نویسنده: سلیمان‌صابر- خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: خطر پروژه اسلام زدایی از طالبان که از سوی پاکستان رقم خورده است و به عنوان اولین محور، منع آموزش برای دختران و زنان در افغانستان از سوی اداره حاکم کابل انتخاب گردیده کمتر از خطر توان نظامی پاکستان علیه امارت اسلامی افغانستان نیست. این پروژه به نوعی امارت اسلامی در افغانستان را بمباران دینی و فرهنگی می‌کند و احتمال دارد برخی اعتراضات مردمی در نقاط مختلف افغانستان علیه طالبان را به همراه داشته باشد.
در بحبوحه درگیری‌های مرزی میان افغانستان تحت حاکمیت امارت اسلامی و پاکستان، اسلام آباد به تازگی کنفرانسی با عنوان آموزش زنان در اسلام با مشارکت رهبران برخی نهادها و مؤسسات و نمایندگان کشورهای اسلامی در اسلام آباد برگزار نمود.
شرکت کنندگان در این کنفرانس به اتفاق تأکید کردند اسلام نه تنها مخالفتی با آموزش زنان ندارد که بر ضرورت آن برای توانمندسازی زنان جهت مشارکت در رشد و توسعه جامعه سفارش فراوان کرده است.
اگرچه کنفرانس مذکور به ظاهر حول محور آمورش زنان در اسلام برگزار شد اما در بطن خود نوعی اعتراض به منع آموزش زنان و دختران افغانستان از سوی امارت اسلامی را پنهان داشت.
اینکه محرومیت زنان و دختران افغانستان از تحصیل به عنوان یکی از بحران‌های کلان در افغانستان سبب عقب افتادگی، مشکلات اقتصادی و سکتگی در زندگی شهروندان کشور شده شکی نیست اما حسن نیت پاکستان در دفاع از حقوق زنان افغانستان را به سادگی نمی‌توان باور کرد و باید آن را بازی سیاسی قلمداد نمود.
دلیل مهم در تایید این ادعا زمان برگزاری کنفرانس مذکور می‌باشد؛ براساس تحلیل‌ها، پاکستان با برگزاری کنفرانس مذکور به دنبال استفاده از توان معنوی کشورهای اسلامی در اعمال فشار به امارت اسلامی در افغانستان می‌باشد. به عبارت ساده، اسلام‌آباد قصد دارد با استفاده ابزاری از حقوق زنان به شمول حق تحصیل دختران و زنان افغانستان به نوعی پروژه اسلام زدایی از امارت اسلامی در افغانستان را کلیک زده به پیش ببرد.
این پروژه پاکستان اگرچه در ظاهر ساده به نظر می‌رسد اما در صورت موفقیت حتی چند ده درصدی می تواند امارت اسلامی در افغانستان را خلع سلاح معنوی کرده به مرور زمان جایگاه دینی آنان را متزلزل کند.
جدای از اما و اگرهای نوع قرائت و تفسیر امارت اسلامی افغانستان از اسلام، طالبان مدعی‌اند با شکست امریکا و غرب توانسته‌اند یک حکومت همه شمول اسلامی در افغانستان ایجاد کنند؛ این مسأله در ذات خود نوعی تحریک احساس دینی را به همراه دارد و سبب تقویت سنگر مردمی طالبان و همراهی برخی کشورهای اسلامی با امارت اسلامی می شود.
خطر پروژه اسلام زدایی از طالبان که از سوی پاکستان رقم خورده است و به عنوان اولین محور، منع آموزش برای زنان در افغانستان از سوی اداره حاکم کابل انتخاب گردیده کمتر از خطر توان نظامی پاکستان علیه امارت اسلامی افغانستان نیست. این پروژه به نوعی امارت اسلامی در افغانستان را بمباران دینی و فرهنگی می‌کند و احتمال دارد برخی اعتراضات مردمی در نقاط مختلف افغانستان علیه طالبان را به همراه داشته باشد.
پاکستان در گذشته عکس این داستان را در مورد افغانستان امتحان کرده و تا حدودی نتیجه نیز گرفته است، جايیکه پاکستان طی سالهای طولانی جنگ طالبان علیه امریکا و غرب و دولت های پیشین در افغانستان به مدد فتاوای رهبران دینی افراطی از جمله مولانا فضل الرحمان که زمانی به پدر معنوی طالبان مشهور شده بود، توانست این گروه را به جایگاه جهادگران واقعی برساند و افغانستان را محل اصلی و فوری جهاد اعلام کند؛ این پروژه مذهبی که در چارچوب عمق استراتژیک پاکستان در افغانستان اجرا شد حمایت‌های معنوی و مذهبی زیادی برای طالبان در زمان خود به همراه داشت و سنگرهای آنان را از جنگجویان جوان مشتاق شهادت پر کرد.
درست در چنین شرایطی ست که طالبان افغانستان باید با درک صحیح از نیات شوم پاکستان درب مکاتب و دانشگاه‌ها را به روی دختران و زنان افغانستان باز کند، این اقدام علاوه بر جلب رضایت و اعتماد عمومی برای طالبان جایگاه دینی آنان را نیز تقویت می‌کند.