پس از افغانستان؛ امریکا اوکراین را هم رها می‌کند

ممکن است ایالات متحده به این نتیجه رسیده باشد که تهاجم روسیه اجتناب ناپذیر است، اما اوکراین تسلیم نخواهد شد، زیرا نمی‌تواند اجازه دهد که دیگر حق حاکمیت خود را از دست بدهد. در پایان اینکه متأسفانه، نشانه های زیادی وجود دارد که بایدن و غرب اوکراین را به سرنوشت خود رها می‌کنند

جو بایدن رییس‌جمهور ایالات متحده امریکا با پیش‌بینی آشکارا مبنی بر اینکه ولادیمیر پوتین رییس‌ جمهوری روسیه تهدید خود مبنی بر حمله به اوکراین را عملی خواهد کرد، نشان داد که غرب آماده است تا این کشور را به سرنوشت خود رها کند چراکه برای جلوگیری از این وضعیت، مستلزم بازدارندگی شدید و معتبر بود، نه حرکات نمادین و تهدیدهای مرموز.
پس از یک سکوت طولانی و مرموز، جو بایدن رییس جمهور امریکا درباره تمرکز روزافزون نیروهای روسیه در نزدیکی مرز اوکراین صحبت کرد اما با توجه به پیام حیرت انگیز و خطرناکش، بهتر بود که ساکت می‌ماند. مقامات ناتو- و دستیاران خود او- باید برای بازتعریف معنای سخنان او تلاش کنند. وقتی در یک کنفرانس مطبوعاتی از او پرسیده شد که آیا فکر می‌کند ولادیمیر پوتین رییس‌جمهوری روسیه دوباره به اوکراین حمله خواهد کرد، گفت: «حدس من این است که او وارد خاک اوکراین خواهد شد. او باید کاری انجام دهد».
بدتر از آن، بایدن فاش کرد که هیچ اتحادی در میان اعضای ناتو در مورد اینکه تهدید تحریم‌های جدید علیه روسیه چقدر باید سخت باشد، وجود ندارد. تنها کاری که ایتلاف در پاسخ به تهاجم به اوکراین انجام خواهد داد، استقرار نیروهای بیشتر در لهستان و رومانی است. این پاسخ کاملاً برای ابعاد جنایتی که پوتین، تهدید به ارتکاب آن می کند ناکافی است.

در روسیه، بایدن را رییس جمهور ضعیفی می‌دانند و بوروکرات های کرملین، فقدان رهبری او را فرصتی ارزشمند برای اقدام می‌دانند. بایدن حتی نگفته است که آیا استقرار نظامیان در لهستان و رومانی به حضور دایمی تبدیل خواهد شد یا نه (در حال حاضر آنها بصورت چرخشی هستند).
در نتیجه، پاسخ ایالات متحده نه وضعیت اوکراین را بهبود می‌بخشد و نه امنیت لهستان را تضمین می‌کند. ایالات متحده به جای ارائه هر گونه جزئیات در مورد تحریم های احتمالی، همچنان به طور رمزآلود به برخی «تحریم های سخت» اشاره می‌کند که پوتین در صورت تهاجم با آن مواجه خواهد شد. اما تحریم‌ها تنها زمانی بازدارنده است که قریب‌الوقوع و ملموس باشد، زمانی که جنایتکار احتمالی می‌داند که چقدر محکومیتش سخت است.
به لطف بی‌اختیاری کلامی بایدن، واضح است که حکم سبک خواهد بود – و شاید حتی تعلیق شود. بایدن با اذعان به اینکه پوتین «باید کاری انجام دهد»، نوعی رضایت برای اقدام ارائه کرده است. او به جای جلوگیری از متجاوز، مردم را آماده می‌کند.
به نظر می‌رسد که ایالات متحده و آلمان قوی‌ترین بازیگران ایتلاف، سیگنالی به کرملین می‌فرستند: تهاجم در مقیاس کوچک، تهاجمی که مرزهای منطقه دونباس را گسترش می‌دهد یا کریدوری به کریمه ایجاد می‌کند که به معنای تحریم‌های محدود است. با حذف بانک های روسی از سیستم تسویه پرداخت های جهانی سویفت، هیچ تغییر عمده‌ای در تحرکات نیروهای ناتو رخ نخواهد داد. این معامله یادآور توافقنامه مونیخ ۱۹۳۸ است.
چرا در بحث تحریم ها وحدت وجود ندارد؟ احتمالاً مقصر آلمان است، رفتار آلمان در این زمینه به طور فزاینده‌ای شرم آور شده است. دولت آلمان نه تنها ارسال تسلیحات به اوکراین را مسدود کرده است، بلکه از اعلام اینکه در صورت حمله مجدد به اوکراین، نورد استریم ۲ متوقف خواهد شد، خودداری می‌کند. استدلال استاندارد (و احمقانه) برای نورد استریم ۲ این است که این یک پروژه صرفاً اقتصادی است. اما هیچ کس این را باور نمی‌کند، حتی کسانی که آن را می‌سازند. این خط لوله نه تنها منابع مالی اوکراین که هزینه ترانزیت گازی را که در حال حاضر از خاک روسیه می‌گذرد از روسیه دریافت می کند، همچنین آخرین برگ برنده اوکراین در برابر پوتین را باطل خواهد کرد (توانایی این کشور در جلوگیری از تحویل گاز روسیه و جلوگیری از اجرای قراردادهای روسیه با اروپای غربی).
در زمان‌های عادی، اوکراینی ها از ترس واکنش غرب هرگز با این کارت بازی نمی‌کردند. اما اکنون که آنها را به کشتار تهدید می‌کنند، وضعیت تغییر کرده است. بخشی از مشکل این است که حزب سوسیال دموکرات که دولت ایتلافی جدید آلمان را رهبری می‌کند، به طور سنتی بسیار مطیع روسیه بوده است. و شرکای آنها، سبزها، از زمان پیوستن به ایتلاف ناگهان در مورد خط لوله سکوت کردند. مشکل دیگر صلح‌طلبی آلمان پس از جنگ است که به منزله دعوتی آشکار از متجاوزانی مانند روسیه است و اکنون ممکن است به پوتین کمک کند تا از هرگونه عواقب حمله به اوکراین جلوگیری کند و طنز غم انگیز این است که صلح طلبی آلمانی قرار است نشان دهنده کفاره جنگ جهانی دوم باشد.
اما شک نکنید این روس‌ها هستند که بیشترین هزینه را برای جنگ جدید در اوکراین خواهند پرداخت. جنگ به معنای پسرفت بیشتر اقتصادی، کاهش استانداردهای زندگی، انزوای بین‌المللی و سرکوب داخلی است. امروز و در این شرایط، تنها با غیرقابل تحمل کردن هزینه‌های پوتین، می‌توان از جنگ جلوگیری کرد.
باید یک تهدید معتبر وجود داشته باشد که غرب سخت ترین تحریم‌های قابل تصور را اعمال خواهد کرد. علاوه بر لغو نورد استریم ۲ و بیرون راندن بانک های روسی از سویفت، این موارد می تواند شامل تحریم تجارت قابل توجه با روسیه باشد. تسلیح اوکراینی‌ها به سلاح‌های متعارف مناسب برای تهدید روسیه، توقیف تمام دارایی های الیگارشی روسیه در خارج از کشور، از جمله میلیاردها دالری که خود پوتین دزدیده است. و گسترش حضور نیروهای امریکایی در جناح شرقی ناتو به سطوحی که صرفاً نمادین نیستند. پوتین احتمالاً با چیزی کمتر از این موارد منصرف نخواهد شد، به خصوص اکنون که بایدن دست ضعیف خود را نشان داده است.
ممکن است ایالات متحده به این نتیجه رسیده باشد که تهاجم روسیه اجتناب ناپذیر است، اما اوکراین تسلیم نخواهد شد، زیرا نمی‌تواند اجازه دهد که دیگر حق حاکمیت خود را از دست بدهد. در پایان اینکه متأسفانه، نشانه های زیادی وجود دارد که بایدن و غرب اوکراین را به سرنوشت خود رها می‌کنند.