۳۰ اسد ۱۳۷۶؛ نخبگانی که از دست رفتند

شخصیت‌هایی همچون متفکر شهید سید محمد امین سجادی، یزدان‌شناس هاشمی، عبدالحسین مقصودی و دیگر شخصیت‌هایی که در این سانحه جان‌های شیرین خود را از دست دادند، نخبگان و متفکرین عصر خود بودند و در راه وحدت و یکپارچگی مردم در سطح افغانستان تلاش‌های فراوان کردند.

۳۰ اسد؛ یادآور پرواز خونین سرداران وحدت و عدالت‌خواهی همچون متفکر شهید سیدمحمدامین سجادی، عبدالرحیم غفورزی، وکیل دلسوز عبدالحسین مقصودی، انجنیر یزدانشناس هاشمی، عبدالعلی دانشیار از نخبگان جمعیت اسلامی و چند فرزند و شخصیت نخبه دیگر این سرزمین است که یکی از تلخ‌ترین حوادث در تاریخ کشور محسوب می‌شود.
عبدالرحیم غفورزی پس از هشت روز نخست وزیری به‌همراه یک هیئت بلندپایه دولتی از مزارشریف به سوی بامیان پرواز کرد، قبل از این پرواز مذاکراتی در جبل السراج با حضور سران جبهه متحد انجام شد. در این مذاکرات سران جبهه متحد متشکل از برهان‌الدین ربانی، رییس جمهور دولت اسلامی، عبدالرحیم غفورزی نخست‌وزیر دولت، احمدشاه مسعود، جنرال عبدالملک، داکترعبدالله عبدالله سخنگوی دولت انتقالی، مارشال فهیم به‌همراه متفکر شهید سیدمحمدامین سجادی، وکیل مقصودی و یزدانشناس هاشمی به مذاکره پیرامون نحوه ساختار سیاسی آینده کشور بحث کردند.
در این نشست تصمیمات و معاهداتی میان سران جبهه متحد انجام می‌شود که معرفی وزرای پیشنهادی تنظیم‌ها و بحث بر روی مسایل سیاسی و نظامی و همچنین تشکیل کابینه از موارد مهم آن به‌شمار می‌رفت.
پس از بحث و گفت‌وگوها و حصول توافقات عبدالرحیم غفورزی و شهید سجادی به‌همراه یک هیئت بلندپایه دولتی به دعوت هیئت تام‌الاختیار حزب وحدت اسلامی افغانستان به بامیان و مقر حزب وحدت دعوت شد تا ضمن بازدید از بامیان با محمدکریم خلیلی دیدار کند.
هواپیما در ساعت مقرر از مزارشریف که پایتخت دولت انتقالی بود به‌سوی بامیان حرکت کرد. تعداد زیادی از مردم و مقامات مسئول در حزب وحدت در میدان هوایی بامیان در انتظار آمدن هیئت بودند، نزدیک غروب آفتاب هواپیما در آسمان بامیان ظاهر شد و کم کم به‌سوی باند فرود به زمین نزدیک شد. همگی منتظر یک فرود موفقانه بودند، اما ناگهان طیاره به سمت راست مایل می‌شود، یکی از چرخ‌ها به شدت به زمین برخورد می‌کند اما طیاره دوباره بلند می‌شود درست زمانی که به انتهای باند فرود نزدیک شد برای بار دوم و با شدت به زمین می‌خورد و در چند ثانیه دود و غبار و آتش فضای میدان هوایی بامیان را می‌پوشاند که در نتیجه ۱۵ تن از نخبگان سیاسی جان‌های خود را از دست دادند.
بدون شک شخصیت‌هایی همچون متفکر شهید سید محمد امین سجادی، یزدان‌شناس هاشمی، عبدالحسین مقصودی و دیگر شخصیت‌هایی که در این سانحه جان‌های شیرین خود را از دست دادند، نخبگان و متفکرین عصر خود بودند و در راه وحدت و یکپارچگی مردم در سطح افغانستان تلاش‌های فراوان کردند که مردم زحمات آنان را هیچگاه فراموش نخواهند کرد.
تفکرات این نخبگان بسا گسترده، ارزنده و سازنده بود که می‌توانست بنیان‌گذار حکومت به‌دور از مشکلات باشد، اما این سانحه بزرگ‌ترین فرصت را از مردم افغانستان گرفت و با وقوع سانحه هوایی بامیان چرخ حکومتی که قرار بود شکل گیرد و مردم را از بدبختی نجات دهد از کار افتاد.
باید گفت که این سانحه ناب‌ترین اندیشه‌ها را دفن خاک کرد و اگر شخصیت‌هایی همانند شهید سجادی امروز زنده می‌بودند، قطعاً افغانستان دیگری به‌دور از مشکلات و چالش‌ها در جهان تبارز می‌کرد.
در پایان باید تذکر داد که شهدای سانحه هوایی بامیان که بنام شهدای وفاق ملی مسمی شده‌اند، حقیقتاً شهدای ملی هستند، زیرا در ترکیب آن تمام اقوام و مذاهب افغانستان شامل است.
امروز که ۲۲ سال از این رویداد خونین می‌گذرد، فقدان این شخصیت‌ها ضایعه بزرگ و جبران ناپذیر است و در چنین شرایطی نیاز است تا خط و مش آنان برای بهبود وضعیت موجود به‌کار گرفته شود.