ره حاکمان ما همواره به ترکستان است!
نویسنده: حفیظ‌الله رجبی _ خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: اینکه «دختران و زنان افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق خود یعنی تحصیل و کار محروم می شوند، در پروژه‌های ملی مردم مورد مشورت قرار نمی‌گیرند، تصمیمات مهم مملکتی بدون نظر مردم اتخاذ می‌شود، قراردادهای معادن در خفا بسته می‌شود، فقر اقتصادی بیداد می‌کند و قوانین سخت اجتماعی به نام اسلام بر مردم تحمیل می‌شود» همه و همه نشان می‌دهد دیدگاه حاکمان کنونی همچون فرمانروایان پیشین به حکومت و قدرت، دیدگاهی انحصارگرایانه و یک جانبه است.
نگاهی به تاریخ حکومت‌ها در افغانستان نشان می‌دهد، جابه جایی قدرت در کشور همواره با خشونت و جنگ همراه بوده است. شاید تنها دوره‌ای که در آن واگذاری قدرت به صورت مسالمت‌آمیز صورت گرفت، حکومت برهان الدین ربانی، ششمین رئیس‌جمهور افغانستان، بود.
در این راستا و در تمام دوره‌های تغییر حکومت‌ها این مردم افغانستان بودند که قربانی خودخواهی‌ها و جنگ‌طلبی‌های داخلی و خارجی در کشور شدند؛ این قضیه در مورد تسلط دوباره طالبان بر افغانستان نیز صدق می‌کند. جدای از اما و اگرهای منفی توافق‌نامه صلح امریکا با طالبان که زمینه بازگشت دوباره طالبان به قدرت را فراهم کرد، مسأله مهم نادیده گرفته شدن خواست مردم بود؛ مردم افغانستان به عنوان صاحبان اصلی حکومت کوچکترین دخالتی در تعیین سرنوشت خود نداشته و ندارند.
اینکه «دختران و زنان افغانستان از ابتدایی‌ترین حقوق خود یعنی تحصیل و کار محروم می شوند، در پروژه‌های ملی مردم مورد مشورت قرار نمی‌گیرند، تصمیمات مهم مملکتی بدون نظر مردم اتخاذ می‌شود، قراردادهای معادن در خفا بسته می‌شود، فقر اقتصادی بیداد می‌کند و قوانین سخت اجتماعی به نام اسلام بر مردم تحمیل می‌شود» همه و همه نشان می‌دهد دیدگاه حاکمان کنونی همچون فرمانروایان پیشین به حکومت و قدرت، دیدگاهی انحصارگرایانه و یک جانبه است.
دقیقا چنین دیدگاهی‌ست که موجبات منزوی شدن مردم افغانستان را فراهم کرده و آنها نسبت به آینده خوشبین نیستند! البته نباید فراموش کرد خود مردم نیز در بروز چنین وضعیتی مقصرند؛ بیشتر مردم افغانستان در نبود یک خرد جمعی همه جانبه، زمینه فساد حکومت‌ها و رشد رهبران دروغین را فراهم کرده‌اند.
این درحالی ست که حکومت در اصل متعلق به مردم است و هیچ فرد یا گروهی حق ندارد آن را برای خود مصادره کند. با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان و تحت تاثیر برخی تبلیغات هدفمند، طالبان قهرمان مبارزه با امریکا لقب گرفتند، موضوعی که سبب شد به حکومت به چشم یک غنیمت جنگی نگاه شود.
در تایید این ادعا باید عملکرد سه ساله گروه حاکم در افغانستان را بررسی کرد: اگر مردم از عملکرد تیم حاکم راضی باشند، می‌توان گفت اصول حکومتداری رعایت شده است و اگر مردم از بیم جان سکوت اختیار کرده و نظری در مورد تیم حاکم نداشته باشند، آنگاه باید انحصار قدرت را تایید کرد.
