خبرگزاری دید: با اخراج گسترده مهاجران از پاکستان و ایران، میلیونها نفر به افغانستان بازگشتهاند، کشوری که فاقد امکانات لازم برای پذیرش و اسکان آنهاست.
در پی اجرای سیاستهای سختگیرانه مهاجرتی در کشورهای همسایه، افغانستان شاهد بازگشت اجباری میلیونها شهروند خود از پاکستان و ایران است؛ پدیدهای که به یکی از شدیدترین موجهای جابهجایی جمعیتی سالهای اخیر در منطقه تبدیل شده است.
طبق آمار نهادهای بینالمللی، تنها از سپتامبر ۲۰۲۳ تاکنون، بیش از یک میلیون افغانستانی از پاکستان و نزدیک به یک میلیون نفر دیگر از ایران به کشور بازگشتهاند.
پیشبینی میشود این روند در سال ۲۰۲۵ نیز با بازگشت حداقل ۶۰۰ هزار نفر دیگر ادامه یابد.
بازگشتکنندگان در شرایطی وارد افغانستان میشوند که کشور پیشتر نیز با بحران اقتصادی، فروپاشی زیرساختهای اجتماعی و کمبود شدید فرصتهای شغلی مواجه بود.
دو سوم جمعیت کشور هماکنون نیازمند کمکهای بشردوستانه هستند و بازگشت این حجم گسترده از مهاجران، فشار مضاعفی را بر منابع محدود موجود وارد کرده است.
بسیاری از بازگشتکنندگان فاقد سرپناه، درآمد، اسناد هویتی، زمین یا ارتباط اجتماعی در مناطق مقصد هستند.
این شرایط، خطر «آوارگی مجدد» را بهشدت افزایش داده و تهدیدی جدی برای ثبات اجتماعی و امنیت انسانی در داخل کشور ایجاد کرده است.
وضعیت برای زنان، بهویژه خانوادههایی با سرپرست زن، بهمراتب دشوارتر است.
آنها نه تنها با چالشهای اقتصادی، بلکه با محدودیتهای اجتماعی و امنیتی بیشتری روبرو هستند.
نهادهای بشردوستانه مانند ADSP از جامعه جهانی خواستهاند که به این بحران بهعنوان یک تحول ساختاری، و نه صرفاً یک وضعیت اضطراری کوتاهمدت نگاه کنند.
این نهاد بر لزوم حمایت از بازگشتکنندگان از طریق ایجاد راه حلهای پایدار مانند دسترسی به زمین، اشتغال، آموزش و خدمات اجتماعی تأکید کرده است.