در سایه موج فزاینده اخراج مهاجران افغانستانی از پاکستان، هزاران خانواده تنها چند دقیقه فرصت دارند تا سال‌ها زندگی خود را در یک بکس خلاصه کرده و به وطن بازگردند.
خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی از کمپ مرزی تورخم، روایت‌گر زندگی افرادی چون «شیرخان» و «یارمحمد» است؛ دو مرد افغانستانی که هردو در پاکستان متولد شده و چند دهه از عمر خود را در آن کشور سپری کرده بودند، اما در یک لحظه همه‌چیزشان را از دست دادند.
شیرخان، کارگر خشت‌پزی، وقتی به خانه بازگشت با مأمور لباس شخصی روبرو شد که تنها ۴۵ دقیقه به او فرصت داده بود خانه را ترک کند.
او با همسر و ۹ فرزندش تنها توانستند چند وسیله ضروری بردارند و باقی دارایی‌های‌شان را در خانه‌ای که در کشمیر داشتند، جا گذاشتند. اکنون او در خیمه‌ای موقت در کمپ تورخم روزگار می‌گذراند و تلاش می‌کند زندگی تازه‌ای در افغانستان آغاز کند.
پاکستان در پی اجرای سیاست‌های تازه، از اکتوبر ۲۰۲۳ روند اخراج نزدیک به یک میلیون مهاجر افغانستانی را آغاز کرده و فشارها بر پناهجویان افزایش یافته است. بسیاری از آن‌ها با تهدید بازداشت و خشونت، ناچار به خروج فوری از خانه‌های شان شده‌اند؛ پدیده‌ای که گروه‌های حقوق بشری آن را نقض جدی کرامت انسانی دانسته‌اند.
در اردوگاه تورخم، مهاجران تازه‌وارد برای چند روز سرپناه می‌یابند و کمک‌های محدودی مانند سیم‌کارت، مبلغ نقدی و بسته‌های غذایی دریافت می‌کنند. با این حال، مقامات محلی و نهادهای خیریه هشدار داده‌اند که امکانات موجود جوابگوی سیل بازگشت‌کنندگان نیست.
یارمحمد، پدر ۱۲ فرزند، نیز پس از ۴۵ سال زندگی در کشمیر و راه‌اندازی کسب‌وکاری موفق، تنها شش ساعت فرصت یافت تا خانه‌اش را ترک کند. اکنون همه وسایل زندگی‌اش در خیمه‌های مزدحم و خاک‌خورده اردوگاه افتاده و او به‌دنبال اجاره خانه‌ای در کابل و احیای حرفه‌اش است.
در حالی که مقامات پاکستانی ادعا می‌کنند با مهاجران برخورد انسانی دارند، گزارش‌های نهادهای بین‌المللی از برخوردهای خشن پولیس، رشوه‌گیری و ضبط غیرقانونی مدارک حکایت دارد.
همزمان، سازمان ملل اعلام کرده از ماه اپریل تاکنون، بیش از ۵۰۰ هزار افغانستانی از ایران و پاکستان مجبور به بازگشت شده‌اند.
با آغاز مجدد موج اخراج پس از تعطیلات عید قربان، بیم آن می‌رود که بحران انسانی در مرزها و داخل کشور بیش از پیش تشدید شود.