ﺷﻜﺴﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩاﺭی ﺩﺭ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ

ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ به ﺼﻮﺭﺕ علمی و ﺑﻨﻴﺎﺩی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺸﻮﺩ و ﺭﻭﺡ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻥ ﺭا ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳک ﺗﺤﻮﻝ منطقی ﻧﭙﺬﻳﺮﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺫﻫﻦ ﻧﺎآﮔﺎﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﻮاﺭﻩ آﻥ ﺭا ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳک ﺷﻜﺎﻑ ﻏﻴﺮ ﻓﻌﺎﻝ و ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﻓﻌﺎﻝ ﺗﺼﻮﺭ میﻨﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ به ﺼﻮﺭﺕ ﺷﻜﺎﻑ ﻓﻌﺎﻝ ﺗﺒﺎﺭﺯ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮﺩ.

ﮊاﻥ ﺑﻮﺩﺭیار ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺱ ﻓﺮاﻧﺴﻮی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻣﻨﺸﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺗﻌﺎﺭﺿﺎﺕ اﺟﺘﻤﺎعی ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺩﻭﮔﺎنگی اﺳﺖ، ﻣﺜﻞ ﺗﻘﺎﺑﻞ ﺣﻖ و ﺑﺎﻃﻞ، ﻛﻔﺮ و اﺳﻼﻡ، ﺟﻬﺎﺩی و ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ، ﺗﺎﺟیک و ﭘﺸﺘﻮﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ اﺛﺮ ﻫﻤﻴﻦ ﺗﻘﺎﺑﻞ، ﻧﻆﺎﻡ ﻣﻌﺮفتی ﺷﻜﻞ میﮕﻴﺮﺩ.
ﮊاﻥ ﺑﻮﺩﺭیار ﺑﺮ اﻳﻦ ﺑﺎﻭﺭ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺳﻴﺎﺳﺖ و ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪای ﻧﻘﺶ ﺭﻭ ﺑﻨﺎیی ﺩاﺭﺩ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺯﻳﺮ ﺑﻨﺎی ﻫﺮ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭا ﻣﺴﺎﻳﻞ ﻣﻌﺮفتی و ﻓﺮهنگی آﻥ ﺷﻜﻞ میﺪﻫﺪ.
ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﻣﺴﺎﻳﻞ ﺯﻳﺮ ﺑﻨﺎیی ﺟﺎﻣﻌﻪ به ﺼﻮﺭﺕ ﻋﻘﻼنی و ﻋلمی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﮕﺮﺩﺩ، ﻣﺮﺩﻡ آﻥ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﻪ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪی، اﻣﻨﻴﺖ اجتماعی و ﺭﻓﺎﻩ ﻣلی ﺩﺳﺖ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ.
ﺩﺭﭼﻨﻴﻦ ﺟﻮاﻣﻊ ﺣﻜﻮﻣﺖ و ﺳﻴﺎﺳﺖﻣﺪاﺭاﻥ ﻗﺒﻀﻪ ﺣﻜﻮﻣﺖ و اﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺭا ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺑﺮای ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺗﻀﺎﺩ اﺟﺘﻤﺎﻋﻲ میﺪاﻧﻨﺪ؛ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎ ﺩﺭ۷ ﺛﻮﺭ و ﺗﺠﺎﻭﺯ اﺭﺗﺶ ﺳﺮﺥ به اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺴﻠﻤﺎﻥ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎﻥ ﺩﺭ ﺩﻓﺎﻉ اﺯ ﺧﺎک و ﺩﻳﻦ ﺷﺎﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖﻫﺎ ﻗﻴﺎﻡ ﻛﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺗﻘﺎﺑﻞ اﺳﻼﻡ و ﻛﻤﻮنیزم ﻛﺸﻮﺭ را ﺩﺭ ﻛﺎﻡ ﺑﺤﺮاﻥ ﻓﺮﻭ ﺑﺮﺩ.
ﺣﺎﻣﺪ ﻛﺮﺯی ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﻴﺰﺩﻩ ﺳﺎﻟﻪ ﺧﻮﺩﺵ ﺭا ﻧﻘﻂﻪ ﭘﺎﻳﺎنی اﻳﻦ ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺗﻀﺎﺩ اﺟﺘﻤﺎعی ﻣﻌﺮفی میﻜﻨﺪ ﭼﺮا ﻛﻪ ﻭی ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺗﻤﺎﻡ اﻧﺪﻳﺸﻪﻫﺎﻱ ﻣﺘﻀﺎﺩ و ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﺭا ﺩﺭ ﺯﻳﺮ یک ﺳﻘﻒ ﻗﺮاﺭ ﺩﻫﺪ.
اﻣﺎ اﺷﺮﻑ غنی ﻣﻌﺘﻘﺪ اﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮای ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎعی ﺻﺮﻓﺎً ﺟﻤﻊ ﻛﺮﺩﻥ ﺟﺮﻳﺎﻧﺎﺕ و ﭼﻬﺮﻩﻫﺎ آن هم ﺩﺭ ﭼﺘﺮ اﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺩﻭﻟتی ﻛﺎفی ﻧﻴﺴﺖ؛ ﻟﺬا اﻳﺠﺎﺩ ﺳﻴﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﺗﺨﺼﺺ میﺘﻮاﻧﺪ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎعی ﺭا ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی ﻫﻀﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ ﺭا ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﻤﺎﻳﺪ.
ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﺟﺎﻣﻌﻪﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﺳﻴﺎسی ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ: ﻫﺮ ﮔﺎﻩ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎ به ﺼﻮﺭﺕ علمی و ﺑﻨﻴﺎﺩی ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﻧﺸﻮﺩ و ﺭﻭﺡ ﺟﺎﻣﻌﻪ آﻥ ﺭا ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳک ﺗﺤﻮﻝ ﻣﻨﻂﻘﻲ ﻧﭙﺬﻳﺮﺪ، ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺫﻫﻦ ﻧﺎآﮔﺎﻩ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﻫﻤﻮاﺭﻩ آﻥ ﺭا ﺑﻪ ﻋﻨﻮاﻥ ﻳک ﺷﻜﺎﻑ ﻏﻴﺮ ﻓﻌﺎﻝ و ﻳﺎ ﻧﻴﻤﻪ ﻓﻌﺎﻝ ﺗﺼﻮﺭ میﻨﻤﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺐ به ﺼﻮﺭﺕ ﺷﻜﺎﻑ ﻓﻌﺎﻝ ﺗﺒﺎﺭﺯ ﺧﻮاﻫﺪ ﻛﺮﺩ.
ﻟﺬا ﺗﻀﺎﺩﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎعی ﺭا نمیﺘﻮاﻥ ﺑﺎ ﺻﺤﻨﻪﺳﺎﺯی ﻫﺎی ﺳﻴﺎسی و ﻳﺎ ﺗﻌﺎﻣﻼﺕ و ﻳﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺳﻴﺎسی ﺣﻞ ﻧﻤﻮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎلی ﻛﻪ ﻋﻮاملی ﻣﺎﻧﻨﺪ:
۱:- ﻧﻆﺎﻡ ﺳﻴﺎسی ﻣﺒﺘنی ﺑﺮ ﻣﺸﺎﺭﻛﺖ ﻣلی.
۲:- ﺗﺤﻘﻖ ﺣﻘﻮﻕ ﺷﻬﺮﻭﻧﺪی.
۳:- ﺗﻌﺎﻣﻞ مسئوﻻﻧﻪ و ﻣﺘﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﺎ ﻧﻆﺎﻡ.
اﺯ ﻣﻮﻟفهﻫﺎی ﺑﻨﻴﺎﺩﻳﻦ ﻣﺪﻳﺮﻳﺖ ﺗﻘﺎﺑﻞ و ﺗﻀﺎﺩﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎعی اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺸﻮﺭ ﺭا ﺩﺭ ﻣﺴﻴﺮ ﺗﻮسعه، ﺛﺒﺎﺕ و ﺭﻓﺎﻩ ﻣلی ﻗﺮاﺭ میﺪﻫﺪ.
ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪای اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﻛﺸﻮﺭ ﺭا ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺸﺘﺮک ﺧﻮﺩ ﺗﻠقی ﻧﻤﻮﺩﻩ و ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺷخصی و ﮔﺮﻭهی ﺧﻮﺩ ﺭا ﻗﺮﺑﺎنی ﻣﻨﺎﻓﻊ اﻭﻟﻴﺎی ﻛﺸﻮﺭ ﻗﺮاﺭ میﺪﻫﻨﺪ.
از صفحه فیسبوک داکتر دانش بختیاری