چهار قانون اﺑﺮاﻫﺎﻡ ﻣﺎﺯﻟﻮ و ﺑﺤﺮان اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ

ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺨﺖاﻓﺰاﺭی اﻣﻨﻴﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ و ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎی ﺳﻴﺎسی ﺁﻥ به ﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﺎﺭﺩ و ﺣﻤﻞ ﺳﻼﺡﻫﺎی ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ و ﭼﻬﺮﻩ ﺧﺸﻦ ﺷﺎﻥ ﺭا ﺩﺭ ﺳﻂﺢ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭ و ﺭﻭاﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﻣﻀﻂﺮﺏ میﺴﺎﺯﻧﺪ.

ﻣﺎﺯﻟﻮ ﺭﻭاﻧﺸﻨﺎس اﻣﺮﻳﻜﺎیی اﺳﺖ و ﻧﻆﺮﻳﺎﺕ اﻭ ﺩﺭ ﻋﺮﺻﻪ ﻫﺎی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺷﻨﺎسی و ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ اﺟﺘﻤﺎعی ﺟﻨﺒﻪ ﻛﺎﺭﺑﺮﺩی ﺩاﺭﺩ.
ﻭی ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻥ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪای اﺯ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﺳﺖ و ﻧﻴﺎﺯﻫﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻧﻴﺮﻭی ﻣﺤﺮک ﺩﺭﻭنی، اﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﺭا ﺑﻪ اﻧﺠﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﻣﺠﺒﻮﺭ میﺴﺎﺯﺩ و ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻴﺎﺯ و ﺗﻼﺵ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺯﻧﺪگی اﻧﺴﺎﻥ ﻫﺎ ﻣﻌﻨﺎ میﺒﺨﺸﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﺯﻧﺪگی ﺑﺪﻭﻥ ﻧﻴﺎﺯ و ﺗﻼﺵ ﺯﻧﺪگی اﻧﺴﺎنی ﻧﻴﺴﺖ.
اﺑﺮاﻫﺎﻡ ﻣﺎﺯﻟﻮ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی اﻧﺴﺎﻥ ﺭا ﺑﻪ ﭼﻬﺎﺭ ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ میﻜﻨﺪ.
۱: ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی ﻓﻴﺰﻳﻮﻟﻮﮊیک ﻣﺜﻞ آﺏ، ﻫﻮا و ﻏﺬا ﻛﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺣﻴﺎﺕ ﺑﺸﺮ اﺳﺖ.
۲: ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی ﺭﻭانی اﻧﺴﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺁﺭاﻣﺶ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺒﻮﺩ ﺁﺭاﻣﺶ، اﻧﺴﺎﻥ ﺯﻧﺪﻩ اﺳﺖ اﻣﺎ ﺯﻧﺪگی نمیﻜﻨﺪ.
۳: ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی امنیتی اﻧﺴﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺣﻴﺎﺕ اﺟﺘﻤﺎعی اﺳﺖ.
ﻣﺎﺯﻟﻮ ﻋﻠﺖ اﺿﻂﺮاﺏ ﺭﻭانی ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﻧﻤﺎﻳﺶ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺨﺖاﻓﺰاﺭ اﻣﻨﻴﺖ میﺪاﻧﺪ؛ ﻭی اﻣﻨﻴﺖ ﺭا ﺑﻪ ﺩﻭ ﺑﺨﺶ ﺗﻘﺴﻴﻢ میﻜﻨﺪ. ﻳکی ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺨﺖاﻓﺰاﺭی اﻣﻨﻴﺖ و ﺩﻳﮕﺮی ﭼﻬﺮﻩ ﻧﺮﻡ اﻓﺰاﺭی اﻣﻨﻴﺖ.
ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺨﺖاﻓﺰاﺭی اﻣﻨﻴﺖ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎ و ﺟﻮاﻣﻊ ﻏﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺷﺨﺼﻴﺖﻫﺎی ﺳﻴﺎسی ﺁﻥ به ﻮﺳﻴﻠﻪ ﮔﺎﺭﺩ و ﺣﻤﻞ ﺳﻼﺡﻫﺎی ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ و ﭼﻬﺮﻩ ﺧﺸﻦ ﺷﺎﻥ ﺭا ﺩﺭ ﺳﻂﺢ ﺷﻬﺮ ﺁﺷﻜﺎﺭ و ﺭﻭاﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﻣﻀﻂﺮﺏ میﺴﺎﺯﻧﺪ.
اﻣﺎ ﺩﺭ ﺟﻮاﻣﻊ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ اﻗﺘﺪاﺭ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺩﺭ ﻳﻮﻧﻴﻔﻮﺭﻡ ﭘﻮﻟﻴﺲ اﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ می‌گذاﺭﺩ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮامعی ﭘوﻠﻴﺲ و ﻗﻮاﻧﻴﻦ، ﺟﺰء ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺯﻧﺪگی ﺟﺎﻣﻌﻪ تلقی ﺷﺪﻩ، ﺑﺪﻭﻥ آن ﻜﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﭼﻬﺮﻩ ﺳﺨﺖاﻓﺰاﺭی اﻣﻨﻴﺖ آﺷﻨﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ.
۴: ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی ﻋﺎﻃفی ﻛﻪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ اﺳﺖ؛ ﻣﺎﺯﻟﻮ ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻧﺴﺎﻥﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮلاً ﺑﺎ ﺣﻔﻆ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻣﺮاﺗﺐ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ اﺭﺿﺎء ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻌﺪ میﭙﺮﺩاﺯﻧﺪ.
ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺟﺮﺕ ﺟﻮاﻧﺎﻥ اﺯ ﻛﺸﻮﺭﻫﺎی ﻏﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻳﺎﻓﺘﻪ و ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺭﺳﻴﺪﻥ و اﺧﺬ ﻗﺒﻮلیﺷﺎﻥ( گرفتن گرین کارت) ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ اﺭﺿﺎء ﻋﻘﺪﻩﻫﺎی ﻋﺎﻃفیﺷﺎﻥ ﺑﺮﺁﻣﺪﻩ و ﺑﻪ ﻋﺸﻖ ﺳﺒﻮﻋﺎﻧﻪ ﻣﺘﻮﺳﻞ میﺸﻮﻧﺪ.
ﻫﺮﮔﺎﻩ ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻧﻴﺎﺯﻫﺎی ﺷﻬﺮﻭﻧﺪاﻥ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﺭﻳﺰی ﺑﻮمی ﺷﻮﺩ، ﻛﺸﻮﺭ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻓﻘﻴﺮ ﻫﻢ ﺑﺎﺷﺪ میﺘﻮاﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻮﺳﻌﻪ ﻗﺮاﺭ ﮔﻴﺮﺩ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺎﺟﻴﻜﺴﺘﺎﻥ.
ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻛﺸﻮﺭ ﻓﺎﻗﺪ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ و ﭘﺎﻟﻴسی ﺑﻮمی ﺑﺎﺷﺪ، ﻣﺠﺮﻳﺎﻥ ﺳﻴﺎسی آﻥ ﻓرصت ها ﺭا ﻗﺒﻞ اﺯ ﺁن ﻜﻪ ﺩﺭ ﺭاﺳﺘﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ملی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻛﻨﻨﺪ، آﻥ ﺭا ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻓﺮﺻﺖ ﺑﺮای ﺭﻓﺎﻩ و ﻧﺠﺎﺕ ﺧﻮﺩ و ﺧﺎﻧﻮاﺩﻩ ﺧﻮﺩ ﺗلقی میﻜﻨﺪ، ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ اﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﺎﻋﺚ ﺗاﺭاﺝ ﻣﻨﺎﺑﻊ ملی ﻭﻋﺎﻣﻞ ﺯﻧﺪگی ﺷﺨصی «اﻳﻠﻴﺖﻫﺎ» ﺩﺭ ﺳﺎﺣﻞ اﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﺮﺭﻭﺯ ﻗﺮﺑﺎنی ﻧﺎ اﻣنی ﻭﻧﺎﺑﺴﺎﻣﺎنی ﺑﻴﺸﺘﺮ می گردد.
داکتر دانش بختیاری – استاد دانشگاه