خبرگزاری دید: برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد در گزارشی تازه هشدار داده است که میلیونها تن در افغانستان در سکونتگاههای غیررسمی، فاقد زیرساختهای اساسی و خدمات اولیه، زندگی میکنند؛ وضعیتی که میتواند به بحران انسانی گستردهای منجر شود.

بر اساس گزارش تازه برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد میلیونها شهروند افغانستان در حاشیه شهرهای بزرگ، از جمله کابل، هرات، قندهار، مزارشریف و جلالآباد، در سکونتگاههایی بهسر میبرند که نهتنها فاقد سند مالکیت رسمیاند، بلکه دسترسی به آب پاک، برق، بهداشت و مراقبتهای درمانی در آنها یا بسیار محدود است یا وجود ندارد.
این گزارش میافزاید که افزایش بیرویه شهرنشینی، دههها جنگ، فقر گسترده و آوارگی داخلی باعث شده است که این مناطق رشد بیسابقهای داشته باشند، بدون آنکه زیرساختهای ضروری در آنها فراهم شده باشد.
به گفته یکی از مسوولان هبیتات در کابل، سکونتگاههای غیررسمی اکنون به مراکز فقر، بیماری و بیثباتی اجتماعی بدل شدهاند و اگر برای اصلاح این وضعیت فوراً اقدام نشود، افغانستان با یک بحران انسانی تمامعیار مواجه خواهد شد.
این گزارش همچنین هشدار میدهد که گروههای آسیبپذیر از جمله زنان، کودکان و سالمندان بیش از دیگران در معرض خطرهای ناشی از فقدان خدمات ابتدایی قرار دارند.
بررسیهای میدانی این نهاد نشان میدهد که بیش از ۷۰ درصد ساکنان این مناطق به آب آشامیدنی سالم دسترسی ندارند، بیش از ۶۰ درصد فاقد برقاند و مراقبتهای بهداشتی در آنها تقریباً وجود ندارد.
برنامه اسکان بشر سازمان ملل متحد از نهادهای مسوول در افغانستان و جامعه جهانی خواسته است تا با تدوین راه حلهای عملی، نسبت به توسعه زیرساختهای شهری، ایجاد مسکن ارزان و گسترش خدمات عمومی در این مناطق اقدام کنند.
سکونتگاههای غیررسمی که اغلب در مناطق حاشیهای شهرها بدون برنامهریزی دولتی شکل گرفتهاند، اکنون به یکی از چالشهای جدی اجتماعی و اقتصادی افغانستان تبدیل شدهاند.
در نبود حکومت فراگیر، ضعف در مدیریت شهری و محدودیت منابع مالی، بسیاری از این مناطق از چرخه خدمات عمومی کنار ماندهاند.
در سالهای اخیر، تحولات سیاسی، خروج نیروهای خارجی و کاهش شدید کمکهای بینالمللی باعث شدهاند که وضعیت اقتصادی در افغانستان وخیمتر شود.
این امر به مهاجرت داخلی و افزایش جمعیت در حومه شهرها دامن زده است؛ جایی که غالباً زیرساختهای لازم برای سکونت انسانی وجود ندارد.
برنامههای توسعه پایدار سازمان ملل نیز بارها تأکید کردهاند که بدون سرمایهگذاری جدی در بخشهای خدمات شهری، بهداشت، مسکن و آموزش، کاهش فقر و دستیابی به ثبات اقتصادی و اجتماعی ممکن نخواهد بود.