سراج: جهان نسبت به افغانستان صدای واحد ندارد/ دادگاه لاهه بازی دو سر باخت است

خبرگزاری دید: محبوبه سراج، فعال حقوق زنان، افغانستان را دیگ بی‌سرپوش توصیف کرد که هرکس می‌تواند چیزی در آن بیاندازد و یا چیزی بردارد.

محبوبه سراج، فعال حقوق زنان در مصاحبه‌ای با فرست‌پست عدم یکپارچگی جامعه جهانی را مشکل اصلی افغانستان دانست.
وی با اشاره به وضعیت افغانستان، به‌ویژه زنان خاطرنشان کرد: چرا این اتفاقات رخ می‌دهد، به این دلیل که جهان در هیچ یک از این مسایل صدای واحد و یکپارچه ندارد.

او افزود: هر کشوری بر مبنای منافع‌شان به چیزها نگاه می‌کند. با این حال سراج تاکید کرد که اگر اتفاق بدی در یک نقطه از جهان رخ دهد، در طرف دیگر هم تاثیر می‌گذارد.

سراج افزود: ما مسئولیم. انسان‌هایی که روی زمین زندگی می‌کنند در این سیاره از حقوق مساوی برخوردارند و باید توسط سایر همسایگان و مردمی که با آن‌ها در این سیاره سهیم هستند به درستی با آن‌ها رفتار شود. هیچ‌کس واقعاً اهمیت نمی دهد.

سراج در پاسخ به این پرسش که آیا گفت‌وگوی دیپلماتیک با طالبان از فشار بر حکومت برای لغو محدودیت‌ها کاسته است یا خیر، سراج پاسخ مثبت داد و گفت: “بله، البته، زیرا همان‌طور که گفتم، می‌دانید، جهان، به‌ویژه دنیای غرب، از یک زبان صحبت نمی‌کنند. آن‌ها در مورد داشتن نوع کمک یا نوع انتقاد در ذهن‌شان صحبت نمی‌کنند. از این رو، برای طالبان بسیار آسان‌تر است که باور کنند می‌توانند هر کاری را که بخواهند انجام دهند.

سراج ضمن اظهار نظر در مورد چگونگی تبدیل شدن چین به اولین کشوری که رسماً از یک دیپلمات طالبان استقبال کرد و از وی به عنوان سفیر افغانستان یاد کرد، گفته که پکن منافع خاص خود را در این کشور دارد.

او تاکید کرد: چین برنامه‌های خاص خود را برای افغانستان دارد. چین علاقه‌ای به مردم افغانستان ندارد. چین علاقه‌ای به حقوق بشر ندارد. چین به حقوق زنان علاقه‌ای ندارد. آنچه چین به آن علاقه دارد، واقعاً چیزی است که در زیر زمین در افغانستان وجود دارد. آن‌ها آن را می‌خواهند و به آن خواهد رسید.

او در مورد پکن گفت: آن‌ها واقعاً نیاز دارند که نوعی رابطه با طالبان داشته باشند زیرا آن‌ها کسانی هستند که قراردادها را امضا می‌کنند.
او افغانستان را دیگ بی‌سرپوش خوان و گفت: ما به خودمان می‌گوییم دیگ بی‌سرپوش. بنابراین، هر چیزی ممکن است در آن بیفتد و هر چیزی را می‌توان بدون این‌که کسی بداند از آن گرفت.

سراج حکومت طالبان را با حکومت آپارتاید آفریقای جنوبی مقایسه کرده و گفته تنها تفاوت این دو در این واقعیت نهفته است که در حالی که آفریقای جنوبی شاهد آپارتاید نژادی بود، افغانستان شاهد آپارتاید مبتنی بر جنسیت است.

سراج بیان داشت: تمام دنیا باید بنشیند، به این امر به‌طور واحد باور داشته باشند و سپس تصمیم بگیرند که چه کاری می‌خواهند انجام دهند.
سراج با اشاره به هرگونه تصمیم برای اعمال تحریم‌های اقتصادی، گفت: مردم افغانستان هزینه آن را خواهند پرداخت.

موضوع دیگری که سراج به آن اشاره کرده، کشاندن طالبان به دادگاه بین‌المللی عدالت و این واقعیت است که برای پیگیری پرونده علیه طالبان در دادگاه بین‌المللی باید حکومت آن‌ها را به‌رسمیت بشناسد.

او افزود: دادگاه بین‌المللی نمی‌تواند در مورد هیچ کشوری کاری کند، اگر آن کشور به‌طور رسمی به رسمیت شناخته نشود.
این فعال حقوق زنان افغانستان گفت: اگر دادگاه بین‌المللی وارد ماجرا شود، طالبان به ‌رسمیت شناخته می‌شوند. بنابراین، این وضعیت دو سر باخت است.