یازده سپتامبر ؛ توطئه شوم آمریکا برای دو دهه اشغال افغانستان

نویسنده: سلیمان صابر – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: حضور نظامیان امریکایی و غرب در افغانستان در حقیقت انگیزه جنگجویان طا-لبان برای جنگ را افزایش داد و کشور به کانون جهاد با کفار بدل شد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اگر امریکا پس از حمله به افغانستان به شعار خود مبنی بر نابودی القاعده و تروریزم جامه عمل می پوشاند و سپس افغانستان را ترک می کرد، دامنه ناامنی به آن که طی بیست سال گذشته مشاهده کردیم گسترده نمی شد.

سپتامبر دو هزار و یک میلادی برای افغانستان و مردم مظلومش یادآور دلخوشی‌های پوچ و واهی است: پس از حادثه تروریستی یازده سپتامبر امریکا برای آرام نگه داشتن افکار عمومی شهروندان و کسب آبروی به زمین ریخته آش برای نابودی القاعده و کشتن اسامه بن لادن به افغانستان حمله کرد و در این میان همکاری نیروهای ائتلاف شمال نیز به امریکا کمک نمود امارت اسلامی طا-لبان را کنار بزنند و اتحاد طا-لبان با القاعده شکسته شود.

در سال‌های اول حضور امریکا در افغانستان بسیاری از کارشناسان داخلی ورود و حضور ایالات متحده در افغانستان را به فال نیک گرفته بودند و تشکیل نظام سیاسی جدید را نقطه شروع حرکت افغانستان به سوی صلح و پیشرفت و آبادانی می‌دانستند.

در این میان جاری شدن سیل کمک‌های خارجی نیز به تشدید این اعتقاد که امریکا و غرب برای نجات افغانستان از جنگ و بدبختی آمده است کمک می کرد. مردم زودباور و رهبران سیاسی پیش پای بین افغانستان نیز هرگز به صفحات زیرین خرد جمعی و شعور سیاسی خود مراجعه نکردند و نپرسیدند چرا امریکا سالیانه صد میلیارد دالر در افغانستان هزینه می کند.

در فضایی که رهبران سیاسی سرخوش دریافت پول‌های کلان خارجی و مردم مظلوم افغانستان سرمست تلاش برای تحقق آرزوهایشان بودند امریکا اما داشت پله پله به اهدافش نزدیک می شد: به باور بسیاری از کارشناسان یازده سپتامبر در حقیقت یک سناریوی از پیش طراحی شده تروریستی توسط خود امریکا بود تا به افغانستان وارد شود و رقبای منطقه ای خود را زیر نظر داشته باشد.

یازده سپتامبر و حمله امریکا به افغانستان در اصل سرمنشا تمام بدبختی‌های ست که تا این لحظه افغانستان و مردمش را رها نکرده است. حضور نیروهای نظامی و ملکی امریکا و غرب در افغانستان سبب تداوم جنگ در افغانستان شد.

به بیان دیگر؛ حضور نظامیان امریکایی و غرب در افغانستان در حقیقت انگیزه جنگجویان طالبان برای جنگ را افزایش داد و کشور به کانون جهاد با کفار بدل شد. به اعتقاد بسیاری از کارشناسان اگر امریکا پس از حمله به افغانستان به شعار خود مبنی بر نابودی القاعده و تروریزم جامه عمل می پوشاند و سپس افغانستان را ترک می کرد، دامنه ناامنی به آن میزانی که طی بیست سال گذشته مشاهده کردیم گسترده نمی شد.

اینکه امریکا ماند و به صورت کج دار و مریض مبارزه با تروریزم را در افغانستان به پیش برد در اصل بیانگر این واقعیت است که تشکیل اردوی ملی افغانستان، برگزاری انتخابات مجلس و ریاست جمهوری، آزادی بیان، حقوق بشر و حقوق زنان و ده‌ها شعار زیبای دیگر همه و همه پوششی بود تا امریکا آنچه می خواست را از افغانستان برگیرد و انجام دهد.

یازده سپتامبر نقطه شروع برنامه‌های شوم امریکا برای ایجاد تغییرات مطلوب در منطقه و افغانستان زمین بازی بود. به گواه اسناد موجود امریکا نه تروریزم را نابود کرد و نه به افغانستانی‌ها در ملت سازی کمک کرد. مطابق نقشه قبلی با اتمام تاریخ حضور امریکا در افغانستان این کشور و همکاران غربی اش به یک باره افغانستان را ترک کردند و کشورمان به قهقرایی بدتر از دوران سیاه اول امارت اسلامی سقوط کرد.
یازده سپتامبر و ورود و حضور بیست ساله امریکا و غرب در افغانستان سبب شد صدها هزار جوان کشور سوای از قوم و نژاد قربانی شوند و میلیون‌ها بیوه و یتیم روی دست گذاشته شود. یازده سپتامبر در اصل نقطه شروع بدبختی‌های دوامدار افغانستان و مردمش بود، این روز نحس تنور جنگ منافع را در افغانستان گرم نگه داشت، آتشی که هنوز می سوزاند و ویران می‌کند.