تشکیل دولت همه شمول فرصت است نه تهدید

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی

خبرگزاری دید: تشکیل حکومت همه شمول در ذات خود فرصت ساز است: وقتی تمام اقوام و احزاب و جریان‌ها خود را در قدرت سهیم ببینند از هیچ تلاشی برای کمک به بهبودی اوضاع کشور در زمینه‌های مختلف دریغ نمی ورزند و تمام داشته‌های مادی و معنوی خود را به میدان می آورند.

قطر خواستار تداوم گفت‌و‌گوهای ملی و همکاری سازنده با جامعه بین الملل برای دستیابی به یک راه حل سیاسی مورد قبول تمام جناح‌ها، احزاب و اقوام مختلف افغانستان شد.
هندالمفتاح، نماینده دائم قطر در سازمان ملل، روز دوشنبه (نوزدهم سنبله) در پنجاه و هفتمین نشست حقوق‌بشر سازمان‌ملل در جنوا پیرامون وضعیت حقوق‌بشر در افغانستان گفت بحران‌ها و بلایای طبیعی وضعیت انسانی در افغانستان را وخیم ساخته است.
وی افزود چندین دهه است که بحران‌های مختلف، جنگ‌ها و بلایای طبیعی بر اوضاع انسانی، اقتصادی و اجتماعی در افغانستان تاثیر منفی گذاشته است.
اظهارات اخیر نماینده دائم قطر در سازمان‌ملل در نفس خود بیانگر یک واقعیت تاریخی در مورد افغانستان می‌باشد: افغانستان کشوری با تنوع قومی‌ست و هر حکومتی که در این کشور بر سر کار بیاید بدون توجه به خواسته‌های ملی مردمش هرگز نمی تواند موفق عمل کند. طالبان نیز از این قاعده مستثنی نیستند. مادامیکه تفکر تک قومی در تشکیل حکومت در افغانستان حاکم باشد و سایر اقوام از مشارکت در قدرت بی بهره باشند، افغانستان رنگ صلح و آرامش را نخواهد دید.
در شرایط کنونی و با گذشت سه سال از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان اما بی توجهی به تشکیل حکومت همه شمول روز به روز اوضاع را در کشور وخیم تر ساخته است: نسل امروز افغانستان دیگر نسل سه دهه قبل نیست، این نسل پرسش‌گر است و حکومت را به چالش می کشد.
انحصارگرایی، بی توجهی به عدالت اجتماعی و اعمال زور ممکن است در کوتاه مدت در خاموش نگه داشتن مردم موثر به نظر آید اما در بلند مدت همچون سیلابی خانه انحصارگرایان را ویران می سازد.
بی توجهی به خواسته‌های ملی افغانستانی ها و اعمال محدودیت های بیشتر مصداق بارز این گفته که “فرض کنیم عقاب ها را کشتید با تخم های درون لانه چه می کنید!” می باشد.
این همه در حالی ست که تشکیل حکومت همه شمول در ذات خود فرصت ساز است: وقتی تمام اقوام و احزاب و جریان‌ها خود را در قدرت سهیم ببینند از هیچ تلاشی برای کمک به بهبودی اوضاع کشور در زمینه‌های مختلف دریغ نمی ورزند و تمام داشته‌های مادی و معنوی خود را به میدان می آورند. تشکیل دولت همه شمول دلهره و ترس از آینده را در بین اقوام مختلف به ویژه اقلیت‌های قومی از بین می‌برد و بستر مناسب برای تلاش همگانی برای صلح و آبادانی را فراهم می سازد.