چرا در مورد صلح بدبینی وجود دارد؟

ریشه این نگرانی‌ها بی‌اعتمادی به حکومت افغانستان، امریکایی‌ها و گروه طالبان است. حکومت وحدت ملی که در حوزه مذاکره با طالبان ناکام بوده، سعی دارد از گفتمان مصالحه با طالبان استفاده انتخاباتی و سیاسی کند.

این روزها یک بار دیگر بحث مذاکره با گروه طالبان و تامین صلح شدت گرفته است. بحث غالب در سیاست افغانستان اکنون روند صلح و مذاکره با طالبان است. اما حرف اساسی بدبینی در ارتباط به صلح است. نیروهای سیاسی و افکار عمومی کشور نسبت به تامین صلح بد بین هستند.
مردم نگران است که مبادا در جریان مذاکرات با گروه طالبان دستاوردهای ۱۶ سال اخیر تهدید شود. درست است که نیاز اساسی جامعه تامین صلح و پایان جنگ است اما، چگونگی توافق با طالبان در روند مصالحه یک نگرانی کلان است.
ریشه این نگرانی‌ها بی‌اعتمادی به حکومت افغانستان، امریکایی‌ها و گروه طالبان است. حکومت وحدت ملی که در حوزه مذاکره با طالبان ناکام بوده، سعی دارد از گفتمان مصالحه با طالبان استفاده انتخاباتی و سیاسی کند. حرف نیروهای سیاسی این است‌. محمد حنیف اتمر مشاور پیشین شورای امنیت ملی کشور از نامزدان انتخابات ریاست جمهوری، مدعی است که رییس جمهور غنی از بحث صلح استفاده سیاسی و انتخاباتی می‌کند.
طالبان در یک سال اخیر بارها خواهان خروج نیروهای امریکایی از افغانستان شده‌اند. برای طالبان حکومت وحدت ملی، کنفرانس بن و افغانستان پس از آن مشروعیت ندارد. یکی از نگرانی‌های کلان در روند مصالحه با طالبان بحث قانون اساسی افغانستان است. طالبان در نشست مسکو گفتند که قانون اساسی کشور سد کلان برای پایان جنگ است. اکنون یک بد بینی این است ممکن است امریکایی‌ها حکومت را رسماً به طالبان واگذار کنند.
به باور نویسنده، چون مردم هیچ گونه اعتماد و باور به حکومت فعلی ندارد، بهتر است تا حکومت افغانستان برای رفع این بدگمانی‌ها اندکی اعتماد سازی کند و یا در روند مصالحه با طالبان به حاشیه برود.
حکومت افغانستان باید روشن بسازد که در روند مصالحه با طالبان به دنبال چه است و خواست طالبان در این روند چیست.
اختر سهیل- خبرگزاری دید