مترجم: سیدطاهر مجاب – خبرگزاری دید
خبرگزاری دید: اظهارات جسورانه استانکزی نشان میدهد که طالبان گروه یکپارچه نیست و بخشهایی در درون این گروه اسلامگرا وجود دارند که دیدگاههای نسبتا لیبرالتری در مورد حقوق زنان دارند.

به ندرت پیش میآید که یکی از مقامات طالبان علنی سیاستهای تبعیضآمیز حکومت سرپرست علیه زنان را زیر پرسش ببرد. پس چگونه است که شیرعباس استانکزی، معاون سیاسی وزارت خارجه افغانستان، اظهار داشت هیچ دلیلی برای منع آموزش زنان و دختران وجود ندارد؟
پس از به قدرت رسیدن طالبان در ۲۰۲۱، این گروه حضور دختران بالای ۱۲ سال در مکتبها را ممنوع کرد و از تدریس معلمان زن به پسران جلوگیری نمود. این اقدام که بر پایه تفسیر محافظهکارانهای از متون اسلامی استوار است، طبق مطالعه یونسکو، باعث محرومیت دستکم ۱.۴ میلیون دختر از تحصیل شده است.
علاوه بر این، ممنوعیت فعالیت معلمان زن منجر به کمبود شدید نیروی آموزشی شده است. به نظر میرسد استانکزی پیامدهای فاجعهبار این تصمیمها را درک کرده باشد. اظهارات جسورانه او نشان میدهد که نخست: طالبان گروه یکپارچه نیست و بخشهایی در درون این گروه اسلامگرا وجود دارند که دیدگاههای نسبتا لیبرالتری در مورد حقوق زنان دارند و اکنون آمادهاند در برابر تندروهای حاکم ایستادگی کنند.
دوم: در میان رهبران طالبان درک این موضوع وجود دارد که اگر این سیاستهای تبعیضآمیز علیه زنان ادامه یابد، ممکن است افغانستان با انزوای جهانی مواجه شود، از جمله قطع کمکهای حیاتی.
افغانستان تاریخ غنی در زمینهی آموزش زنان دارد که با ظهور طالبان در دهه ۱۹۸۰ متاثر شد. در دوران حکومت طالبان بین سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱، اقدامات سختگیرانهای علیه زنان اعمال شد و آنها از حق آموزش و کار محروم شدند. اما با روی کار آمدن حکومت لیبرال تحت حمایت غرب در کابل، این وضعیت تغییر کرد.
اکنون افغانستان در مقطع حساس تاریخی قرار دارد. طالبان نسخه دوم تلاش میکنند روابط خود را با غرب و کشورهایی چون هند بهبود بخشند، زیرا این حکومت به دوستان و منابع مالی نیاز دارد، بهویژه با توجه به شکنندگی روابطش با پاکستان.
طالبان برخلاف دشمنیهای گذشته تلاش کرده است روابط را با هند بهبود بخشد. دهلینو میتواند از نیاز کابل به زیرساختهای آموزشی استفاده کند، از جمله ایجاد امکانات و زیرساختهای یادگیری و ارایه بورسیههای تحصیلی برای دانشجویان دختر.
منبع: هندوستان تایمز – Hindustan Times