پایان غم‌انگیر صنف ششم برای دختران
بهار رستم ۱۳ ساله، در ۱۱ دسمبر آخرین صنف خود را در مکتب بی‌بی راضیه در کابل گذراند زیرا می‌دانست که این پایان آموزش او است زیر حاکمیت طا-لبان، بعید است که او دوباره پا در صنف درسی بگذارد.
به نقل از آسوشیتد پرس، در سپتمبر ۲۰۲۱، یک ماه پس از خروج نیروهای ایالات متحده و ناتو از افغانستان و بعد از دو دهه جنگ، طا-لبان اعلام کردند که دختران از آموزش فراتر از صنف ششم منع شده‌اند.
آن‌ها در دسمبر ۲۰۲۲ این ممنوعیت تحصیلی را برای دانشگاه‌ها نیز اعلام کردند. طا-لبان با محکومیت جهانی و هشدارهایی مبنی بر این‌که محدودیت‌ها به رسمیت شناختن آن‌ها را به عنوان حاکمان مشروع این کشور تقریباً غیرممکن می‌کند، مخالفت کرده‌اند.
رزا اوتونبایوا نماینده ویژه سازمان ملل متحد ابراز نگرانی کرد که نسلی از دختران افغانستان هر روز که می‌گذرد عقب می‌مانند.
هفته گذشته، یکی از مقامات وزارت معارف گفت که دختران افغانستان بدون محدودیت سنی مجاز به تحصیل در مدارس دینی هستند که به طور سنتی فقط پسرانه بوده است. اما اوتونبایوا گفته که مشخص نیست آیا برنامه درسی معیاریی وجود دارد که به دروس مدرن اجازه دهد.
بهار به آموزش و منابع خود روی کتاب‌های درسی در خانه نگاه می‌کند.
او می‌گوید: فارغ التحصیل شدن (از صنف ششم) یعنی ما به صنف هفتم می‌رویم. اما همه هم‌صنفی‌های ما گریه کردند و ما بسیار ناامید شدیم.
در مدرسه بی‌بی راضیه جشن فارغ التحصیلی دختران برگزار نشد.
در بخشی دیگر از کابل، ستایش صاحب‌زاده ۱۳ ساله از خود می‌پرسد که چه آینده‌ای برای او رقم می‌خورد.
او ناراحت است که دیگر نمی‌تواند برای رسیدن به آرزوهایش به مکتب برود.
او گفت: «من نمی‌توانم روی پای خودم بایستم. من می‌خواستم معلم شوم. اما اکنون نمی‌توانم درس بخوانم، نمی‌توانم به مکتب بروم».
محمد سلیم پایگیر تحلیلگر هشدار داد که حذف زنان و دختران از تحصیل برای افغانستان فاجعه‌بار خواهد بود.
او گفت: ما درک می‌کنیم که افراد بی‌سواد هرگز نمی‌توانند آزاد و مرفه باشند.
طا-لبان زنان را از بسیاری از مکان‌های عمومی و بیشتر مشاغل منع کرده‌اند، به جز محدود کردن زنان در خانه‌های‌شان.
