خبرگزاری دید: طالبان که اکنون خود را حاکمان بلامنازع در افغانستان می دانند، می بایست به تأمین امنیت سراسری به عنوان بخش مهمی از وظایف حکومتی خود توجه جدی داشته باشد. امتناع از تشکیل دولت همه شمول، به نیروهای ضد طالبان بهانه رشد و گسترش می دهد.
با گذشت بیش از سه سال از تسلط دوباره طالبان بر کشور جنگ در افغانستان به پایان خود نرسیده که هیچ بلکه به نوعی با همان طبیعت قبلی خود در جریان است.
بر اساس گزارشات از یک سو جبهات مخالف طالبان به شمول «جبهه مقاومت ملی و جبهه آزادی افغانستان» بر حملات مستقیم نظامی خود بر نیروهای طالبان افزوده اند و از سوی دیگر گروه های تروریستی به شمول «داعش شاخه خراسان و القاعده» یک تهدید جدی امنیتی هم برای افغانستان و هم برای منطقه و جهان به شمار می روند.
اگرچه خوشبختانه مدتی است شاهد حملات تروریستی داعش شاخه خراسان در افغانستان نبوده ایم اما این خطر بالقوه امنیتی همچنان یکی از دلایل اصلی جنگ و ناامنی در کشور به شمار می رود به ویژه اینکه بیشتر اهداف حملات داعش را افراد ملکی تشکیل می دهد: حملاتی از جنس حمله بر زائران شیعه و حمله بر نمازگزاران فرقه تصوف در ولایت بغلان در هفته گذشته نشان می دهد افغانستان و مردم مظلومش هنوز قربانی تروریزم هستند.
از سوی دیگر جبهات مخالف طالبان اکنون در یک تغییر رویکرد به نظر می رسد به حملات پراکنده نظامی بر جنگجویان طالبان در نقاط مختلف کشور روی آورده اند و از فشارهای سیاسی خود بر طالبان در دو سال گذشته ناامید شده اند.
بر اساس گزارشات، جبهه نجات افغانستان از بدو تاسیس تاکنون بیش از سه صد و بیست و دو حمله نظامی از جنس حملات بزن و بگریز علیه طالبان و عمدتا در کابل انجام داده اند.
بر اساس اعلام جبهه مقاومت ملی، حملات این گروه بر نیروهای طالبان نیز در سال جاری میلادی افزایش قابل ملاحظه ای یافته است.
نیروهای مخالف طالبان، هدف از مبارزات خود را تحقق عدالت و مبارزه با انحصار گرایی می دانند و به نظر می رسد در صورتیکه طالبان همچنان از تشکیل یک دولت همه شمول که خواست اصلی مردم و نیروهای مخالف طالبان به شمار می رود، امتناع کند، اوضاع امنیتی در افغانستان وخیم تر شود.
در شرایط کنونی نیروهای مخالف طالبان به صورت پراکنده و ناهماهنگ عمل می کنند اما اگر تمام این گروه ها زیر یک چتر واحد رهبری قرار گیرند و توان عملیاتی شان همسو شود، جبهه ای بزرگ شبیه «ائتلاف شمال» ممکن است شکل بگیرد و در این صورت اوضاع به نفع طالبان پیش نخواهد رفت و افغانستان در یک جنگ داخلی عمیق و مرگبار دیگر فرو می رود.
به هر صورت، طالبان که اکنون خود را حاکم بلامنازع در افغانستان می داند می بایست به تأمین امنیت سراسری به عنوان بخش مهمی از وظایف حکومتی خود توجه جدی داشته باشد؛ امتناع از تشکیل دولت همه شمول هم به نیروهای ضد طالبان بهانه رشد و گسترش و احتمال اتحاد و همسو شدن و هم به گروه های تروریستی فرصت عضوگیری و برنامه ریزی برای حملات داخلی، منطقه ای و خارجی می دهد و در چنین شرایطی جنگ به معنای واقعی و کشنده خودش در افغانستان ادامه می یابد.
نویسنده: حفیظ الله رجبی – خبرگزاری دید
