نشست شانگهای و کمک به توسعه پایدار در افغانستان

نویسنده: حفیظ‌الله رجبی – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: نگاهی ساده به دیدگاه کشورهای عضو سازمان همکاری های شانگهای نسبت به افغانستان نشان می‌دهد اگر طالبان با درک اهمیت نقش این سازمان در ایجاد تغییرات مثبت در منطقه و حتی جهان، دست به یک سری اصلاحات اساسی بزنند، می توانند روند مشروعیت ملی و بین المللی خود را سرعت داده افغانستان را از بحران اقتصادی نجات دهد.

بیست و سومین نشست سالانه سران دولت های کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای روز گذشته چهارشنبه بیست و پنجم میزان در اسلام آباد، پایتخت پاکستان، برگزار شد.
نمایندگان عالی رتبه کشورهای «چین، بلاروس، هند، ایران، تاجیکستان، قزاقزستان و قرقیزستان» به همراه پاکستان میزبان در این نشست شرکت کرده بودند.
سازمان همکاری شانگهای، «سازمان جنوب جهانی» نیز خوانده می‌شود و «برقراری نظم نوین اقتصادی در جهان» از اهداف عمده آن می‌باشد.
در بیست و سومین نشست سازمان همکاری شانگهای، ریاست این سازمان از پاکستان به روسیه واگذار شد.
اگرچه نماینده‌ای از افغانستان به این نشست دعوت نشده بود، اما مباحث مطرح شده در تغییر اوضاع نابسامان سیاسی و اقتصادی افغانستان تحت کنترل طالبان می‌تواند مهم ارزیابی شود.
با گذشت سه سال از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان هنوز هیچ کشوری در منطقه و جهان طالبان را به رسمیت نشناخته اند و این مساله در منزوی شدن افغانستان و ناامیدی مردم مظلومش به بهبود فقر اقتصادی نقش اساسی داشته است.
شهباز شریف، نخست وزیر پاکستان، در مراسم افتتاحیه بیست و سومین نشست سالانه سازمان همکاری شانگهای گفت افغانستان با ثبات برای توسعه پایدار و پیشرفت منطقه مهم است.
وی تاکید کرد خاک افغانستان نباید از سوی گروه‌های تروریستی برای تهدید همسایگان و دیگر کشورهای منطقه استفاده صورت گیرد.
نگاهی ساده به دیدگاه کشورهای عضو سازمان همکاری های شانگهای نسبت به افغانستان نشان می‌دهد اگر طالبان با درک اهمیت نقش این سازمان در ایجاد تغییرات مثبت در منطقه و حتی جهان، دست به یک سری اصلاحات اساسی بزنند، می توانند روند مشروعیت ملی و بین المللی خود را سرعت داده افغانستان را از بحران اقتصادی نجات دهد.
اولین مساله مهم تشکیل دولت همه شمول از سوی طالبان است: تشکیل دولت همه شمول؛ گروه‌های مخالف طالبان را به میدان مشارکت در بازسازی افغانستان و استقرار صلح در کشور باز می گرداند و آشتی ملی را ایجاد می‌کند.
مساله دوم مبارزه جدی طالبان با تروریزم فعال در افغانستان است؛ با ریشه کن شدن فعالیت گروه‌هایی چون داعش شاخه خراسان، القاعده و تحریک طالبان پاکستان در افغانستان، اعتماد منطقه ای و در ادامه جهانی به طالبان شکل می گیرد و مشروعیت بین المللی این گروه تسریع می گردد.
موضوع سوم اتخاذ مواضع حقوق‌بشری میانه رو‌تر از سوی طالبان به ویژه در ارتباط با حقوق زنان در افغانستان می باشد.
با توجه به درهم تنیدگی سیاست و اقتصاد در دنیای پیشرفته امروز ، طالبان اگر به دنبال تقویت حکومتداری و عمل بر اساس منافع ملی افغانستانی‌ها می باشد باید منافع خود را با منافع کشورهای همسایه، منطقه و جهان در سازش قرار دهد و در این میان سازمان همکاری شانگهای گزینه مهمی در کمک به بهبود اوضاع اقتصادی و سیاسی افغانستان به شمار می‌رود.