خبرگزاری دید: روز جهانی مبارزه با کار کودکان، که هر ساله در ۱۲ جون برگزار می‌شود، فرصتی برای جلب توجه جهانی به یکی از دردناک‌ترین معضلات اجتماعی است: بهره‌کشی از کودکان به جای آموزش و بازی.
این روز یادآور تعهد کشورها و نهادهای بین‌المللی برای پایان دادن به کارهای آسیب‌زا و غیرقانونی کودکان است، اما در کشورهایی چون افغانستان، این چالش ابعاد پیچیده‌تری دارد.
افغانستان با دهه‌ها جنگ، فقر گسترده، بی‌ثباتی سیاسی و نبود نظام حمایتی مؤثر، از کشورهایی است که شمار زیادی از کودکان در آن ناگزیر به کار در شرایط سخت هستند.
بر اساس آمار سازمان بین‌المللی کار، میلیون‌ها کودک در جهان مجبور به انجام کارهایی هستند که رشد، سلامت و آینده آنان را تهدید می‌کند و متأسفانه افغانستان نیز از این بحران جهانی مستثنا نیست.
در شهرهای بزرگ افغانستان مانند کابل، هرات و مزارشریف، کودکان زیادی را می‌توان دید که در خیابان‌ها به دست‌فروشی، شیشه‌شویی، بارکشی یا حتی گدایی مشغول‌اند. برخی دیگر در کارگاه‌های کوچک، کوره‌پزخانه‌ها، معادن یا کارهای ساختمانی با کمترین حقوق و بدون هیچ‌گونه حمایت قانونی کار می‌کنند.
این کودکان نه تنها از تحصیل محروم‌اند، بلکه اغلب در معرض سوء استفاده، خشونت و آسیب‌های روانی قرار دارند.
علت اصلی کار کودکان در افغانستان، فقر مزمن خانواده‌ها و نبود حمایت اجتماعی از کودکان بی‌سرپرست یا خانواده‌های پرجمعیت است.
در نبود یک نظام آموزشی باکیفیت دولتی و پرهزینه بودن آموزش خصوصی، بسیاری از خانواده‌ها چاره‌ای جز فرستادن فرزندان‌شان به بازار کار ندارند.
مبارزه با کار کودکان در افغانستان نیازمند اراده ملی، برنامه‌های حمایتی بین‌المللی و اقدامات ریشه‌ای برای کاهش فقر، توسعه آموزش و حمایت از خانواده‌های آسیب‌پذیر است.
همچنین رسانه‌ها، نهادهای مدنی و دینی می‌توانند با آگاهی‌بخشی و مطالبه‌گری مؤثر، نقش مهمی در کاهش این پدیده تلخ ایفا کنند.
امروز، در روز جهانی مبارزه با کار کودکان، نباید فراموش کنیم که پشت هر چهره آفتاب‌سوخته و دست‌های پینه‌بسته، آرزوهایی کودکانه مدفون شده‌اند؛ آرزوهایی که مستحق تحقق‌اند، نه خاموشی.