تجلیل از انتحار؛ نمک به زخم ملّت

نویسنده: سلیمان‌صابر – خبرگزاری دید

خبرگزاری دید: تجلیل از انتحاری‌ها در حقیقت تجلیل از تروریزم است و براساس مستندات و گزارشات موجود بیشتر قربانیان عملیات های انتحاری طالبان در سال‌های گذشته افراد ملکی افغانستانی بودند تا نیروهای امریکایی و غربی! بر این اساس تجلیل از انتحاری‌ها به نوعی ایستادن در مقابل مردمی‌ست که هنوز داغ عزیزان از دست رفته خود را فراموش نکرده‌اند.

طالبان قرار است به نشانه تجلیل از اولین عملیات انتحاری خود در محل حادثه بنای یادبود بسازند.
به گزارش رسانه‌های داخلی، یک عضو انتحاری طالبان به نام «حیات‌الله» در سال دو هزار و چهار میلادی در ولسوالی «گردا شری» ولایت پکتیا با موتر انفجاری به چک پوینت(ایست بازرسی) مشترک نیروهای امنیتی افغان و امریکایی حمله نمود.
به گفته مقام ارشد طالبان این عملیات تروریستی به عنوان اولین عملیات انتحاری این گروه در افغانستان پس از شکل گیری نظام جدید سیاسی در سال دو هزار و یک نزد طالبان ثبت شده است.
این بنای یادبود به دستور سراج‌الدین حقانی، وزیر داخله حال حاضر طالبان، قرار است بر بقایا و آثار باقی مانده از “حیات الله” عامل انتحاری در محل وقوع حادثه ساخته شود.
این در حالی‌ست که پیش از این و در اولین ماه‌های تسلط دوباره طالبان بر افغانستان نیز به دستور سراج‌الدین حقانی، رهبر شبکه تروریستی حقانی، محفل کلانی برای تجلیل از جنگجویان انتحاری طالبان که در سال‌های گذشته با عملیات های خود خون افغانستانی‌های بی‌گناه زیادی را ریخته بود، در ارگ ریاست جمهوری در کابل برگزار شد.
در تحلیل این اقدام طالبان باید گفت نمک‌پاشیدن به زخم‌های عمیق ملت مظلوم افغانستان در شرایط کنونی به هیج وجه به صلاح حکومت سرپرست نیست و آتش انتقام را در بین مردم شعله‌ور می‌سازد.
تجلیل از انتحاری‌ها در حقیقت تجلیل از تروریزم است و براساس مستندات و گزارشات موجود بیشتر قربانیان عملیات های انتحاری طالبان در سال‌های گذشته افراد ملکی افغانستانی بودند تا نیروهای امریکایی و غربی! بر این اساس تجلیل از انتحاری‌ها به نوعی ایستادن در مقابل مردمی‌ست که هنوز داغ عزیزان از دست رفته خود را فراموش نکرده اند.
از سویی هم طالبان باید بدانند که هنوز مشروعیت ملی خود را کسب نکرده‌اند و در مسیر امتحان ملت غیور افغانستان قرار دارند و در صورت ناکام شدن در این آزمون کلان باید آماده سقوط امارت اسلامی خود باشند. بدون شک تجلیل از عملیات‌های انتحاری یا بهتر بگوییم عملیات‌های تروریستی در حقیقت پروسه آشتی ملی طالبان را به تاخیر می اندازد.
همین طور باید گفت تجلیل از انتحاری‌ها به نوعی اختلافات داخلی طالبان بر سر قدرت را نیز نشان می دهد؛ سراج الدین حقانی که به رهبر انتحاری‌ها معروف است و هوادارانش وی را امیرالمؤمنین طالبان خطاب می‌کنند، ملاهبت الله آخوندزاده، رهبر طالبان، را به انحصارگرایی در قدرت و اتخاذ تصامیم یک جانبه متهم می‌کند.

ملاهبت‌الله و هوادارانش که به طالبان قندهاری معروف شده اند برای کاهش قدرت سراج الدین دست به یک سری تغییرات در سطوح کلان حکومت زده‌اند و افراد و چهره‌های ایده آل خود را گمارده‌اند. رهبر شبکه حقانی نیز برای ضربه زدن به رقیبان قندهاری خود و مشکل‌تراشی در تحکیم پایه‌های قدرت آنها هر از چندگاهی دست به اقدامات نرم اعتراضی می‌زند و تجلیل از انتحاری‌ها و تشکیل واحد نظامی تازه‌ای متشکل از جنگجویان انتحاری به نام «لشکر المنصوری» در بدنه وزارت داخله در همین راستا قابل توجیه است.
در بعد خارجی نیز تجلیل از انتحاری‌ها و عملیات‌های تروریستی آنان پیامدهای منفی زیادی برای طالبان دارد و سبب می شود برچسب همکاری و حمایت طالبان از تروریست‌ها همچنان بر این گروه باقی بماند و پروسه کسب مشروعیت بین المللی آنها ناممکن‌تر از قبل به نظر آید.
در نگاه کلی‌تر دیگر تجلیل از انتحاری‌ها و عملیات‌های تروریستی سبب تشدید اسلام هراسی در جهان شده و مفهوم جهاد مقدس را مخدوش می‌سازد.

بنابراین بر حکومت سرپرست است تا به جای تجلیل از نمادهایی که تحت هر عنوانی یاداور مصیبت و رنج برای مردم افغانستان است دوری گزیند و به جای آن بر مشکلات شهروندان کشور توجه نماید.