حرفه تحقیر شده؛ افزایش فشارها بر رسانه‌ها
خبرگزاری دید: خبرنگاران می‌گویند که آن‌ها اغلب به دلیل پوشش حملات گروه‌های شبه‌نظامی یا نوشتن در مورد تبعیض علیه زنان دستگیر می‌شوند و برخی با جنگجویان داعش در یک سلول زندانی می‌شوند.
خبرنگاری از شمال افغانستان که به تازگی بازداشت و مورد ضرب و شتم قرار گرفته است، می‌گوید: “هیچ حرفه دیگری تا این حد تحقیر نشده است.”
او تحت شرایط ناشناس ماندن به خبرگزاری فرانسه گفته است: “من و دوستانم دیگر نمی‌خواهیم به این حرفه ادامه دهیم. روز به روز محدودیت‌های جدیدی اعلام می‌شود.
وی افزوده است: “اگر ما (حملات) یا موضوعات مربوط به زنان را پوشش دهیم، خود را در معرض تهدید تیلفونی، احضار یا بازداشت قرار می‌دهیم.”
وقتی که مقامات طالبان در سال ۲۰۲۱ قدرت را به دست گرفتند، افغانستان ۸ هزار و ۴۰۰ کارمند رسانه داشت که هزار و ۷۰۰ تن آنان زنان بودند.
به گفته منابع صنعت رسانه‌ای، اکنون فقط ۵ هزار و ۱۰۰ نفر از جمله ۵۶۰ زن در این حرفه باقی مانده‌اند.
سمیع‌الله، یکی از مقامات انجمن روزنامه‌نگاران در افغانستان، که نامش برای حفاظت از وی تغییر داده شده است، گفته است: از زمان سقوط حدود ۴۵۰ مورد تخلف علیه خبرنگاران از جمله دستگیری، تهدید، بازداشت خودسرانه، خشونت فیزیکی، شکنجه ثبت شده است.
مقامات طالبان به چندین درخواست برای اظهار نظر در مورد این گزارش‌ها پاسخ نداده‌اند.
با این حال، حیات‌الله مهاجر فراهی، معین وزارت اطلاعات، به‌تازگی در بیانیه‌ای گفته است که رسانه‌ها به شرط رعایت «ارزش‌های اسلامی، مصالح علیای کشور، فرهنگ و سنت‌های آن» اجازه فعالیت در افغانستان را دارند.
روزنامه‌نگاران به گزارش‌گران بدون مرز RSF گفتند که آن‌ها در سلول‌هایی یکجا با زندانیان گروه داعش محبوس شده‌اند.
گزارش‌گران بدون مرز به خبرگزاری فرانسه گفت: با این حال، خبرنگاران به ندرت به مدت طولانی نگه داشته می‌شوند.
سلیا مرسیه، رییس تیم گزارش‌گران بدون مرز RSF در جنوب آسیا، گفته است: آن‌ها برای حفظ اثر بازدارنده نیازی به پر کردن زندان‌ها با خبرنگاران ندارند.
وی افزود: نگهداشتن آن‌ها در بازداشت برای چند روز می‌تواند آن‌ها را از نظر روانی شکست دهد. پس از چنین سختی، خبرنگاران تلاش خواهند کرد تا این کشور را ترک کنند.
به گفته وزارت اطلاعات و فرهنگ، قانون دیگری که در دست تهیه است، تنظیم عملکرد رسانه‌ها است.
سمیع‌الله می‌گوید: “خبرنگاران بسیار می‌ترسند، آن‌ها احساس تنهایی، گمشدگی و بی‌دفاعی می‌کنند.”
