یک سال پس از «پدر شعر جهان»

درست یک سال از مرگ شاعری می‌گذرد که پس از مرگ زنده‌تر شد. پس از درگذشت اسدالله عفیف باختری یکی از شاعران سرشناس افغانستان، نویسندگان بسیاری در درون و بیرون از کشور در مورد او و آثارش نوشتند.
همه این نوشته‌ها حکایت از مرگ کسی داشت که اکنون خطی میان غزل قبل از خود و بعد از خود کشیده بود. ابراهیم امینی شاعر سرشناس کشور او را شاعری خواند که «پس از مرگ زنده‌تر» شد.
عاصف حسینی شاعر افغان مقیم آلمان گفت که ما یکی از غول‌های غزل امروز فارسی در قد و قامت « محمدعلی بهمنی» و «حسین منزوی » در ایران و «لایق‌شیرعلی » در تاجیکستان و «قهار عاصی» را از دست دادیم. شاعرانی چون «علی عبدالرضایی» و «غلام‌رضا طریقی» از ایران پیام‌های تاسف و تأثرشان را به مناسبت در گذشت او منتشر کردند و از او به عنوان شاعری آگاه از دقایق و مذایق شعر در سطح زبان یاد کردند.
عفیف باختری شاعر بلخی، دوست‌داران زیادی در شهر خودش دارد که اولین سال‌یاد او را در این ولایت برگزار کردند.
در اولین سال‌یاد عفیف باختری، تعداد زیادی هم از ولایت‌های دیگر افغانستان حضور به‌هم رسانیده بودند. از جمله مسعود حسن‌زاده گیتاریست و آهنگ‌ساز مشهور کشور که چند شعر باختری را آهنگ ساخته است برای اجرای این آهنگ‌ها در این محفل حضور یافته بود که با حضور فرهنگ رنجبر گیتاریست و خواننده جوان کشور اجرا کردند.
سخنران‌ها در مورد اشعار عفیف باختری و سینما از نگاه او سخن‌راندند. در ابتدای مجلس پسر بزرگ عفیف باختری «نیما» به نمایندگی از خانواده باختری حرف زده و خواهش کرد که آثار پدرش را بدون هماهنگی و «اجازه» آن‌ها چاپ نکنند.
این برنامه با اجرای موسیقی و شعر خوانی شاعران بلخی پایان یافت.
عفیف باختری یکی از شاعران سرشناس افغانستان بود، سال پار در شب هشتم ثور، در مزار شریف جان باخت؛ علت مرگش را سکته قلبی اعلام کردند.
از عفیف باختری کتاب‌های «آوازهای خاکستری»، «سنگ و ستاره»، «با یک پیاله‌چای چطوری عزیز من؟»، «دو بوسه سیب»، «صد غزل» و « پدر شعر جهان » منتشر شده است.
چهار فرزند به نام‌های «نیما»، «سهراب»، «همیشه» و «پرهام» محصول زند‌‌گی مشترک عفیف است که سن همه‌شان کمتر از هژده سال است.