رسول شهزاد: کابل
خبرگزاری دید: کارشناسان می‌گویند که آمار کودکان خیابانی در افغانستان در حال افزایش است و به به سه میلیون و هفتصد هزار تن می‌رسد که برای زنده ماندن زندگی خیابانی و کارهای شاقه را انتخاب کرده‌اند.
وضعیت کودکان کار در نشستی تحت عنوان «نشست علمی بررسی وضعیت اطفال کار در افغانستان» از سوی کارشناسان به بررسی گرفته شده و گفته شد که مسئله اصلی این کودکان «نان» است.
عبدالحسین رسولی استاد دانشگاه گفت که کودکان افغانستان امروز در بدترین وضعیت قرار دارند و سخت‌ترین روزهای زندگی شان را سپری می‌کند، به ویژه دختران افغانستان در بدترین شرایط قرار دارند.
آقای رسولی افزود که کودکان ما و به ویژه دختران ما در طول تاریخ این بدبختی‌ها را نداشته و امیدواریم که حکومت بتواند بستری را فراهم کند که وضعیت تغییر کند تا کودکان، دیگر به کارهای شاقه و سخت روی نیاورند.
وی افزود که در تمام جوامع، آسیب‌پذیرترین گروه کودکان است، ولی در سایر کشورها کودکان حقوقی دارند که از سوی دولت‌ها رعایت می‌شود، اما در افغانستان از میان کودکان کار دختران افغانستان سخت‌ترین روزها را تجربه می‌کنند.
این در حالی است که نهادهای حامی حقوق بشر و حقوق کودکان همواره بر مصئونیت کودکان در افغانستان تاکید دارند اما با توجه به فقر و بیکاری در افغانستان کودکان کار هر روز در حال افزایش است.
آقای رسولی افزود: کودکان در افغانستان در هر شرایط مورد تعرض و بی‌مهری و بی‌عدالتی قرار می‌گیرند.
از سویی هم، رحیم خان ابراهیمی رییس موسسه حمایت از کودکان خیابانی گفت: در شرایط کنونی زنان و اطفال از آسیب پذیر ترین افراد جامعه هستند که باید راه حلی برای بیرون رفت از این وضعیت برای زنان و کودکان ارائه کنیم.
آقای ابراهیمی افزود: طبق آمارها کودکان کار در افغانستان به سه میلیون و هفتصدهزار تن می‌رسد که با کارهای شاقه سرو کار دارند.
ابراهیمی با بیان این که کودکان در خیابان پرخاشگر می‌شوند گفت: زندگی خیابانی تمام ابعاد زندگی کودکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد، لت‌وکوب، خشونت، توهین و تحقیر و حتا کودکان در کنار کار شاقه، در افغانستان مورد تجاوز قرار می‌گیرند.
وی می‌گوید که برآیند زندگی کودکان خیابانی بسیار ناگوار است، این کودکان به افراد قانون گریز، هنجار شکن و در مواردی حتا تروریست تبدیل می‌شوند، کودکان خیابانی زمانی که در خیابان توهین و تحقیر می‌شوند، آن را فراموش نمی‌کنند بلکه به عنوان عقده در ذهن شان باقی می‌‌ماند که در پی انتقام است.
از سوی دیگر، محمد هادی اکبری استاد دانشگاه می‌گوید که برای بهبود وضعیت زندگی کودکان کار در افغانستان باید به این پرسش پاسخ دهیم که آیا ما شهروندان افغانستان با کدام معیارهای بین‌المللی عیار هستیم یا خیر. در جغرافیایی به نام افغانستان زندگی یک افغانستانی از دوران کودکی تا پیری با یک انسان عادی امروزی متفاوت است؛ زندگی یک انسان افغانستانی نه در قاعده قانون می‌گنجد و نه در قالب تیوری و نظریه‌های علمی.
آقای اکبری افزود که کار کودک افغانی مسئله نیست بلکه یک ضرورت است، کودک افغانستانی مجبور است در خیابان زندگی کند و خودش را زنده نگهدارد و یک کودک هرگز به انتخاب خود خیابانی نمی‌شود بلکه جبر آن ها را مجبور به زندگی خیابانی می‌کند.
وی همچنان می‌گوید که مسئله کودک افغانستان کار نیست، مسئله کودک افغانستان «نان» است که پدر و مادرش فراهم کرده نمی‌توانند. در فرهنگ افغانی فلسفه تولد یک طفل کار است.
