کاهش نیروهای امریکایی و امتیازی که پاکستان می‌گیرد
منبع: South Asia Monitor
مترجم: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
تصمیم رییس جمهور دونالد ترامپ همزمان با غروب دولتش برای کاهش نیروهای امریکایی در افغانستان و عراق از جمله تلاش‌های نهایی وی برای عمل کردن به وعده انتخاباتی‌اش است، اما این امر خلاء سیاسی ایجاد می‌کند و روند انتقال قدرت را به جو بایدن دموکرات پیچیده می‌سازد.
اعلام کریستوفر میلر سرپرست وزارت دفاع امریکا مبنی بر اینکه نیروهای امریکایی تا ۱۵ جنوری به ۲ هزار و ۵۰۰ تن کاهش خواهد یافت – درست پنج روز قبل از روی کار آمدن بایدن – خلاء سیاسی ایجاد می‌کند.
میلر روز چهارشنبه گفت: «در سال آینده، ما این جنگ نسل اندر نسل را خاتمه می‌دهیم و مردان و زنان خود را به خانه خواهیم آورد».
زوال جنگ ۲۰۰۱
جنگی که در سال ۲۰۰۱ میلادی پس از حملات ۱۱ سپتمبر علیه ایالات متحده برای ریشه‌کن کردن القاعده شروع شد و سپس به طالبان اجازه فعالیت در افغانستان داد، تا کنون جان ۲ هزار و ۳۵۰ امریکایی را گرفته و بیش از ۲۰ هزار تن دیگر را زخمی کرد.
ترامپ در کارزار انتخاباتی خود در سال ۲۰۱۶ وعده داده بود که همه نیروهای امریکایی را به خانه خود آورد.
نیروهای باقی مانده در افغانستان و عراق برای دفاع از ماموریت‌های دیپلماتیک امریکا و سایر امکانات است.
تلاقی دیدگاه‌ها بین ترامپ و برخی رهبران دموکرات و مخالفت جمهوری‌خواهان و ناتو وجود دارد.
«ادم اسمیت» رییس کمیتۀ خدمات تسلیحاتی مجلس نمایندگان امریکا- یک دموکرات، می‌گوید: «کاهش حضور ما در افغانستان به ۲ هزار و ۵۰۰ تن تصمیم پالیسی درستی است. در عین حال، این کاهش باید مسئولانه باشد و با دقت انجام شود تا ثبات در منطقه تأمین گردد».
اما «مک تورنبری» رهبر جمهوری‌خواه این کمیته به ترامپ هشدار داد: «کاهش نیروهای امریکایی از مناطق تروریستی، اشتباه است».
وی افزود که کاهش بیشتر نیروها در افغانستان گفت‌وگوها را نیز تضعیف می‌کند و طالبان هیچ کاری انجام ندادند – هیچ شرطی را عملی نکردند – که این کاهش را توجیه کند.
توافق‌نامه صلح با طالبان که به عنوان پیش‌شرطی برای خروج نیروها بود، تا کنون عملی نشده و این گروه تروریستی به حملات خود در افغانستان ادامه داده است.
هزینه خروج نیروها
ینس استولتنبرگ دبیر کل ناتو در بروکسل گفت: «هزینه ترک زود‌هنگام یا روش ناهماهنگ می‌تواند بسیار بالا باشد».
وی هشدار داد که افغانستان ممکن دوباره به مرکز تروریست‌های بین‌المللی تبدیل شود، در حالی که داعش در تلاش برای احیای خلافت تروریستی از دست داده در سوریه و عراق است.
با وجود اینکه بایدن متعهد شده است «جنگ‌های بی‌پایان را در افغانستان و خاورمیانه» خاتمه می‌دهد و «ماموریت را روی القاعده و داعش متمرکز می‌سازد»، اما نه او و نه تیمش به این اقدامات ترامپ واکنش نشان نداده است.
اقدامات ترامپ سیاست‌گذاری و تطبیق آن را برای بایدن پیچیده خواهد ساخت. این امر با نادیده گرفتن آن‌ها در جلسات و ممنوعیت دسترسی به مقامات و اطلاعات همراه است.
بایدن در زمانی که معاون رییس جمهور باراک اوباما بود، نسبت به افزایش نیروها در افغانستان مشکوک بود؛ وقتی شمار نیروها از ۳ هزار تن در سال ۲۰۰۹ به حدود ۱۰۰ هزار تن طی یک سال به امید نابود نمودن تروریست‌ها افزایش یافت.
نفوذ پاکستان
پاکستان، یکی از طرف‌های اصلی در منطقه بوده و با تمام طرف‌ها بازی می‌کند. پاکستان از اشغال افغانستان پس از حملات سال ۲۰۰۱ بهره برده است. القاعده از سوی طالبان و اسلام‌آباد که به اسامه بن لادن رهبر القاعده پناه داد، محافظت می‌شد.
روز پنجشنبه، عمران خان نخست‌وزیر پاکستان برای اولین بار از کابل دیدن کرد – سفری که رییس جمهور غنی آن را «تاریخی» خواند. این سفر درست یک روز بعد از اعلان ایالات متحده مبنی بر کاهش نیروها از افغانستان صورت گرفت.
حکومت تحت حمایت ایالات متحده در افغانستان نسبت به پاکستان به خاطر پشتیبانی‌اش از طالبان، شک و تردید دارد.
اما اکنون رییس جمهور غنی باید با اسلام‌آباد که صلح بین طالبان و ایالات متحده را تسهیل کرده بود، کنار بیاید. حکومت افغانستان در گفت‌وگوهای امریکا و طالبان حضور نسبی داشت.
پاکستان به عنوان حامی طالبان، نفوذ مستقیم بیشتری بر افغانستان خواهد داشت، زیرا واشنگتن مشارکت و حضورش را کاهش می‌دهد.
اما از سویی دیگر، وقتی دخالت امریکا به حد اقل برسد و نیروهایش دیگر فراتر از حفاظت از منابع امریکا فعال نباشد، نفوذ اسلام‌آباد نیز کاهش خواهد یافت، زیرا نیروهای امریکایی دیگر در معرض تروریزم فرامرزی و حملات تروریستی از سوی گروه‌های نیابتی پاکستان قرار نخواهد گرفت و از همین‌رو نیازی به تکریم و احترام ندارد و نه هم اسلام‌آباد با دستکاری دیپلماسی طالبان قادر به اعمال نفوذ خواهد بود.
برای پاکستان و جهان، ظهور داعش در افغانستان خطرناک است. گروه داعش-شاخه خراسان همواره نسبت به افغانستان و پاکستان یک تهدید بوده و اسلام‌آباد برای محافظت از خود باید این گروه و گروه‌های مشابه آن را مهار کند – و با آن‌ها معامله نکند که مبادا با واکنش ایالات متحده مواجه شود.
با این همه، هیچ شواهدی مبنی بر مخالفت پنتاگون با خروج نیروها از افغانستان وجود ندارد.
