کابل و برنامه‌ریزی پس از جنگ؛ پاکستان در کجا قرار دارد
با همه آنچه که گفته شد، امید است که سیاست‌گذاران پاکستانی از عکس العمل تند خود داری کنند. زمان تلافی‌های متقابل مدت‌هاست که گذشته است. درواقع، دو طرف هیچ سود از چنین رویکردی به دست نیاورده‌اند.
وقتی عبدالله عبدالله رییس اجرایی حکومت افغانستان پشت تریبون مجمع عمومی سازمان ملل متحد قرار گرفت، به طور طبیعی تمرکز اصلی او روی تروریزم بود.
همانطور که انتظار می‌رفت، بحث درباره پناهگاه‌های موجود و تأمین مالی این تهدید بود. همچنین بررسی اینکه چگونه جلو «تروریزم» را که برخی( کنایه از پاکستان)، از آن به عنوان ابزار سیاسی برای اجرای برنامه‌های خود استفاده می‌کنند، گرفت.
در حقیقت، وقتی بیان می‌کرد که چگونه کابل از تمام همسایگان خود خواسته تا با کمک به جوامع هدفمند، از جمله خودشان با تهدید غالب مبارزه کنند، تنها کشوری که از آن یاد می‌شد پاکستان بود. حتی به «برنامه‌های غیرواقعی» که مانع دولت برای تکرار آتش‌بس دوم با طالبان شد، اشاره کرد.
برای بسیاری از کارشناسان اینجا در خانه، این دلیل کافی برای یک پاسخ خصمانه است. به این ترتیب، همانطور که هیچ اشاره‌ای به ملتی که در خط مقدم برای جنگ دیگری قرار دارد، حتی ملتی که حداقل یکی از مسئولیت‌هایش آوردن طالبان به میز مذاکره اختصاص داده شده، نیست، همانطور جای ناامیدی است که آقای عبدالله از کنار مسئله خروج نظامیان امریکایی؛ مسئله‌ای که به عنوان پیش شرط اصلی صلح تا آنجا که مربوط به طالبان می‌شود، گذشت.
با همه آنچه که گفته شد، امید است که سیاست‌گذاران پاکستانی از عکس العمل تند خود داری کنند. زمان تلافی‌های متقابل مدت‌هاست که گذشته است. درواقع، دو طرف هیچ سود از چنین رویکردی به دست نیاورده‌اند.
آنچه که اکنون نیاز است، همکاری استراتژیک و همسایگی خوب است. با این همه، این به نفع همه است، اگر منطقه با تلاش مشترک شکست تروریزم را با دستاوردهای گسترده خواهان باشد. بنابراین، اسلام‌آباد باید روی پیش‌رفت همکاری با کابل تحت چهارچوب پلان عمل تمرکز کند.
رهبری در اینجا (پاکستان) تمام تلاش خود را برای شناساندن این امر که (پلان عمل) تنها آدرسی با مرکزیت پاکستان نیست، انجام دهد. بلکه، پیام آن تعهد افغانستان برای ملت‌سازی نیز بود، تا در کوتاه مدت، کشور آماده سناریوی پس از جنگ شود. چنانچه انتخابات پارلمانی در ماه آینده و ریاست جمهوری در سال آینده قرار است برگزار شود.
به طور خلاصه، سخنرانی آقای عبدالله باید باعث خوش بینی پاکستان شود. برای اینکه اگر امریکا خارج نشود، برنامه‌ریزی برای محیط پس از جنگ چیست؟ بنابراین، آنچه که هنوز باید برطرف شود، این است که آیا این پیش شرط برای صلح خواهد بود یا نه. این موضوعی است که باید در ابتدا حل می‌شد.
منبع: دیلی تایمز
