کبوتر نماد صلح و همبستگی در جهان شناخته می‌شود. زمانی که گروهی، جناحی و یا تشکلی بخواهد پیام صلح داشته باشد کبوتری را رها می‌کند تا برای مردم آرمان صلح‌خواهی خویش را نشان دهد.
در کشور ما هم از این نماد در مقاطع مختلف حیات سیاسی و اجتماعی استفاده شده و هر جناح درگیر در اوضاع افغانستان، در مراسم‌های خاص کبوتری را روانه آسمان کرده است.
به تازه‌گی کریم خلیلی، رییس شورای عالی صلح، کبوتری را برای طالبان فرستاده تا برای این گروه مخالف مسلح حکومت افغانستان پیام صلح دولت را برساند. گفته می‌شود که این کبوتر حامل پیامی نیز برای طالبان است تا آنها بتوانند پیام صلح حکومت را دریافته و پاسخی درخور آن روانه کابل کنند.
گذشته از طنز نهفته در این کار نمادین، این پرسش به میان می‌آید که آقای خلیلی این کبوتر را به کدام آدرس روانه کرده‌است و این کبوتر زبان بسته تا چه زمانی می‌تواند در آسمان بماند تا مگر آدرسی از گروه طالبان روئیت شود.
گروه طالبان به عنوان یک تشکل تروریستی از زمان پیدایش آنها تا کنون به هیچ ندای صلح پاسخ مثبت نداده و هر نوع تلاشی را برای مذاکره عقیم گذاشته‌اند. طالبان جناح سیاسی مخالف برنامه‌های حکومت نیست که بشود با کار نمادین آنها را به پای میز مذاکره بکشانیم.این گروه یک جریان تروریستی است و فلسفه وجودی‌شان در نابودی حکومت موجوده و خروج نیروهای خارجی از کشور تعریف می‌شود.
گذشته از این مسایل، جنگجویان طالب به تبعیت از ماهیت تروریستی و نظامی این گروه آدرس مشخص سیاسی ندارند چیزی که تلاش‌های صلح حکومت افغانستان را در چند سال پسین بی‌نتیجه گذاشته است.
پاسخ طالبان به تلاش‌های صلح حکومت‌های کرزی و غنی جز گلوله، انتحار و انفجار چیز دیگری نبوده پاسخی که از همان روز کشته شدن برهان الدین ربانی اولین رییس شورای عالی صلح موجودیت این شورای نمادین را زیر سوال برده و برنامه طالبان را نیز در برابر تلاش‌های صلح حکومت برملا ساخت.
حکومت افغانستان همیشه از پذیرفتن طالبان به عنوان یک گروه تروریستی خودداری کرده است؛ چیزی که هم نظامیان کشور را سردرگم گذاشته و هم به طالبان این باور کاذب را داده است که اکنون در موضع قدرت قرار دارند و باید شروط شان برای مذاکره پذیرفته شود.
از آن‌سو سیاست‌های حکومت‌های افغانستان در برابر سران زندانی طالب و رها کردن بی قید و شرط آنها از بند، مردم افغانستان را نسبت به برنامه‌های موش و گربه حکومت زیر نام شورای عالی صلح، با طالبان بی باور ساخته است. مردم از خود می‌پرسند چرا فرزندان شان در برابر طالبان کشته می‌شوند در حالی که سران حکومت، طالبان را برادر خطاب کرده و زندانیان آنها را رها می‌کند.
کریم خلیلی سیاستمداری پرت از مرحله نیست، او به خوبی می‌داند که شورای عالی صلح یک نهاد نمادین و تشریفاتی بوده و هیچ‌کاری در راستای صلح، از پیش برده نمی‌تواند تجربه نشان داده که نهادهایی همانند شورای عالی صلح فقط پوششی است برای سیاست‌های پوپولیستی نظام حاکم.
چرا کریم خلیلی با دانستن موضوعات یاد شده ریاست این نهاد تشریفاتی را پذیرفته و برای تئاتر مسخره حکومت به نام شورای عالی صلح کبوتر صلح روانه فضا می‌کند؟
کریم خلیلی خوب می‌داند که شورای عالی صلح یگانه کاری که نمی‌تواند انجام دهد، کشاندن طالبان به میز مذاکره است. او به خوبی درک می‌کند که گزینش خودش نیز به ریاست این شورای کذایی ناگزیری بود که صلاح الدین ربانی یک روز مانده به نشست روند صلح کابل پیش روی محمد اشرف غنی گذاشت.
آقای خلیلی همچنان خوب تر از خیلی‌ها می‌داند که حالا حالا‌ها صلحی درکار نیست، پس تا آن زمان می‌خواهد از کبوتر پرانی لذت ببرد.
ظاهر شکوهمند- خبرگزاری دید.
