حکومتی‌سازی رسانه‌ها؛ فشار بیشتر بر گلوی آزادی‌بیان
خبرگزاری دید: در چنین شرایطی که حکومت سرپرست بیش از هر دستاورد نمایشی دیگر، نیازمند رجوع به مردم و رفع مشکلات شهروندان است این خصوصی‌سازی رسانه‌ای از طریق انتشار لیست ۶۴ نفری و اعمال‌نظر به ارائه دیدگاه‌های آزادانه در رسانه‌ها، باورمندی مردم را به تأمین عدالت اجتماعی و شنیده شدن صدای آنان از بین خواهد برد و فشار بیشتری بر گلوی آزادی بیان در کشور خواهد بود.
حکومت سرپرست در اقدامی تازه لیستی را شامل ۶۴ نفر منتشر کرده است که اجازه دارند در رسانه ها به عنوان صاحب نظر و کارشناس حضور داشته باشند. گرچه با نگاهی به این لیست، می‌شود حضور افراد از اقوام مختلف را در آن دید امّا این تصمیم حکومت سرپرست به نوعی اعمال محدودیت به ادامه محدودیت‌های قبلی در راستای آزادی بیان است.
بدون شک افراد شامل لیست ۶۴ نفری مورد تأیید حکومت سرپرست برای حضور در رسانه‌ها، افرادی هستند که در هماهنگی و نظارت حکومت سرپرست در برنامه‌های رسانه‌ای اشتراک خواهند کرد و در تأیید کارکردهای امارت اسلامی سخن خواهند زد. این بدان معناست که دولت سرپرست کابل هیچ سخن اعتراضی و انتقادی از عملکردشان را از دریچه رسانه‌های داخلی نخواهند پذیرفت.
کنکاش و تحلیل این تصمیم حکومت سرپرست، زوایای متعددی را واضح می سازد.
نکته اول اینکه، شواهد نشان می‌دهد حکومت‌سرپرست در روند کاهش اعمال محدودیت بر آزادی بیان از خود هیچ انعطافی را نشان نخواهند داد و گام بعدی برای سرکوب انتقادها و اعتراضات علیه خود را برداشته اند.
نکته دوم نیز این می تواند باشد که فقط چهره‌ها و شخصیت‌های حقیقی و حقوقی می‌توانند در رسانه‌ها حضور پیدا کنند که تریبونی برای تبلیغ و دفاع از عملکردهای حکومت سرپرست باشند.
نکته سوم که از اهمیّت بیشتری برخوردار است قطع دسترسی مردم به رسانه ها به عنوان نماد آزادی بیان در جامعه است. رسانه‌ها در جوامع بشری پل ارتباطی میان حکومت و مردم است. حکومتی سازی رسانه به دور از میدان‌های نقد و نظر و ارائه خواست‌های مردم از دریچه رسانه‌ها، فاصله میان حاکمیت و مردم را افزایش می دهد و از طرفی شهروندان کشور دیگر به فعل و انفعالات دنیای ماحول خود بی اعتماد خواهند شد.
در چنین شرایطی که حکومت سرپرست بیش از هر دستاورد نمایشی دیگر، نیازمند رجوع به مردم و رفع مشکلات شهروندان است این خصوصی‌سازی رسانه‌ای و اعمال‌نظر به ارائه دیدگاه‌های آزادانه در رسانه‌ها، باورمندی مردم را به تأمین عدالت اجتماعی و شنیده شدن صدای آنان از بین خواهد برد.
حکومتی می‌تواند در عرصه‌های مختلف به بالندگی و پویایی برسد که میدان اظهارنظر و انتقاد از دولت خود را برای شهروندان آزاد گذاشته و از طریق پلی میان حاکمیت و ملّت به صورت خوشبینانه ساخته شود.
محدودیت در اظهارنظر و انتقاد از حکومت برای شهروندان، عواقب ناگواری را در بی‌ثباتی اجتماعی و به طبع آن ایجاد گسست های سیاسی بیشتر فراهم خواهد کرد.
بدین لحاظ حکومت سرپرست با توجه به شرایط موجود نسبت به جایگاه بین‌المللی حاکمیت‌اش، می باید تلاش ورزد که اعتماد میان حکومت و مردم بیش از این دچار تزلزل نگردد. شهروندان در انتقاد و اظهارنظر، نسبت به عملکرد حکومت، احساس امنیت‌روانی داشته باشند و ابزارهای پویایی جامعه که بخش بزرگی از آن در اختیار رسانه‌ها‌ست تحت نظارت و با مشارکت شهروندان فعالیت نمایند.
خبرگزاری دید
