خبرگزاری دید: هدف از پروژه های میلیون دالری امریکا و غرب در افغانستان، نابود کردن نظام اجتماعی در کل و خانواده به صورت خاص بود و هدف آن جایگزین کردن نظام اجتماعی امریکایی-غربی به جای نظام ارزشمند اسلامی در افغانستان بود.
با گذشت بیش از سه سال از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان هنوز هیچ کشوری به صورت رسمی امارت اسلامی را به رسمیت نشناخته و افغانستان و مردم مظلومش در تنهایی ناامنی و فقر کشنده رها شده اند؛ در این میان موضع امریکا و متحدان غربی اش که به هزار و یک دلیل عاملان اصلی بحران های کلان افغانستان در دهه های اخیر می باشند، نسبت به افغانستان و مردمش، سیاستی چند پهلو و کثیف بوده است؛ امریکا و غرب از یک سو مبالغ هنگفتی در پوشش کمک های انسانی به طالبان پرداخت می کند و از سوی دیگر در لباس حامیان حقوق زنان و حقوق بشر دست به شیطنت می زند.
در تحلیل حمایت امریکا و غرب از حقوق زنان در افغانستان باید گفت اگرچه برخی سیاست های طالبان در قبال زنان بسیار سختگیرانه و افراطی و مبتنی بر قرائت های شخصی آنها از اسلام است و توجیه دینی ندارد اما بسته حمایتی امریکا و غرب از زنان افغانستان نیز محتوای خاصی برای زنان افغانستان ندارد و براساس شواهد میدانی و مستندات موجود امریکا با شعار آزادی و برابری برای زنان در حقیقت نظام اخلاقی، تربیتی، دینی و فرهنگی حاکم بر جامعه اسلامی افغانستان را هدف قرار داده است.
در نظام جمهوری پیشین پروژه های شومی در پوشش توانمند سازی زنان افغانستان و در اصل برای بی ارزش و بی حرمت کردن زنان اجرا شد، هدف پشت پرده این پروژه های میلیون دالری نابود کردن نظام اجتماعی در کل و خانواده به صورت خاص بود؛ هدف جایگزینی نظام اجتماعی امریکایی-غربی به جای نظام ارزشمند اسلامی در افغانستان بود.
یک جنگ نرم بسیار هوشمندانه که به مدد پیسه های کلان تزریق شده تا حدودی هم موفق بود و با شعله ور ساختن نزاع های خانوادگی توانست ریشه های فرهنگی و ارزش های واقعی زن در جامعه افغانستان را بسوزاند، در نظام اسلامی واقعی زن ستون خانواده است که وظیفه خطیر تربیت فرزندان را بر عهده دارد و البته این وظیفه به معنای محبوس ساختن زنان در خانه و آشپزخانه نیست.
در اسلام دامان زن، کانون پرورش غیور مردانی ست که از عشق و عاطفه و محبت به هم نوع و احترام به مادران و زنان سرشار اند. اسلام حتی به زنان اجازه داده در ازای شیردادن به فرزند از شوهر طلب حق و حقوق کند، در اسلام زنان از کار و تحصیل منع نشده و محکوم به پوشش اجباری نشده اند بلکه برای حفظ عزت و شرف زنان و حفظ کانون خانواده توصیه شده زن و مرد در جای واقعی خود باشند، بدین معنا که زن در مسیر جست و جوی کار و هنگام کار کردن به آلت دست مردان هوس باز تبدیل نگردند.
در سوی دیگر ماجرا، نظام اجتماعی امریکایی و غربی که شعار آزادی و برابری برای زنان را سر می دهند، در اصل زنان را به یک مرگ تدریجی سوق داده آنها را پیر و فرسوده می سازند؛ در سیستم امریکایی و غربی زن باید همپای مرد کار کند و هزینه های زندگی شامل کرایه خانه و قبوض آب و برق را به صورت مساوی پرداخت کند؛ این نوع نگاه به زن سبب می شود زنان مهر و محبت خود را به مرور زمان از دست بدهند و به موجوداتی کاملا حسابگر مالی و خشن تبدیل گردند.
در این سیستم زن دیگر وقت تربیت فرزند را ندارد و فرزندان از مهر و عطوفت مادری بهره ای نبرده به مردان و زنان خشن و بی عاطفه در آینده تبدیل می شوند. بیهوده نیست اگر بگوییم این سیستم اجتماعی در اصل برده پرور است: وقتی زنان تمام روز سر کار باشند، مجبورند برای نگهداری و تربیت فرزندان خود پرستار استخدام کنند و درست در این شرایط است که فرصت رشد معنوی و اخلاقی از فرزندان گرفته می شود.
به هر صورت با تاکید بر اینکه اسلام واقعی برای زن عزت و ارزش آورده است و در نگاه های افراطی نسبت به زنان باید گفت: دفاع امریکا و غرب از حقوق زنان افغانستانی در حقیقت اشک تمساح ریختن است و این دفاع در بیست سال حضور امریکا در افغانستان امتحان شد و نتیجه عکس داد.
نویسنده: حفیظ الله رجبی – خبرگزاری دید
