ممنوعیت آموزش دختران سه ساله شد

خبرگزاری دید: سومین سال است که صدای زنگ مکتب برای دختران به ‌جای شادمانی، دردآفرین است. میلیون‌ها دختر بالاتر از صنف ششم با شنیدن این زنگ، همچنان از رفتن به مکتب محروم شده‌اند.

طالبان در سه‌ سال گذشته به رغم وعده‌های مکرر، دروازه‌های نهادهای آموزشی و تحصیلی را به ‌روی دختران و زنان باز نکرده‌اند.
بسیاری از دختران که سال گذشته صنف ششم بودند، اکنون آرزو می‌کنند ناکام می‌ماندند، در حالی که خواست قلبی هر انسانی به‌طور ذاتی امید به موفقیت و پیمودن قله‌های بلندتر است.

محرومیت آموزشی دختران ضربه‌ای جبران‌ناپذیر بر روند توسعه اقتصادی و انسانی کشور زده است.

علی رغم اینکه نهادهای بین‌المللی و کشورهای عضو سازمان ملل پیوسته خواستار رفع ممنوعیت‌های آموزشی دختران در افغانستان شده‌اند. دفتر هیات معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان (یوناما) خواستار پایان دادن به ممنوعیت آموزش دختران توسط طالبان شده است.

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (یونسکو) گفته است که ۱.۴ میلیون دانش‌آموز دختر بالاتر از صنف ششم در افغانستان از حق آموزش محروم هستند. این نهاد افزوده که محرومیت دختران از آموزش، آسیب‌های جدی به روح و روان آن‌ها می‌زند و مانع توسعه افغانستان می‌شود.
سازمان عفو بین‌الملل نیز با انتشار بیانیه‌ای گفته است که «بهانه‌های طالبان» برای ادامه ممنوعیت‌های آموزشی پایانی ندارد.

با این همه پس از ۳ سال از ممنوعیت تحصیل دختران، هنوز هم حکومت سرپرست با پا فشاری بر تصمیم خویش در قبال آموزش دختران، مانع رفتن آنها به مکتب و دانشگاه می شود.

در اخیر باید یادآور شد که فرصت‌های برابر برای همه اقشار جامعه، اساس توسعه‌ی پایدار و شکوفایی جامعه می‌باشند، بناء لازم است حکومت سرپرست جهت توسعه کشور به همه افراد جامعه، بدون تبعیض جنسیتی، نژادی، قومی و مذهبی فرصت‌های برابر در دسترسی به تحصیلات را فراهم کند. هیچ‌کس به دلیل جنسیت و نژاد محروم نگردد. با این کار می‌توانیم به سوی جامعه‌ای پایدار حرکت نموده و همه اقشار جامعه از حقوق یکسان برخوردار گردد.