حاوی اطلاعات تکاملی ده‌ها هزار سال پیش است، درست مثل حلقه‌های تنه درختان که اطلاعاتی در مورد شرایط رشدشان در اختیار ما می‌گذارند».
استاد الکساندروف و گروهی از محققان دانشگاه آریزونا، دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو و دانشگاه آدلاید با استفاده از داده‌های طرح ۱۰۰۰ جنگان (بزرگ‌ترین فهرست عمومی تغییرات جنتیکی مشترک) تغییرات کودبندی جنی پروتئین‌هایی در انسان را بررسی کردند که با سارس-کوو-۲ تعامل داشتند یعنی با همان ویروسی که تبدیل به کووید-۱۹ شد.
در این تحقیق که در مجله «کِرِنت بیولوژی» چاپ شد، آن‌ها پروتئین‌های سارس-کوو-۲ را بدون استفاده از سلول‌های زنده بررسی کردند تا نشان دهند تعامل مستقیم ایجاد می‌کنند و دارای سازوکاری ذاتی هستند که ویروس کرونا برای اشغال یاخته‌ها به کار می‌برد.
پروفسور الکساندروف گفت: «محققان رایانش حاضر در گروه برای یافتن شواهدی مبنی بر اینکه اجداد مردم شرق آسیا در گذشته یک همه‌گیری ناشی از ویروس کرونا شبیه کووید-۱۹ را تجربه کرده‌اند، از تجزیه و تحلیل تکاملی مجموعه داده‌های جنگان‌شناسی انسان استفاده کردند».
خاستگاه مردم آسیای شرقی ناحیه‌ای است که اکنون شامل چین، جاپان، مغولستان، کوریای شمالی، کوریای جنوبی و تایوان می‌شود.
استاد الکساندروف گفت: «در روند همه‌گیری، گزینش به نفع انواعی از ژن‌های انسانی مرتبط با بیماری‌زایی بود که دارای تغییرات انطباقی بودند و احتمالاً به بیماری با شدت کمتر منجر شدند».
او افزود: «با شناخت بیشتر دشمنان ویروسی دوران باستان درمی‌یابیم که جنگان‌های جمعیت‌های انسانی مختلف چگونه با ویروس‌هایی که به تازگی کشف شده است سازگار شدند و تکامل انسان را به طور چشم‌گیری به پیش بردند. یکی دیگر از یافته‌های مهم این مطالعه توانایی شناسایی ویروس‌هایی است که در گذشته‌های دور باعث همه‌گیری شده‌اند و ممکن است در آینده نیز دوباره این کار را انجام دهند».
الکساندروف گفت: «این در اصل به ما کمک می‌کند فهرستی از ویروس‌های خطرناک بالقوه تهیه کنیم و سپس در صورتی که بازگشتند روش‌های تشخیص، واکسین و دارو‌های مورد نیازشان را بسازیم».