روز جهانی کودک و جهانی‌تلخ برای کودکان افغانستان
نویسنده: سلیمان صابر – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: نبود بسترهای مناسب تعلیمی و آموزشی، نگرانی‌ها را برای افزایش آمار کودکان کار به دنبال دارد. در چنین حالتی بحران اجتماعی توأم با فقر فکری و اجتماعی درلایه‌های مختلف جامعه، ناهنجاری‌های اجتماعی را شکل خواهد داد . ناهنجاری‌های اجتماعی سبب خواهد شد که روند سوء استفاده‌جویی از کودکان، توسط باندهای بزه‌کاری و گروه‌های افراطی شدت یابد یا اینکه معضلات اجتماعی دیگری چون ازدواج‌های اجباری زیرسن در میان دختران افزایش یابد.
مطابق به ماده‌ی اول کنواسیون بین المللی حقوق کودک که افغانستان نیز به آن پیوسته به تمام اشخاصی که زیر سن ۱۸ سال اند کودک گفته می شود و آنها از تمام حقوقی که برای کودکان در نظر گرفته شده است، باید برخوردار باشند.
برای نخستین بار، روز جهانی کودک در سال ۱۹۴۹ در نشست اتحادیه بین المللی دموکراتیک زنان در پاریس به این عنوان ثبت شد. پس از آن روز در اکثر کشو‌رها از یک جون به عنوان روز جهانی کودک تجلیل می شود. روز جهانی کودک در بعضی از کشورهای دیگر در روز های مختلف تجلیل می شود و همچنان بیستم نوامبر به عنوان روز جهانی حقوق کودکان از سوی سازمان ملل متحد نام گزاری شده است.
افغانستان درسال ۱۳۷۳ به کنوانسیون بین المللی حقوق کودکان پیوسته است که در مقدمه‌ی این کنواسیون آمده است ” کودک باید در فضایی سرشار از خوش بختی، محبت و تفاهم بزرگ شود.” همچنان درقانون اساسی افغانستان که مواد آن رعایت حقوق بشری تمام شهروندان به وسیله دولت را تضمین نموده، روی ارزش های سازنده وحمایت کننده حقوق طفل چون حمایت وتامین سلامت جسمی و روحی خانواده و تربیت اطفال تعهداتی به ملت سپرده شده است.
افغانستان مطابق به قوانین ملی وبین المللی تعهداتی درقبال تامین حقوق طفل دارد وموظف است تا جهت تطبیق این قوانین و ایجاد زمینه‌ها وآسایش‌های لازم برای دسترسی کودکان به حقوق شان باید راهکارهای موثری را روی دست گیرد.
تا به‌حال درافغانستان کارجدی برای کودکان انجام نشده است، جز برگزاری جشن‌های نمادینی که دولت‌های قبلی برای دفاع از شعاردموکراسی و حقوق‌بشر و همچنین جذب پروژه‌های حمایوی مورد نظر خود به آن رنگ می‌دادند.
با این وجود پس از سقوط دولت پیشین و استقرار مجدد حکومت طالبان به امتداد وضعیت نابسامان کودکان افغانستان، این طیف آسیب‌پذیر جامعه همچنان در وضعیت وخیم اجتماعی و تعلیمی به سر می‌برد.
کودکان افغانستان از رشد تعلیمی و تربیتی محروم اند در مسیر دستیابی به فرصت های تعلیمی با چالش مواجه اند. آمارها نشان می‌دهد که بیش از پنج میلیون کودک در افغانستان از رفتن به مکتب منع شده‌اند.
از طرفی مطابق با آمارهای ارائه شده از سوی نهادهای مدافع حقوق کودکان، میلیون‌ها کودک در افغانستان آسیب پذیراند که قسمتی از آنان به کار شاقه مشغول‌اند.
با این وصف، نبود بسترهای مناسب تعلیمی و آموزشی، نگرانی‌ها را برای افزایش آمار کودکان‌کار به دنبال دارد. در چنین حالتی بحران اجتماعی توأم با فقر فکری و اجتماعی درلایه‌های مختلف جامعه، ناهنجاری‌های اجتماعی را شکل خواهد داد . ناهنجاری‌های اجتماعی سبب خواهد شد که روند سوء استفاده‌جویی از کودکان، توسط باندهای بزه‌کاری و گروه‌های افراطی شدت یابد یا اینکه معضلات اجتماعی دیگری چون ازدواج‌های اجباری زیرسن در میان دختران افزایش یابد.
همچنین آنچه که بیش ازهمه حائزاهمیت است وجود گروه‌های افراطی در کشور است. خلای نبود مدیریت سالم و اساس‌مند مطابق با آموزش هوشمند کودکان سبب خواهد شد که این طیف مهم جامعه در دام گروه‌های افراطی گرفتار و برای اهداف شوم تروریستی در کشور تربیت و اموزش ببینند.
این درحالی است که حکومت‌های افغانستان همواره بر رعایت مسوده‌‌های حقوق طفل و کودک بر اساس سفارشات کمیته حقوق کودک سازمان ملل‌متحد و تطبیق بهتر میثاق بین‌المللی حقوق کودک تأکید می‌کردند.
بنابراین نیاز است تا حکومت‌سرپرست در کنار پرداختن به موضوعات دیگری چون باروری منابع و مسیرهای اقتصادی بر فراهم آوری بستر آموزشی و تعلیمی آینده سازان کشور توجه بیشتر نماید.
با این اوصاف، هر حکومتی بدون توجه به فراهم آوری بسترهای مناسب تربیت و آموزش مطابق با فکت های جهانی برای مردم خود نمی‌تواند منابع انسانی مطلوب را برای سازندگی کشور آماده نماید مگر اینکه هیچ برنامه‌ای برای آینده کشور متصور نباشد و برای مدت زمان زمامداری پروژه‌ای خود به دنبال تصاحب منابع مالی بیشتر باشد.
